​Column: Project Verstappen bijna gereed: Van rebelse puber tot onverslaanbare machine

Max Verstappen is bezig aan zijn vierde F1-seizoen en ook in 2018 was het een jaar met vallen en opstaan. De Nederlandse smaakmaker is een geboren winnaar, die een hekel heeft aan verliezen. Natuurlijk baalt iedereen als die verliest, maar voor een persoon met het winnaars-gen is verliezen des te pijnlijker. Voor een geboren winnaar tellen alleen de echte prijzen: Eremetaal, waarbij alleen goud serieus gevierd wordt. Wat dat betreft heeft Verstappen een metamorfose moeten ondergaan sinds zijn komst in de F1. Alles wat hij aanraakte in de jaren voor de F1 veranderde in goud: kartkampioenschappen werden gedomineerd en in de F3 was de talentvolle Max niet alleen de smaakmaker, maar hij reed ook iedereen op een hoop. Voor een winnaar, die door zijn leeftijd ongeduldig is, valt het niet mee om niet te kunnen winnen. Een jaartje Toro Rosso in 2015 was leuk, maar Max wilde meer.

Sneller dan verwacht kreeg hij in 2016 al de kans bij Red Bull en project Verstappen ging eerder dan gepland twee versnellingen hoger, hetgeen soms voor wat strubbelingen zorgde. Waar Verstappen het publiek op de banken kreeg, haalde hij ook geregeld het bloed onder de nagels van zijn concurrenten vandaan. De rebelse puber was brutaal, was zeer agressief in zijn verdedigingswerk en voor de camera's soms iets te eerlijk en puberaal. De ‘streken’ van een 18-jarige jongen die uitzonderlijk snel was, maar door zijn eigen ongeduld soms nog teveel liet liggen. Dit jaar heeft Verstappen de grootste stap in zijn loopbaan gezet. Hij moest incasseren, werd vol op de neus getroffen in de openingsfase van het seizoen, werd uitgespuugd door een deel van de internationale fans door zijn opmerkingen, rijstijl en soms verontwaardigde ‘Calimero-gedrag’. Crashtappen was geboren. Max rechtte zijn rug, kreeg de juiste coaching vanuit Red Bull en een haast onverslaanbare machine was gevormd. De ruwe kantjes zijn wat gepolijst, de focus ligt alleen op het racen en de huid is inmiddels zo dik als die van een olifant.

Hoe succesvol en dominant die machine is valt af te lezen uit de cijfers. Ricciardo, die de bijnaam kwalificatiebeest heeft, staat inmiddels met 12-3 achter in het kwalificatieduel. Sinds de GP van Monaco races rijdt de Nederlander ook steevast voor zijn teamgenoot tijdens de races en is hij de enige Red Bull die nog op het podium wist te staan: liefst zes keer. De dominantie van Max zorgt er mede voor dat Daniel zijn biezen pakt aan het einde van het seizoen. Het GP weekend in Singapore was wederom een bevestiging van het ongekende talent van Verstappen: hij was zoveel beter dan zijn materiaal tijdens de kwalificatie en de race. Zijn gevechten met Vettel waren volwassen. Slechts een man leverde, in een snellere auto, eveneens een ongekend weekend af: Lewis Hamilton, viervoudig wereldkampioen en sinds 2007 actief in de F1. Het project waaraan Red Bull en Verstappen eind 2016 begonnen is bijna afgerond: de coureur is van wereldklasse, hij is gedrild, bijgeschaafd, nagenoeg perfect op de baan, soms nog wat wild in zijn uitspraken. Max is meer dan goed genoeg om te strijden voor de wereldtitel, om echt serieus tegengas te geven en Hamilton en Vettel te verslaan. Het ontbreekt nog aan een ding: een winnende auto. Beter gezegd een winnende motor.