Deze Red Bull-coureurs verdwenen roemloos uit de Formule 1

Brendon Hartley

Voor zijn debuut in de Grand Prix van de Verenigde Staten in 2017 hikte Brendon Hartley was zijn hoop op de koningsklasse eigenlijk al vervlogen. Tussen 2008 en 2010 werkte de Nieuw-Zeelander al wat demo's af voor Red Bull en Toro Rosso, waar hij tevens testrijder was. Hartley had echter geen superlicentie en werd daarom meermaals als testcoureur vervangen gedurende die jaren. Bovendien kwam het nooit tot een racedebuut en werd hij halverwege het seizoen 2010 uit het Red Bull Junior Team gezet. Zeven jaar later kwam Red Bull uit nood geboren toch weer bij Hartley terecht. Toro Rosso zocht namelijk een vervanger voor Pierre Gasly, die in Japan de finale van de Super Formula moest rijden. In de drie resterende races van het jaar werd Hartley ingezet als vervanger van Daniil Kvyat en ondanks dat hij geen potten wist te breken in de laatste vier races van 2017 (hij werd een keer dertiende, een keer vijftiende en viel twee keer uit, red.) mocht de Nieuw-Zeelander aanblijven in 2018, zij het puur bij gebrek aan beter. Na een seizoen waarin hij slechts vier schamele punten scoorde, werd Hartley aan de kant geschoven ten behoeve van Alexander Albon.

Vitantonio Liuzzi

De wereld zag er rooskleurig uit voor Vitantonio Liuzzi toen hij in 2004, als teamgenoot van Robert Doornbos, het Formule 3000-kampioenschap won. Zijn naam werd genoemd bij gerenommeerde teams als Ferrari en Sauber, maar uiteindelijk bood Red Bull hem eind 2004 een Formule 1-test aan, waarna hij het daaropvolgende jaar een zitje zou krijgen bij het Oostenrijkse team dat dat jaar voor het eerst op de grid zou staan. Dit zitje moest de Italiaan echter wel delen met Christian Klien, die de eerste drie races voor zijn rekening nam en goed presteerde. Red Bull moest volgens de afspraak echter wel Liuzzi in de auto zetten in de Grands Prix van San Marino, Spanje, Monaco en Europa, maar daarna keerde Klien terug in de auto en werd Liuzzi voor de rest van het seizoen tot testcoureur gedegradeerd. De Italiaan bleef daarna nog vele jaren actief in de Formule 1, eerst bij Red Bull's B-team Toro Rosso en vervolgens nog bij Force India en het achterhoedeteam HRT.

Christian Klien

Christian Klien mocht dan wel een sterkere indruk maken dan Vitantonio Liuzzi; ook zijn Formule 1-carrière binnen de Red Bull-familie was geen lang leven beschoren. Toen de energiedrankfabrikant het Formule 1-team van Jaguar overnam aan het eind van 2004, verhuisde toenmalig coureur en Red Bull-protegé Klien mee met de nieuwe eigenaren. Door zijn redelijke prestaties in 2005, met als beste resultaat een vijfde plaats in de laatste Grand Prix van het seizoen mocht de Oostenrijker zijn zitje behouden. In 2006 verging het Klien echter een stuk minder goed. Waar zijn teamgenoot David Coulthard vaker in de punten eindigde en zelfs een keer het podium mocht bestijgen, kwam Klien niet verder dan twee achtste plaatsen in de Grand Prix van Bahrein en de Grand Prix van Duitsland. Door zijn prestaties leek het er niet op dat Klien zijn zitje in 2007 kon behouden en er werd gesuggereerd dat de Red Bull-rijder naar Amerika kon om in de Champ Car te gaan rijden. Toen Klien bedankte om voor een door Red Bull-gesteund team te rijden, omdat hij liever over zou stappen naar een ander Formule 1-team, kreeg hij vervroegd de zak. De laatste drie races zou Robert Doornbos in de Red Bull RB2 rijden.

Scott Speed

In 2006 trad Red Bull met nog een team toe tot de Formule 1. Dietrich Mateschitz nam het kleine achterhoedeteam Minardi over en doopte dit om tot Toro Rosso, waardoor Red Bull nu vier coureurs uit het juniorteam een Formule 1-zitje aan kon bieden. Naast Liuzzi, die in 2005 bij Red Bull onderdeed voor Klien, zette Helmut Marko de Amerikaan Scott Speed achter het stuur bij de kleine Italiaanse renstal. Met Speed achter het stuur kende Toro Rosso geen successen. In het eerste seizoen wist de Amerikaan geen enkel punt te scoren, had hij regelmatig pech en was hij vaak betrokken bij incidenten, waaronder in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Frankrijk en Duitsland. Toch was Speed in Australië dicht bij de eerste puntenfinish voor Toro Rosso, maar doordat hij inhaalde tijdens een gele vlag-situatie, kreeg hij een tijdstraf van 25 seconden en belandde hij zo alsnog buiten de punten. Na veel speculatie werd het contract van Speed toch verlengd, maar de Amerikaan zou het einde van het seizoen 2007 niet halen. Ook dat jaar domineerden crashes zijn seizoen en halverwege het jaar vond Marko het genoeg geweest. Na tien races werd Speed bedankt voor bewezen diensten en vervangen door ene Sebastian Vettel.

Sebastien Bourdais

Was dé grote held in de Amerikaanse Champ Cars Series. Daarin reeg hij de titels aaneen, genoeg om Red Bull ervan te overtuigen hem bij Toro Rosso te parkeren, naast diezelfde Sebastian Vettel. Hij was geen match voor de latere wereldkampioen, al toonde hij zich bij vlagen snel. Dat hielp hem zijn zitje te behouden voor een tweede campagne in 2009, toen er compleet nieuwe regels zijn intrede deden in de Formule 1. Naast zijn debuterende naamgenoot Sebastien Buemi kon hij geen potten breken en halverwege het seizoen werd hij vervangen door Jaime Alguersuari. Het jonge supertalent was op zijn beurt ook geen lang leven beschoren in de Formule 1. Na tweeënhalf jaar Toro Rosso verdween ook hij weer uit de Formule 1. Tegenwoordig is hij actief als DJ. Sebastien Bourdais keerde terug naar Amerika, waarin hij na het ter zielen gaan van de Champ Car met wisselend succes in de IndyCars ging rijden.