We schrijven het jaar 1982. De Grand Prix van San Marino wordt verreden met zeven teams aan het vertrek. Er is sprake van verdeeldheid over technische zaken tussen de teams en de twee overkoepelende organen, de FOCA en de FISA. Veel van de onafhankelijke teams boycotten de race, waaronder grote namen als McLaren en Williams. Zo vallen voor Ferrari belangrijke concurrenten weg. Renault echter doet wel mee en is het snelst in de kwalificatie met een eerste startrij voor René Arnoux en Alain Prost, de Ferrari's van Gilles Villeneuve en Didier Pironi sluiten aan op de plaatsen drie en vier. Prost valt echter al na zes ronden uit met technisch malheur, terwijl Arnoux na 44 ronden de strijd moet staken met een kapotte turbo. Daardoor lijkt Ferrari op die 25ste april (vandaag 39 jaar geleden) met een relatief eenvoudige dubbelzege aan de haal te gaan. Om geen onnodige risico's te nemen krijgen coureurs Gilles Villeneuve en Didier Pironi de opdracht zich wat terug te laten vallen en brandstof te besparen. Villeneuve gaat aan de leiding en denkt dat die opdracht tevens betekent dat men de huidige posities moet behouden, maar Pironi denkt daar toch anders over. In de laatste ronde passeert Pironi de Canadees, tot grote woede van Villeneuve. De withete vader van de latere wereldkampioen Jacques Villeneuve geeft aan nooit meer te zullen spreken met Pironi na wat hij praktisch ziet als hoogverraad. Die woorden worden echter op een zeer verdrietige manier waarheid als hij twee weken later tijdens de Grand Prix van België dodelijk verongelukt tijdens de kwalificatie op het circuit van Zolder.
Meest gelezen
