In memoriam: Formule 1-coureur Roland Ratzenberger

We kennen allemaal het verschrikkelijke verhaal van de dodelijke crash van Ayrton Senna op het circuit van Imola op 1 mei 1994. De legendarische Braziliaan gaf onbedoeld het toch al inktzwarte weekend een nog donkerdere rand. Het was was immers al op de zaterdag dat duidelijk werd dat de Formule onlosmakelijk is verbonden met de dood, of op zijn minst met de dreiging van de dood. Ruim elf jaar lang had niemand in de koningsklasse van de autosport het leven gelaten, een bemoedigende reeks, die in het kleine staatje San Marino een verschrikkelijke halt werd toegeroepen. Op de vrijdag stapt de dan 33-jarige Oostenrijker Roland Ratzenberger in de Simtek voor wat zijn derde Formule 1 Grand Prix-weekend is. Simtek is geen hoogvlieger in de Formule 1 en Ratzenberger evenmin. Zo kon het zijn dat hij zich voor de eerste race van het jaar op Interlagos niet eens weet te kwalificeren. Ratzenberger kan echter rekenen op de sympathie van zijn tegenstanders. Op al wat oudere leeftijd maakt hij zijn jongensdroom immers waar, een prachtverhaal in de kantlijn van een kampioenschap dat vooral in het teken staat van de titanenstrijd tussen Michael Schumacher en Ayrton Senna.

Op die vrijdag kijkt Ratzenberger toe hoe Rubens Barrichello in de laatste bochtige sector van het circuit ongenadig hard crasht. Het is een Godswonder dat de Braziliaan uitstapt met het weinige aantal verwondingen dat hij heeft. Een dag later, tijdens de kwalificatie voor de Grand Prix van San Marino, is de Oostenrijker zelf aan de beurt. Belangrijk verschil: Ratzenberger kan het niet navertellen. In de bocht Villeneuve verliest hij de controle over zijn bolide als de neus ervan afbreekt. Ratzenberger klapt stuurloos en op volle snelheid in de muur, de auto compleet verwoestend. De stand van het hoofd, de helm ligt roerloos tegen de cockpitrand aan, doet vermoeden dat het goed mis is. De televisiebeelden waarop te zien is hoe de F1-doktoren proberen de onfortuinlijke coureur te reanimeren, bevestigen wat iedereen al vreest. Ratzenberg is er bijzonder slecht aan toe en de uitkomst blijkt onafwendbaar. Roland Ratzenberger overlijdt aan zijn verwondingen, de Formule 1 in diepe rouw achterlatend. De F1-wereld is hard en the show must go on . Amper 24 uur later stappen de coureurs in voor de race. Ayrton Senna neemt bij wijze van eerbetoon stilzwijgend een Oostenrijkse vlag mee in de cockpit, ongetwijfeld om deze te zwaaien na het vallen van de finishvlag. Die finishvlag zou Senna, net als Ratzenberger zelf, nooit meer zien.