Mercedes moet vrezen voor nieuw en explosief hoofdpijndossier

Het is vaker wel dan niet dat Mercedes en niet Ferrari als grootste uitdager van Red Bull bestempeld wordt voor het nieuwe seizoen. Zonder ook maar één competitieve meter te hebben gereden, is dat wellicht voorbarig, maar de ingrediënten voor een wederopstanding van Mercedes lijken zeker aanwezig te zijn. Als Mercedes de sterk stijgende lijn van de tweede helft van het vorige seizoen weet door te trekken met de W14, dan is Mercedes een geduchte concurrent. De Mercedes-motor, hoewel hij tegenwoordig niet meer onbetwist de allerbeste is, staat normaal gesproken ook dit seizoen weer zijn mannetje en met Lewis Hamilton en George Russell achter de knoppen hoeft er ook op dat vlak niet geklaagd te worden. En daar kan weleens een groot probleem op de loer liggen. Want wat als Hamilton en Russell in 2023 opnieuw aan elkaar gewaagd zijn? Dan zou de hele teamdynamiek weleens onder druk komen te staan. En Hamilton is op zijn hoede voor zijn jongere landgenoot, zoveel werd wel duidelijk in 2020 en 2021, toen Russell eerst eens mocht invallen voor Hamilton, waarna hij steeds prominenter in beeld kwam om Valtteri Bottas op te volgen als teamgenoot van Hamilton. Meerdere pleidooien van Hamilton om vast te houden aan de Fin waren binnen Mercedes aan dovemansoren gericht en Hamilton was niet scheutig met complimentjes aan het adres van Russell. Hij weet heel goed wat Russell kan in relatie tot wat hij zelf (ook) kan. Nu horen we je al denken: 'maar in 2022 hadden die twee toch geen problemen met elkaar?'. En als je dat denkt, dan heb je zeker gelijk. En dat terwijl Russell op momenten sneller was dan Hamilton en uiteindelijk zelfs boven de gelauwerde recordkampioen eindigde in het kampioenschap. Waarom het dit jaar dan wel zou kunnen gaan knallen?

Het antwoord is heel simpel: vorig jaar ging het nergens om. Ja, een podiumplaats hier en daar. Maar een kampioen als Hamilton wordt niet warmer van een derde plaats dan van een vierde, vijfde of zesde plaats. Bovendien was het niet altijd zo dat Russell voor Hamilton eindigde, enkel omdat hij beter was. Daar lagen ook andere redenen aan ten grondslag . Een dynamiek tussen twee coureurs kan volledig veranderen op het moment dat er een titel op het spel staat. Kijk eens naar 2013, het eerste gezamenlijke jaar van Hamilton en Rosberg bij Mercedes. Ja, ze waren concurrenten, maar zonder dat het ultieme succes op het spel stond was er ruimte om uiting te geven aan die jarenlange vriendschap tussen de twee. Toen Mercedes vanaf 2014 aan raket van een auto in combinatie met de motor wist te bouwen, bekoelde die relatie in een razend tempo, met meerdere schermutselingen (denk Spanje 2016, zie foto hierboven) tot gevolg. Dat het niet bij dat ene incident bleef, toont aan dat Mercedes (op dat moment, althans) niet in staat was om de boel te managen en het teambelang voorop te stellen op een manier die ook de coureurs goed begrepen. Hamilton én Russell hebben bovendien allebei hun eigen redenen om tot het ultieme gaatje te gaan. Eerstgenoemde kan op eenzame hoogte in de geschiedenisboeken komen te staan door er als eerste met een achtste wereldtitel vandoor te gaan en zich zo los te weken van Michael Schumacher met wie hij dat record nu deelt. Russell ondertussen wil zijn naam vestigen in datzelfde recordboek met een eerste wereldtitel. Natuurlijk, hij heeft het voordeel van tijd aan zijn kant om dat te realiseren, want is het niet dit jaar, dan volgen er vast nog andere kansen. Maar hoe lekker zou het voor hem zijn door dat te doen door in dezelfde auto Hamilton te verslaan, de man waarvan we niet weten hoe lang hij nog doorgaat? Hij zou na Rosberg de eerste zijn die daar in slaagt en ook dat was dus in een jaar vol teamcontroverse, namelijk 2016. Herhaalt de geschiedenis zich? Dat moet de toekomst uitwijzen. Mercedes heeft daar natuurlijk een hand in. Het is misschien nog erg vroeg voor het begrip 'teamorders', maar de vraag is bij wie de loyaliteit ligt. Bij de man die Mercedes al zoveel successen bracht of bij de man van de toekomst.