Het voorlaatste seizoen van de twintigste eeuw draaide uit op een tweestrijd tussen Michael Schumacher en Mika Hakkinen. De laatstgenoemde reed in een McLaren, die bij tijd en wijle een stuk sneller én betrouwbaarder was dan de Ferrari waarmee Schumacher het moest stellen. Op Silverstone helpt Hakkinen zijn eigen kansen vrijwel compleet om zeep: een leiding van bijna vijftig seconden verdwijnt door een combinatie van een eigen fout en pech. De Fin spint eerst, waardoor hij kostbare seconden verliest. Kort daarna kwam de safety car op de baan – weg voorsprong. Nummer twee Schumacher jutte zijn tegenstander verder op, die vervolgens vlak na het verdwijnen van de safety car nogmaals de fout ging op de natte baan. De Duitse Ferrari-coureur leek de wedstrijd in de tas te hebben, ware het niet dat hij tegen een straf aanliep. Schumacher had Alexander Wurz namelijk ingehaald terwijl de safety car op de baan was, iets dat uiteraard verboden is. Hij kreeg een stop-and-go penalty aan zijn broek en moest in de pitstraat, tien seconden stilstaan bij het team en om daarna zijn race weer te vervolgen. Twee ronden voor het einde van de race werd Ferrari door de stewards middels een handgeschreven briefje op de hoogte gesteld van de straf. Het team claimde echter niet te kunnen lezen of het om een tijdstraf of een stop-and-go penalty ging. Om zeker te zijn van het ergste scenario haalde Ferrari haar stercoureur in de allerlaatste ronde naar binnen om de stop-and-go straf in te lossen.
Daar zat meteen ook een slimmigheidje: de finishlijn in Silverstone lag ter hoogte van het begin van de pitstraat. Schumacher reed dus al over de finishlijn en won de race terwijl hij zijn strafseconden daarna inloste. Iedereen was in de war, maar Schumacher won de race. McLaren was boos en uiteindelijk besloten de stewards Schumacher een straf van tien seconden te geven bovenop zijn eindtijd. Dat veranderde echter niks aan de uitslag en McLaren was het er dan ook niet mee eens. De Duitser zou immers meer dan 10 seconden hebben verloren als hij de straf op een normale manier had ingelost. De straf van tien seconden werd niet veel later dan ook ingetrokken, omdat het destijds volgens het regelboek niet mogelijk was om een straf bij de eindtijd op te tellen bij een vergrijp dat voor twaalf ronden van het einde van de race had plaatsgevonden. Dat was wel het geval bij de illegale inhaalactie van de Ferrari-coureur op Wurz. Een protest van McLaren volgde, tevergeefs. Schumacher werd officieel uitgeroepen tot de winnaar van de Britse Grand Prix van 1998. De FIA wees het protest af tijdens een speciale hoorzitting, maar erkende wel dat de stewards fouten hadden gemaakt. De drie stewards die bij de race en de beslissing betrokken waren leverden hun licentie in, waarmee het bijzondere verhaal ten einde kwam. De bijzondere ‘pitstop-zege’ van Schumacher is een unicum: nooit werd een andere F1-race op dergelijke wijze gewonnen.
Meest gelezen
