Geloof het of niet: Oostenrijk heeft een behoorlijk succesvollere Formule 1-geschiedenis dan Nederland. Inderdaad, momenteel staat er geen Oostenrijker aan de start en is er een Nederlander behoorlijk aan de weg aan het timmeren, maar de verhoudingen hebben behoorlijk lang anders gelegen. Met de recentelijk overleden Niki Lauda en de enige postume wereldkampioen Jochen Rindt kan Oostenrijk liefst vier wereldtitels overleggen. Bovendien deed naast het tweetal ook Gerhard Berger een duit in het zakje wat betreft Grand Prix-overwinningen.
Met Red Bull Racing staat er een Oostenrijks team op de grid, alhoewel de wagens van de renstal in het Britse Milton Keynes worden gebouwd. Vanwege de afkomst van eigenaar Dietrich Mateschitz wordt echter het Oostenrijkse volkslied gespeeld als een coureur van Red Bull Racing zegeviert. Red Bull Racing is sinds 2005 actief in de Formule 1 en wist sindsdien al 59 Grands Prix te winnen, zestig maal op poleposition te staan en als klap op de vuurpijl liefst viermaal zowel de rijders- als de constructeurstitel te veroveren. Red Bull Racing is een bijzonder belangrijke speler in het moderne Formule 1-landschap. Ga maar na: in tegenstelling tot Ferrari en Mercedes kan het team niet bogen op een sterk automerk dat de Formule 1-tak van centen voorziet. Red Bull Racing is wat dat betreft een privateer, al wordt men natuurlijk al jaar en dag gesteund door automerken – in het tweede jaar door Ferrari, sindsdien lange tijd door Renault en vanaf 2019 door Honda. Desalniettemin bewijst Red Bull Racing dat het ondanks de macht van de autofabrikanten toch mogelijk is om in het huidige F1-milieu zelfs als niet-automerk mee te strijden om de podiumplaatsen en zo af en toe zelfs om de overwinningen. Met dank aan het succes van Red Bull Racing keerde Spielberg terug op de Formule 1-kalender. Na een periode als Österreichring door het leven te zijn gegaan deed de koningsklasse het circuit, destijds A1 Ring genaamd, tussen 1997 en 2003 zeven keer aan. Vanaf 2014 wordt de Oostenrijkse Grand Prix weer georganiseerd. De contouren van het circuit zijn gelijk gebleven, de naam is omgedoopt naar het wereldberoemde energiedrankjesmerk. De meest succesvolle Oostenrijkse autocoureur aller tijden is recentelijk overleden. Niki Lauda had tot zijn dood een flinke vinger in de pap bij het Formule 1-team van Mercedes. De Oostenrijker zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat superster Lewis Hamilton McLaren verliet om voor het team van Mercedes te rijden – een move die destijds als compleet onverwachts werd bestempeld. Lauda bleek achteraf de architect van een ongekend dominante periode.
Aan het hoofd van het Mercedes-team staat Toto Wolff, ook een Oostenrijker. De zakenman is sinds 2013 betrokken bij de renstal die vanaf 2014 elke rijders- en constructeurstitel heeft gewonnen. Gedurende drie seizoenen had Wolff zelfs belangen in twee teams: alvorens de blik enkel op Mercedes ging, was Wolff tevens aandeelhouder van Williams. Zijn finest hour beleefde Wolff tijdens zijn thuisrace in 2014: tijdens de Oostenrijkse GP kwamen rijders van Mercedes en Williams op de plaatsen één (Nico Rosberg), twee (Lewis Hamilton), drie (Valtteri Bottas) en vier (Felipe Massa) over de eindstreep. Dat Wolff succesvol is staat buiten kijf – de Oostenrijker mag zichzelf tot de beste teambazen uit de Formule 1-geschiedenis scharen, gezien zijn fenomenale erelijst. Iemand die graag in de voetsporen van zijn landgenoot zou treden, is Andreas Seidl. De voormalige teambaas van de WEC-tak van Porsche (driemaal winst tijdens de 24 uur van Le Mans, drie keer wereldkampioen) is sinds 1 mei werkzaam voor McLaren. Goed, Seidl heeft geen invloed gehad op de bouw van de competitieve MCL34, maar valt niet zomaar met zijn neus in de boter. De invloed van Seidl is direct merkbaar bij McLaren, dat sinds zijn komst een nieuwe stap voorwaarts lijkt te hebben gezet. In de persoon van Franz Tost wandelt er nog een derde Oostenrijkse teambaas op de paddock. Tost is sinds de begindagen van het team betrokken bij Toro Rosso en zorgt anno 2019 er nog altijd voor dat de Italiaanse renstal in juiste banen wordt geleid. De 63-jarige Oostenrijker is niet bang om zijn mening te geven en werkt nauw samen met het door Oostenrijkers geregeerde machtsblok van Red Bull Racing.
Die Oostenrijkers zijn natuurlijk de eerdergenoemde Mateschitz en zijn rechterhand, Dr. Helmut Marko. Van alle Oostenrijkers in de paddock is Marko mogelijkerwijs het meest invloedrijk. De talentscout maakte hoogstpersoonlijk het debuut van (ga er even voor zitten) Sebastian Vettel, Daniel Ricciardo, Daniil Kvyat, Max Verstappen, Pierre Gasly en Alexander Albon mogelijk. Zes van de huidige twintig rijders – dertig procent van het totale veld! Last but not least , snel over het hoofd gezien maar daarom zeker niet minder belangrijk – voormalig Formule 1-coureur Alexander Wurz, uiteraard een Oostenrijker, staat aan het hoofd van ‘rijdersvakbond’ GPDA. De 45-jarige, in zijn actieve loopbaan goed voor drie F1-podiumplaatsen en twee Le Mans-zeges, is zegsman en voorzitter van de organisatie die de belangen van de rijders behartigt. Wurz bezoekt vrijwel elke Grand Prix in zijn hoedanigheid als GPDA-voorzitter. Wat betreft Oostenrijkse racetalenten loopt het momenteel niet storm. De laatste Oostenrijkse deelnemer aan een Grand Prix was Christian Klien, die in de slotrace van 2010 voor de laatste keer aan de start van een Grand Prix verscheen.
Meest gelezen
