Fotograaf zag bolide Zhou razendsnel op zich afkomen: "Je moet je vluchtinstinct onderdrukken"

Voor de start van de race was ik op zoek naar een paar iconische beelden van de auto's die direct op de camera afkomen bij de start van de race. Door de aard van het circuit van Silverstone wordt de pikorde vaak al in de eerste paar bochten bepaald, op het moment dat de auto's zich in één lijn opstellen. Het beeld van bocht 2 en 3 is qua compositie niet zo zuiver als de positie waar de coureurs de race starten. Hier zie je het nieuwe pitgebouw met de vleugels, dat symbolisch is voor dit circuit. Toen ik mijn ideale shot in mijn hoofd had, ging ik - na het fotograferen van de startgrid - naar de buitenkant van de eerste bocht. Ik had een paar minuten om mijn uitkijkpunt te kiezen. Er waren een aantal opties. De eerste optie: op de tribune direct voor het rechte stuk waar de finish begint. Dit heeft een aantal voordelen - het is hoog en het geeft je de mogelijkheid om de auto's te fotograferen als ze de eerste bocht ingaan. Er waren daar al een aantal fotografen en ik wilde juist iets anders fotograferen. Ik vroeg de marshall om advies om op grondniveau achter het hek te gaan staan, maar wel recht voor de start. Dit geeft je een mooi beeld, maar je moet door het hek heen fotograferen en dat is niet altijd even geweldig. Er was een gat in het hek voor de fotografen, maar die plek was al geclaimd toen ik daar aankwam. De marshall adviseerde dat dit mogelijk geen veilige plek was om te staan. Er bleef een positie aan de zijkant over, maar achter het hek en de slagboom die, hoewel niet direct voor de start, een goed zicht op de auto's gaf en het voelde een stuk veiliger dan optie nummer twee.

Je moet je natuurlijke vluchtinstinct en adrenalinekick onderdrukken

RacingNews365-fotograaf Michael Potts

Plots gebeurde er iets onverwachts in de achtergrond

Het fotograferen van de start kan een beetje ingewikkeld zijn. Je moet alle 20 wagens volgen en de foto kiezen die het verhaal vertelt. Meestal is het een gevecht vooraan, maar soms kan het een crash zijn of iets dramatisch in het middenveld. Je probeert je altijd bewust te zijn van alles wat er gebeurt terwijl je een opname probeert te maken van auto's die in een fractie van een seconde naar 300 kilometer per uur accelereren. Toen de lichten uitgingen, concentreerde ik me op Max, omdat ik wist dat hij erg agressief zou zijn bij de start. Hij had de binnenste lijn en leek in een sterke positie te komen om de leiding te nemen. Uit mijn ooghoek zag ik iets onverwachts bewegen. Ik verplaatste mijn blik net op tijd naar de rest van de grid om de auto van Guanyu Zhou de lucht in te zien gaan. Ik was toen in staat om me op hem te concentreren. Toen hij ondersteboven op het asfalt landde, vlogen de vonken alle kanten op. Ik had al een zeer snelle sluitertijd ingesteld, zodat ik wist dat ik ze duidelijk zou gaan vastleggen. Het fotograferen van crashes kan moeilijk zijn. De auto's bewegen in richtingen die je niet verwacht, je moet jezelf kalmeren en je natuurlijke vluchtinstinct en adrenalinekick onderdrukken. Dan moet je nog de situatie vaststellen, goed scherpstellen... en dan de trekker ingedrukt houden, niet loslaten, en hopen op het beste.

Pas toen iemand 'bukken' riep, dacht ik aan de risico's

Zhou kwam met een significante snelheid op ons af, mijn camera was op hem gericht terwijl hij een pirouette maakte in een regen van vonken. Ik was me bewust van George Russell, die zich rechts van het shot bewoog, en een donkere auto die zich op de achtergrond onregelmatig bewoog achter een wolk van rook, vonken en carbon. Alles gebeurt zo snel dat je je niet volledig bewust bent van het potentiële gevaar waarin je je bevindt. Van achter je camera heb je een gevoel dat je loskomt van de werkelijkheid, wat je een vals gevoel van veiligheid geeft. Pas toen iemand 'bukken' riep terwijl Zhou langsgleed, dacht ik aan de risico's. Toen hij eenmaal buiten beeld was, kon ik me concentreren op George en zijn beschadigde auto die voor ons tot stilstand kwam. Toen hoorde ik de plof van Zhou die het hek raakte, draaide me om en keek of iedereen in orde was. Er is een moment van verbijstering en aarzeling als je het slagveld ziet. Het kapotte hek, de beschadigde banden, maar wat nog verontrustender was: de auto stond achter de bandenstapel. Ik volgde andere fotografen terwijl we renden om te zien of er iets was wat we konden doen - wat dan ook. De marshalls waren er sneller, en na heel voorzichtig werken haalden ze hem uit het voertuig. Vanaf het moment van het eerste rookwolkje tot aan de crash waren ongeveer zes seconden verstreken. In die tijd schoot ik ongeveer dertig foto's.