GP Duitsland 1997: De laatste overwinning van een kampioen zonder titel

We schrijven het jaar 1997. Het Formule 1-circus strijkt neer op de Hockenheimring (die oude, niet het Hermann Tilke-baantje waar de F1 sinds 2002 op rijdt) voor de Grand Prix van Duitsland. In de Benetton keert een oude bekende na drie races afwezigheid terug. Gerhard Berger stond zijn stoeltje vanwege ziekte en het overlijden van zijn vader voor drie races af aan landgenoot Alexander Wurz. Berger heeft op dat moment 9 Grand Prix-zeges en 47 podiumplaatsen op zijn naam staan. Daarmee is hij één van de meest succesvolle F1-rijders zonder wereldtitel. In '97 heeft het er alle schijn van dat het bij dat aantal blijft, want Benetton is na het vertrek van Michael Schumacher en zijn entourage aan het eind van 1995 niet meer het kampioensteam van weleer.

Berger keert dat weekend echter opgeladen terug in de F1-paddock. Op het circuit waar hij in 1994 zijn laatste zege pakte, laat hij nog één keer zien het nog niet verleerd te zijn door met een verschil van 0.023 seconde de poleposition te pakken. Renault beschikte toen immers nog wél over een motor die mee kon komen in kwalificaties. Een dag later wordt een dan al mooi weekend alleen maar mooier. Na een perfecte start rijdt Berger de ene na de andere snelste ronde, waarmee hij een veilige marge opbouwt voor zijn tweestopper. Niemand kan het tempo van de aan het eind van dat jaar afzwaaiende Oostenrijker volgen. Michael Schumacher in de Ferrari niet, Giancarlo Fisichella in de Jordan niet, en de tegenvallende Williams' van Jacques Villeneuve en Heinz-Harald Frentzen al helemaal niet. Zo stuurt de aimabele Berger zijn fraaie Benetton na 45 ronden onbedreigd als overwinnaar over de streep. De vraag of Berger nou zo goed was of de rest nou zo slecht, is gerechtvaardigd, maar Berger was die dag gewoon een klasse apart. Het zou voor Berger zijn laatste overwinning en bovendien laatste podiumplaats zijn in de Formule 1. Na een carrière waarin hij uitkwam voor onder andere topteams als Ferrari en McLaren, spreken vooral die 48 podiumplaatsen tot de verbeelding. Helaas voor hem bleek dat niet voldoende voor een Formule 1-titel.