Hoe belangrijk is poleposition om een F1-race te winnen?

De kwalificatie in de Formule 1 is de afgelopen jaren bijna interessanter dan de race zelf, omdat de verschillen soms enorm klein zijn. Tijdens de kwalificatie proberen de coureurs een zo goed mogelijke startpositie te bemachtigen voor de race. Maar hoe belangrijk is poleposition eigenlijk? Want veel coureurs hebben laten zien dat je lager kunt starten om vervolgens als winnaar uit de bus te komen.

Zie hieronder een tabel met het aantal overwinningen per startpositie sinds de start van het F1-wereldkampioenschap in 1950, inclusief de Indianapolis 500 die deel uitmaakte van de kalender in het eerste decennium. De tekst loopt verder onder de tabel.

Verstappen & Alonso

De dominantie van Max Verstappen bij Red Bull heeft er de laatste tijd voor gezorgd dat hij vanaf praktisch elke startpositie een race kan winnen. Denk alleen al aan de machtige inhaalrace tijdens de Grand Prix van België in 2022 vanaf P14. En een race eerder pakte hij ook de overwinning, toen hij vanaf startplek 10 iedereen naar huis reed in Hongarije.

Een aantal memorabele races zijn juist zo gedenkwaardig vanwege de plek waar de winnaar vandaan kwam. Zo won Fernando Alonso voor zijn thuispubliek tijdens de Grand Prix van Europa in Valencia in 2012. Niet vanaf de eerste of tweede startrij, maar vanaf de 11e plek vocht hij zich naar voren om een sensationele overwinning te boeken.

Dat is zelfs niet de laagste positie van waar de Spanjaard een overwinning op zijn naam wist te schrijven. Tijdens de Grand Prix van Singapore van 2008 startte hij als 15e om vervolgens te winnen. Later bleek dat zijn teamgenoot Nelson Piquet Jr. expres was gecrasht om de strategie van Alonso te laten werken, het schandaal dat beter bekend staat als 'crashgate'.

Panis' eerste en enige zege

Een aantal van de beste races in de Formule 1 zijn gewonnen door coureurs die vanaf de 14e positie op de grid kwamen. Zo won Jenson Button zijn eerste race vanaf deze positie tijdens de Grand Prix van Hongarije in 2006. Ook de ongelofelijke overwinning van Johnny Herbert voor Stewart op de Nürburgring in 1999 kwam vanaf die startplek.

De 14e startpositie bezorgde Oliver Panis zijn eerste en enige overwinning in de Formule 1 tijdens de krankzinnige Grand Prix van Monaco van 1996. Hij startte in het middenveld en na 75 rondes, bij het vallen van de finishvlag, waren er nog maar drie auto's over terwijl de regen met bakken uit de hemel viel en zijn rivalen één voor één uitvielen.

Kimi Raikkonen pakte zelfs vanaf de 17e plek een overwinning. Hij haalde Giancarlo Fisichella met een gedenkwaardige inhaalmanoeuvre in voor de leiding in de laatste ronde van de Grand Prix van Japan in 2005. Rubens Barrichello boekte zijn eerste zege bij Ferrari vanaf P18 op de grid tijdens de Grand Prix van Duitsland in 2000, een race die geteisterd werd door regen, incidenten en een man die over de baan rende.

De laagste startpositie om een race te winnen in de 22e plek. John Watson won namens McLaren tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten West op Long Beach in 1983. Hij finishte voor zijn teamgenoot Niki Lauda, die als 23e startte, ondanks dat er slechts dertien auto's de finish haalden in die race.