Jules Bianchi - 'Groot talent dat nooit vergeten mag worden'

De datum van de Grand Prix van Japan van dit seizoen mag dan veranderd zijn op de F1 kalender - Toen aan het einde van het jaar, nu aan het begin van het seizoen - maar voor velen zal het pijnlijke herinneringen blijven oproepen. Dit jaar is het namelijk 10 jaar geleden dat Marussia-coureur Jules Bianchi fataal crashte op het ciruit van Suzuka. De Fransman liep zware verwondingen op nadat hij in botsing kwam met een bergingswagen.

Negen maanden na het ongeluk overleed Bianchi. De Ferrari Academy-coureur werd slechts 25 jaar oud. Als eerbetoon sprak RacingNews365 in een exclusief interview met Graeme Lowdon, voormalig CEO van Marussia en manager van huidig F1-coureur Guanyu Zhou, om terug te kijken op die trieste dag in Japan, Bianchi's leven en vooral de positieve erfenis van zijn dood.

Als u nu na al die jaren terugkijkt, wat herinnert u zich dan nog?

Graeme Lowdon: "De overheersende emotie is zeker die van verdriet. Daar bestaat geen twijfel over, zeker niet na verloop van tijd. Als ik terugkijk op de dag zelf, is het tot op zekere hoogte moeilijk te geloven dat het bijna tien jaar geleden is. Natuurlijk is niet exact 10 jaar geleden, helemaal vanwege de verandering in de F1-kalender, maar het is in feite wel tien seizoenen geleden."

"Aan de ene kant is tien jaar een lange tijd, maar aan de andere kant zijn er momenten van die dag die ik me herinner als de dag van gisteren, en dat zal nooit veranderen, want het is iets dat niemand van ons ooit zal vergeten."

"Ik herinner me dat ik op de pitmuur zat en dat de omstandigheden erbarmelijk waren. Vanaf de pitmuur heb je de camera's langs het circuit die je auto volgen op basis van GPS. We zagen Jules zijn rondjes doen en opeens bevroor de camera. Ik wist dat hij er af lag."

"Aanvankelijk was het moeilijk om uit te zoeken waar en wat er gebeurd was. Ik dacht dat hij iets verder in de bocht er af was gegaan. Later pas werd duidelijk dat er een botsing was geweest met een voertuig langs de kant van de baan."

"Nadat we hadden gezien dat er een heftige botsing was geweest met dat voertuig, wisten we meteen dat het geen gewoon ongeluk was, waarbij een coureur over de radio meldt dat hij in orde is en eruit springt. Dat gebeurde in dit geval ook niet."

Hoe heb je kunnen volgen wat er gebeurde omdat er geen herhalingen van het incident waren?

GL: "Het was niet gemakkelijk om snel accurate informatie te krijgen. Ik merkte dat dit aanzienlijk is veranderd na het ongeluk van Zhou (Guanyu) op Silverstone (in 2022). Dat was een behoorlijk groot ongeluk."

"Op dat moment bracht het wat emoties terug van de crash van Jules. De sterkste was waarschijnlijk de behoefte aan snelle en accurate informatie. Met het ongeluk op Silverstone kregen we dat. Op Suzuka was dit veel moeilijker. Ik herinner me dat we met zoveel mogelijk mensen naar het medisch centrum gingen, maar dat het niet mogelijk was om toegang te krijgen. De medische helikopter was niet operationeel. We wisten dat Jules naar het ziekenhuis was gebracht, dus John Booth (teambaas) en ik sprongen in een auto en gingen er meteen naartoe."

"Die reis was verschrikkelijk, omdat we op dat moment geen duidelijke indicatie hadden over de toestand van Jules. Ik sprak met Bernie (Ecclestone,red.), ik had misschien twee of drie gesprekken met hem tijdens die reis naar het ziekenhuis, en hij maakte heel duidelijk dat alles wat we nodig hadden geregeld zou worden. Hij was in het Verenigd Koninkrijk en hij was er net zo op gebrand om te proberen Jules' toestand zo snel mogelijk vast te stellen."

"Zelfs in het ziekenhuis was het niet gemakkelijk om duidelijke informatie te krijgen. De communicatielijnen kwamen uiteindelijk wel tot stand, maar het beeld dat zich ontvouwde was niet goed. Verschillende mensen, van ons team en van Ferrari, begonnen naar het ziekenhuis te komen, evenals verschillende coureurs. We probeerden de mensen zo goed mogelijk te informeren, maar het was echt moeilijk om duidelijke informatie te krijgen. Daar geef ik niemand de schuld van. Dat was gewoon hoe het toen was."

"Het andere wat ik me levendig herinner is dat we duidelijk in contact stonden met zijn familie, en in het bijzonder met Philippe, zijn vader. We regelden vrijwel meteen vluchten voor hen om naar Japan te komen. Als ouder kon ik me niet voorstellen hoe zij zich zouden voelen als ze zo'n lange reis moesten maken en niet wisten waar ze in terecht zouden komen. Ik heb nauw contact gehouden met de familie. We praten niet veel over die dag zelf, om voor de hand liggende redenen, maar we praten wel veel over Jules. Het is echt belangrijk dat mensen hem niet vergeten."

"Er is niets wat we kunnen doen om hem terug te brengen, maar er is van alles wat we kunnen doen om ervoor te zorgen dat zijn nagedachtenis voortleeft. Jules heeft het ultieme offer gebracht voor de sport, en het absolute minimale dat we kunnen doen is hem in onze herinnering houden en ervoor zorgen dat de sport hem niet vergeet, want hij was een groot talent dat veel te vroeg van ons is weggenomen."

(Artikel gaat verder onder de afbeelding)

U noemt het woord 'talent'. U hebt gedurende een redelijk lange periode met hem gewerkt - uiteraard niet lang genoeg - maar in hoeverre bent u ervan overtuigd dat hij door zou zijn gegaan naar grotere en betere dingen?

GL: "Jules was 'the real deal', dat staat voor mij buiten kijf. Ik heb in mijn tijd een paar coureurs gezien en hij had die extra capaciteit die je nodig hebt. Hij heeft nooit echt het platform gehad om dat te laten zien en dat is jammer."

"Als je nauw samenwerkt met zo'n coureur, zie je alle elementen die nodig zijn om echt goed te zijn in deze sport en hij was zeker iemand die in de Formule 1 voor mooie verhalen had kunnen zorgen."

Denkt u dat hij uiteindelijk bij Ferrari terecht zou zijn gekomen?

GL: "Ja, ik zag hem wel bij Ferrari. Hij is de peetvader van Charles Leclerc en hij heeft Charles een paar keer meegenomen naar een race. Ik weet nog dat hij tegen mij en John zei dat we zijn peetzoon moesten ontmoeten en dat hij ons vertelde dat hij de volgende grote ster zou worden."

"Ze lijken een beetje op elkaar, ze zijn samen opgegroeid en hun vaders waren erg close. We hadden het geluk om hem als gast te hebben en we konden zien hoeveel Jules van hem hield. Toen ik recentelijk de Grand Prix van Monaco aan het kijken was, deed Charles een inhaalactie in Rascasse die bijna identiek was aan de actie die Jules deed toen hij de punten scoorde in 2014. Ik zat thuis te kijken op dat moment, en ik moest een stukje lopen vanwege het kippenvel. Het was bijna een déjà-vu."

"Hoewel er een leeftijdsverschil tussen hen was, groeiden ze samen op en is het waarschijnlijk geen verrassing dat er veel overeenkomsten zijn. Ik zag Jules zeker een succesvol coureur worden bij Ferrari. Het is gewoon een tragedie dat hij van zijn leven is beroofd, en de F1 is beroofd van de mogelijkheid om hem alle dingen te zien doen waarvan ik zeker weet dat hij ze kon."

(Artikel gaat hieronder verder)

Als je terugkijkt op Jules' leven en wat hij heeft nagelaten, is het belangrijkste veiligheidsaspect natuurlijk de halo. Dat is in ieder geval positief.

GL: "Er is daarna terecht veel aandacht besteed aan veiligheid en er zijn verschillende veranderingen doorgevoerd, waaronder de halo. Een van de problemen bij de introductie van de halo was dat deze werd aangeprezen als de oplossing voor bijna elke botsing. Helaas zou de halo voor het soort ongeluk dat Jules had geen verschil hebben gemaakt. Dat is aan de hand van onderzoek wel bewezen."

"Maar er zijn ongelukken waarbij het wel verschil heeft gemaakt. Denk aan Monza, met Lewis (Hamilton) en Max (Verstappen), Bahrein met Romain (Grosjean), en het incident van Zhou. Een ander simpel ding dat het verschil heeft gemaakt, is dat er geen enorme zware voertuigen meer langs de kant van het circuit staan, terwijl er fundamenteel zeer sterke, maar zeer kwetsbare raceauto's rondrijden."

"Er zijn ook een heleboel andere veiligheidsveranderingen doorgevoerd. We zien nu veel vaker rode vlaggen. Dus als we kijken naar de erfenis, dan was dat ongeluk voor mij een kruispunt op een aantal gebieden. Het enige waar ik elk jaar aan denk, zowel tijdens de GP van Japan, als op de sterfdag van Jules, is de familie en het feit dat ze iemand hebben verloren die ze zo dierbaar was. Ik kan dat niet bevatten. Ik weet dat het heel belangrijk voor ze is dat we Jules elk jaar herdenken."

"Ik ga elk jaar terug naar Suzuka, zelfs toen we nog niet meer in de Formule 1 reden. Ik neem dan bloemen mee naar de plek van het ongeluk en zeg een paar woorden, maak er een foto van en stuur die naar een paar mensen die ik ken. Ik ga dat dit jaar weer doen, want het belangrijkste is dat hij nooit vergeten mag worden."