Leclerc, neem je verlies eens als een man

Charles Leclerc is bezig aan zijn eerste seizoen bij Ferrari en toont met grote regelmaat dat hij een wonderkind is. Een wonderkind dat nog volop bezig is met het ontdekken van zichzelf en zijn grenzen, maar ook een talent dat nog met regelmaat in zijn valkuilen trapt. Ga er maar aanstaan: 21 jaar oud en slechts één seizoen Formule 1-ervaring en de druk van de hele natie Italië die rust op jouw schouders. Leclerc leerde dit seizoen het klappen van de zweep kennen. Al in zijn tweede Grand Prix voor Ferrari was hij bijzonder dichtbij zijn allereerste F1-zege, maar alleen domme pech ontnam hem hetgeen waarop hij recht had. Wat volgde was een periode met ups en downs. Leclerc was zoekende en vocht tegen zichzelf, zoals een jong talent dat vaak doet. Pieken en dalen wisselden elkaar af, door een combinatie van jeugdigheid, ervaring en druk. Crashes zoals in Bakoe en Duitsland rekende de rijder zichzelf zwaar aan, maar ook op andere momenten toonde hij zich nog niet bijster volwassen. De Monegask heeft moeite om zijn verlies te nemen. En verliezen dat deed Leclerc… In Oostenrijk werd hij met enkele ronden te gaan gepasseerd door Max Verstappen, waardoor die felbegeerde eerste zege wéér aan zijn neus voorbij ging. Dit tot groot ongenoegen van Leclerc die zijn beklag deed over de rijstijl van Verstappen. Kom op Charles, dit hoort bij het spelletje racen! Wees een vent! De coureur rechtte zijn rug en haalde zijn gram een race later op het circuit van Silverstone. Ronde na ronde ging hij op de limiet, en soms een beetje erover, om Verstappen achter zich te houden. Hij toonde zich een getergde jonge hond die koste wat het kost niet zijn meerdere wilde erkennen in de coureur die hem een race eerder ‘stevig’ inhaalde. Prachtige TV, maar veel bracht het Leclerc niet.

Na de zomerstop viel alles op zijn plek voor Leclerc die in België en Italië van poleposition naar zijn zeges reed en daarbij het gevecht niet schuwde met Lewis Hamilton. Ook in Singapore domineerde Leclerc de kwalificatie, om in de race een bijzonder traag tempo te rijden, iets dat hem later op zou breken. Teamgenoot Vettel dook één ronde eerder de pits in en reed een dijk van een inlap, kende een povere stop, om vervolgens een weergaloze outlap te rijden. Het was genoeg om daarin zo’n drie seconden te winnen ten opzichte van Leclerc die achter de ervaren rot terugkeerde op het asfalt. Wat volgde was een openlijke discussie tussen de coureur en de teamleiding van Ferrari. Als een klein kind probeerde Leclerc zijn gelijk te halen, want ‘it was not fair’. Het werd een ‘Lewis Hamiltonnetje’ over de boordradio die minutenlang doorging. Als ik teambaas van Ferrari was geweest had ik een duidelijk ‘Guenther Steinertje’ gedaan over de boordradio: “Charles, shut up and drive!” In geen enkele sport zal alles altijd exact lopen zoals je van tevoren gepland had. Ferrari had nimmer de intentie om Vettel voor Leclerc te krijgen, maar zag een kans om Hamilton te passeren en greep die. Door een combinatie van factoren, waaronder de pace van Leclerc kwam hij terug achter zijn teammaat op de baan. Om dan te vragen om cadeautjes in de vorm van teamorders is ‘not done’. Leclerc moet leren dat verliezen bij de sport hoort en dat niet alles altijd precies loopt volgens plan, iets dat hij zelf ook ervoer tijdens diverse Grands Prix waarin hij in de fout ging. Zonder twijfel gaat de jonge coureur nog veel races, en waarschijnlijk zelfs titels, winnen. Dat zal echter niet zonder slag of stoot gaan en om jezelf te blijven ontwikkelen is een ding heel belangrijk: leer incasseren en neem je verlies als een man. Alles wat jij moet weten over de Grand Prix van Singapore, het weekend van Verstappen én de zege van Ferrari. Maar, Tom Coronel, Joe van Burik en Jeroen van Inkel blikken ook al vooruit op de Grand Prix van Rusland die dit weekend verreden wordt.