Toptalent Schumacher laat F1-wereld versteld staan met sterk debuut

Het verhaal begint in de jaren '80. Eddie Jordan startte na een kortstondige racecarrière zijn eigen raceteam: Eddie Jordan Racing. De Ier maakte al snel naam in de juniorencategorieën. In 1983 streed 'zijn' Martin Brundle in het Britse Formule 3-kampioenschap. De Brit legde het in de laatste race van het seizoen af tegen een Braziliaans talent: Ayrton Senna. 

In 1988 maakte Eddie Jordan Racing de stap naar de Formule 3000, op dat moment de hoogste opstapklasse naar de Formule 1. Het team wist zijn debuutrace direct te winnen met Johnny Herbert. Later in het seizoen wist Martin Donnelly daar nog twee overwinningen aan toe te voegen. Het jaar erop was het succes nog groter, want het team pakte de titel met Jean Alesi. Een jaar later gidste het team Eddie Irvine naar de derde plaats in het kampioenschap.

Dit succes leidde ertoe dat Jordan het nog een trede hoger wilde proberen. En zo ontstond het Formule 1-team van Jordan. Het team tekende een sponsorcontract met 7UP, wat leidde tot een typische, iconische jaren '90 livery. Het chassis zou aangedreven worden door een Ford V8. De coureurs voor dat jaar waren de ervaren crashicoon Andrea de Cesaris en de Belgisch-Franse Bertrand Gachot, die het seizoen ervoor bij het bizar langzame Coloni reed.

Het is bij nieuwe teams altijd de vraag hoe snel ze zijn. Dat zat bij Jordan best wel goed. Andrea de Cesaris moest één did-not-prequalify (DNPQ) incasseren tijdens het debuut van het team, maar verder leek het team een stabiele factor in de middenmoot te zijn. De eerste punten voor het team kwamen tijdens de vijfde race, in Canada, De Cesaris eindigde als vierde, Gachot als vijfde. Dit was het begin van een reeks aan puntenfinishes voor minimaal één van de twee coureurs. 

Traangas

Gachot werd gezien als een groot talent, al had hij in zijn eerste twee jaren in de Formule 1 (bij Onyx en Coloni) nooit de kans gehad om dat te laten zien. Bij Jordan had hij voor het eerst de kans om echt te laten zien wat hij kon in een competitieve auto. Hij deed nauwelijks onder voor De Cesaris, die ondanks zijn reputatie als brokkenpiloot wel werd gezien als een snelle, ervaren coureur. Gachot kreeg dan ook veel complimenten voor zijn prestaties. 

Het ging Gachot voor de wind. Na een aantal puntenfinishes in de Formule 1, wist hij ook de 24 uur van Le Mans te winnen, samen met Volker Weidler en Johnny Herbert. Vervolgens wist hij voor het eerst in zijn F1-carrière de snelste ronde van de race te rijden. Dat deed hij in Hongarije na een late pitstop. Maar voordat hij kon voortborduren op zijn toenemende succes, veranderde alles. 

Op 10 december 1990, was Gachot namelijk betrokken bij een verkeersincident in Londen. Op weg naar een bespreking van Jordan met toekomstig sponsor 7UP botste hij tegen een taxi aan. Dit leidde tot een handgemeen, waarbij Gachot uiteindelijk traangas in de ogen van de taxichauffeur spoot. Gachot pleitte in de rechtbank voor zelfverdediging en verwachtte een milde straf. Hij werd echter veroordeeld voor 18 maanden vanwege illegaal wapenbezit en mishandeling, waardoor hij in de gevangenis belandde.

Het begin van een legende

Nu Gachot in de gevangenis zat, moest Jordan ineens op zoek naar een vervanger. Zijn oog viel op een jonge Duitser genaamd Michael Schumacher. Schumacher won in 1990 de Duitse Formule 3 en de Macau Grand Prix en was actief in de World Sportscar Championship. Mercedes wilde graag dat de jonge Duitser een kans kreeg in de Formule 1 en betaalde Jordan zo'n 150.000 dollar voor het zitje voor de GP van België.

Mercedes verzekerde Jordan dat Schumacher bekend was met het circuit, al had hij het circuit alleen als toeschouwer gezien. Schumacher testte een week voor de Grand Prix van België de Jordan 191. Dat was de eerste keer dat Schumacher in een Formule 1-auto reed. 

Schumacher maakte zijn F1-debuut op een baan waar hij nog nooit gereden had in een bolide waar hij een halve test in gereden had. Teamgenoot Andrea de Cesaris zou hem wegwijs maken op de baan, maar zijn contractbesprekingen liepen uit. Geen probleem, dacht Schumacher. De Duitser besloot het circuit in zijn eentje te verkennen op een vouwfiets. 

Jordan werd dan ook verrast toen Schumacher tijdens de eerste kwalificatiesessie op vrijdag direct competitief was. Sterker nog, de Duitser was aanzienlijk sneller dan De Cesaris. Met een tijd van 1:53.290 parkeerde de Duitser zich op een voorlopige achtste plaats. Hij wist zich op de zaterdag te verbeteren naar een 1:51.212. 

Het resultaat? De zevende plaats in de kwalificatie, een evenaring van het record voor het nog jonge Jordan-team. De Cesaris kwalificeerde zich als elfde, ruim zeven tienden achter de debutant. 

Alle ogen van de (Duitse) media waren ineens gericht op Schumacher. Een hele groep Duitse journalisten noemde hem direct 'het grootste talent sinds Stefan Bellof'. 

De race op zondag beloofde dan ook een spektakel te worden vanuit Schumachers oogpunt. Hij kwam goed van de lijn en klom op naar P5 bij de start. Een paar honderd meter later was zijn debuut echter over. De koppeling van de Jordan begaf het na Eau Rouge. Een teleurstellend einde van een bijzonder sterk debuutweekend voor Schumacher.

Eén woord verandert alles

De juichstemming bij Jordan was compleet. Het team had financiële moeilijkheden, maar leek met Michael Schumacher als gloednieuw toptalent en de financiële steun vanuit Mercedes op weg naar meer succes. Die vreugde vloeide echter snel weg toen er op de maandagmorgen na de Grand Prix van België een fax van Schumacher binnenkwam: 'Beste Eddie, het spijt me enorm, maar ik zal niet voor uw team rijden'. En dat terwijl Jordan ervan overtuigd was dat Schumacher contractueel vastgelegd was. 

Wat ging er mis? Achteraf bleek het om één woord in de overeenkomst te gaan. Waar eerst stond 'Ik zal de overeenkomst tekenen', stond er nu 'Ik zal een overeenkomst tekenen'. En zo ging Schumacher naar het competitievere Benetton. Jordan was furieus en probeerde Schumacher middels een rechtszaak te binden aan zijn team, tevergeefs. 

En dus moest Jordan opnieuw op zoek naar een vervanger. Dat werd Roberto Moreno, die zijn plek bij Benetton nota bene door Schumacher ingenomen zag worden. Moreno maakte het seizoen bij Jordan niet eens af. De Braziliaan werd na een paar races vervangen door Alessandro Zanardi.

Schumacher zou uiteindelijk uiterst succesvol worden bij Benetton. Hij wist een jaar na zijn debuut in België zijn eerste overwinning behalen, in België. Vervolgens won hij de wereldtitels in 1994 en 1995 bij het team van Flavio Briatore, waarna hij naar Ferrari verhuisde. Daar ontpopte de Duitser zich tot een van de allergrootsten van de sport.  

En Bertrand Gachot? Die werd na twee maanden vrijgelaten, maar zou verdoemd zijn tot rollen bij achterhoedeteams als Larousse en Pacific, waardoor zijn mogelijk succesvolle Formule 1-carrière niet meer werd dan een wat-als-verhaal.