Waarom de prestaties van mens en machine flink fluctueren in Mexico

Het blijft een vreemde gewaarwording. Vanaf het eerste moment dat de coureurs het Autodromo Hermanos Rodriguez in Mexico-Stad betraden, gebeuren de gekste dingen. Neem bijvoorbeeld de vrije trainingen, waarin Alex Albon in de Williams uit het niets de naaste belager van Max Verstappen bleek te zijn. Was de kwalificatie zo goed? Nee, de beide Williams-coureurs kwamen niet verder dan P14 en P20, al zag Albon wel een plaatsje in Q3 aan de horizon verdwijnen door track limits.

Goed, dat was een voorbeeld qua materiaal en een optimaal presterende coureur. Toch waren op vrijdag ook de gaten tussen teamgenoten ontzettend groot. Charles Leclerc was in de Ferrari een flinke klap sneller dan Carlos Sainz, George Russell zette Mercedes-teamgenoot Lewis Hamilton op een grote achterstand en Valtteri Bottas liet Guanyu Zhou alle hoeken van het circuit zien. In de kwalificatie stonden deze mannen ineens weer vrij dicht bij elkaar. Sterker nog: alle coureurs starten naast elkaar op de grid. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat Ferrari alleen in Q3 kwam bovendrijven en heel verrassend de eerste startrij opeiste, voor de tot op dat moment ongenaakbare Verstappen.

Russell had na de kwalificatie tegenover onder andere RacingNews365 wel een verklaring voor de wisselvallige prestaties. "Het gaat erom hoe de banden reageren in de outlap. Je probeert altijd extra tijd te vinden, maar er leek juist een aftakeling plaats te vinden als je de band iets te ver over de limiet pushte. Je had of de limiet gevonden en een geweldige ronde, of je was nergens omdat je te veel had gepusht. Wij hadden het niet bij het rechte eind."

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De vraagtekens zullen in Mexico altijd blijven bestaan

Deze reactie van de Mercedes-coureur zou kunnen suggereren dat het een kwaliteit van een coureur is om de banden in de juiste window te krijgen. Feit is echter dat het in Mexico een flinke uitdaging is om de gedragingen van de auto en de banden te begrijpen. Wisten Leclerc en Sainz waarom ze ineens in staat bleken om de eerste en tweede plaats te pakken in de kwalificatie? Nee. En dat is de crux.

De ligging van het circuit maakt dat het voor teams praktisch onmogelijk is om de prestaties te optimaliseren. Op meer dan tweeduizend meter hoogte doet een auto rare dingen, terwijl je als team van tevoren misschien wel hele andere verwachtingen hebt. De enorme frustratie van Albon in de kwalificatie bleef zonder enig respons. Williams zal tijdens de sessie werkelijk geen idee hebben gehad wat er was 'veranderd'.

Dat maakt ook dat je op basis van de Grand Prix van Mexico moeilijk kan zeggen of een coureur fantastisch of slecht heeft gepresteerd. Iedereen is het er over eens dat Daniel Ricciardo een geweldige prestatie afleverde door P4 te pakken voor de race, wat ook zo is als je kijkt naar zijn prestaties door het weekend heen, maar de Australiër vond het zelf ook een verrassing. Natuurlijk is het niet best als er een seconde verschil waar te nemen is tussen teamgenoten, toch is het een helse uitdaging om alle eindjes aan elkaar te knopen. De Grand Prix van Mexico: het blijft een fiesta voor de kijkers en een hoofdpijndossier voor mens en machine.