Een beetje chauvinisme is ons Nederlanders niet vreemd. Het scheelde niet veel of Max Verstappen werd in zijn Toro Rosso-jaren al tot favoriet voor de wereldtitel gebombardeerd. In de jaren erna werd het almaar realistischer om de Nederlander in verband te brengen met een mogelijke kans op de wereldtitel. Logisch ook, naarmate iemand meer ervaring op doet, wordt diegene een completere coureur en daarmee komt die eerste titel vanzelf dichterbij. Zijn overstap naar Red Bull Racing liet begin 2016 al zien dat Max klaar was om races te winnen, want hij zegevierde direct bij zijn debuut bij Red Bulls hoofdmacht. Het was enkel nog zaak een zekere mate van constantheid te vinden, waarbij schoonheidsfoutjes tot het verleden dienden te behoren. In 2017 maakte hij op dat gebied grote stappen, maar bleven in eerste instantie de resultaten uit, omdat de RB13 onbetrouwbaar was en bovendien niet snel genoeg. Tegen het einde van het seizoen vielen de puzzelstukjes op hun plek en pakte de Nederlander twee overwinningen mee. Hij leek klaar voor het grote werk.
Met terugwerkende kracht is het natuurlijk makkelijk om te stellen dat Verstappen er vorig jaar wellicht toch nog niet klaar voor was, hoezeer we dat met zijn allen ook hoopten voordat de lichten in Melbourne doofden. Het was Verstappen zelf die al snel liet zien de ruwe kantjes onvoldoende te hebben gepolijst. De foutjes die hij in de eerste seizoenshelft maakte, waren zelfs ongehoord en onnodig voor iemand met zijn ervaring. Daarmee toonde hij echter direct ook aan dat het aan zijn drive niet lag. Alles willen hebben, of teveel willen hebben, het is slechts een dunne lijn die snel overschreden kan worden. Maar hoewel Max Verstappen in eerste instantie niets wilde weten van de kritiek die het hem opleverde, kwam daar het moment dat hij zelf eens goed in de spiegel keek. Max Verstappen wist dondersgoed dat hij de plank flink mis had geslagen, met name in Monaco, en tegen het einde van het seizoen kwam hij daar ook in duidelijke bewoordingen voor uit: "Ik heb fouten gemaakt."
Daar zit hem de grootste winst van het seizoen 2018. Max Verstappen keek in die spiegel en wist dat er iets moest veranderen. Natuurlijk, hij zou aanvallend blijven rijden, geheel in lijn met wat we van hem gewend waren, maar hij reed meer berekenend in de rondte. Acties die wellicht nog altijd riskante oogden, vielen in de tweede helft van het seizoen wél goed uit. Pure mazzel? Nee. Max Verstappen wist simpelweg wél aan de goede kant van die dunne lijn te blijven. De cijfers spreken dan ook in het voordeel van Verstappen. Sinds de Grand Prix van Monaco stond hij tien keer op het podium, op wereldkampioen Lewis Hamilton na het vaakst van iedereen, en dat in een auto die op papier niet beter was dan de vijfde plaats. De twee overwinningen waren een mooie bekroning op zijn persoonlijke groei. Nooit eerder wist Max Verstappen zoveel punten te pakken in één seizoen (ondanks die moeizame start) en de vierde plaats in de eindrangschikking was zijn beste klassering in vier jaar Formule 1. Zijn hoog aangeschreven teamgenoot Daniel Ricciardo werd met overtuigende cijfers verslagen. Met name in het kwalificatieduel (15-6) liet de Nederlander geen spaan heel van zijn teamgenoot. De kwalificaties liepen sowieso beter dan ooit. Wie herinnert zich niet het waanzinnige rondje van Max Verstappen in Singapore? Hij weet meer dan voorheen alles uit de auto te halen tijdens dat ene beslissende rondje, waarmee hij automatisch de basis legt voor een goede race de volgende dag. Als de vijfvoudig Grand Prix-winnaar er in 2019 in slaagt een seizoen lang foutloos te blijven, dan is hij, ongeacht zijn materiaal, één van de meest complete rijders op de grid, om over zijn rauwe snelheid nog niet eens te spreken, die heeft immers nog nooit ter discussie gestaan. Als hij de lijn van de tweede helft van 2018 doortrekt, is hij in 2019 daadwerkelijk klaar voor zijn eerste wereldtitel. De vraag is echter: is Red Bull Racing eveneens klaar voor die wereldtitel, of beter gezegd, is Honda al zover?
Meest gelezen
