Bottas onthult diep dal in F1-carrière: "Nooit vastgesteld, maar het was er zeker"

Valtteri Bottas was net een jaar Formule 1-coureur toen hij slecht voor zichzelf begon te zorgen. Dit allemaal om maar op dat ultieme streefgewicht te komen. Dat onthult hij in een openhartig interview met het Finse Helsingin Sanomat . "Ik pijnigde mezelf door heel veel te trainen, zowel fysiek als mentaal. Het is uit de hand gelopen en zodoende werd het een verslaving. Er werd nooit officieel een eetstoornis vastgesteld, maar daar was wel degelijk sprake van", aldus de Alfa Romeo-Fin. De publicatie stelt dat Bottas enkel broccoli stoomde tussen duurtrainingen door en dat hij dit alles verzweeg voor zijn coach: "Ik was bepaald niet gezond bezig. Maar ik wilde de beste zijn en was van mening dat dit daar voor nodig was. Als het team aangaf dat ik 68 kilo moest wegen, dan zou ik daarvoor alles op alles zetten, ook al ligt mijn basisgewicht op 73 kilo."

"De drempel om hulp in te schakelen, is heel hoog"

Bottas had uiteindelijk de hulp van een psycholoog nodig om over zijn problemen heen te komen, zeker toen eind 2014 collega-coureur Jules Bianchi zwaar crashte op Suzuka, met uiteindelijk fataal letsel tot gevolg. Bianchi overleed enkele maanden later alsnog aan zijn verwondingen. Maar omdat Bottas zelf zo veel aan zijn hoofd had, was er nagenoeg geen ruimte om de gebeurtenissen rond Bianchi een plek te geven: "Ik had een psycholoog nodig om beter te worden. De eerste diagnose die gesteld werd was dat ik welhaast als een robot functioneerde; als iemand die maar één doel nastreefde en daarbij geen emoties toeliet." "Daar schrok ik heel erg van", aldus Bottas. "Maar het is waar dat ik op dat moment nergens anders voor leefde dan voor de Formule 1." In 2021 ging hij vervolgens opnieuw door een moeilijke tijd. De onzekerheid over of en waar hij in 2022 zou rijden, trok een wissel op hem in een tijd waarin P2 niet voldoende was: "Voor iemand die zo competitief is ingesteld als ik, is P2 in een Mercedes moeilijk te verkroppen. Het was pas in het laatste Mercedes-jaar dat ik accepteerde dat Lewis Hamilton nu eenmaal beter was. Daarvoor vroeg ik me altijd af hoe ik hem kon verslaan, wat het tot vijf vermoeiende jaren maakte." "De drempel om uiteindelijk hulp te zoeken was heel hoog. En zelfs dan ben je nog van mening dat je een hele stoere vent bent die zijn zaakjes zelf wel kan oplossen als hij eens goed in de spiegel kijkt. Maar een professional weet daar met de juiste vragen doorheen te prikken."