Als Aston Martin serieus genomen wil worden, moet vader Stroll het ondenkbare doen

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit is niet een column om random Lance Stroll te bashen, hoe makkelijk dat na de Formule 1 Grand Prix van Saoedi-Arabië ook lijkt te zijn. Waar de spreekwoordelijke ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, deed Stroll dat wel, waarbij de steen in dit geval de muur aan de binnenkant van de apex is.

Tot twee keer toe reed de Canadees zijn ophanging op onnodige wijze stuk, met een doffe dreun tegen de bandenstapels tot gevolg in het tweede geval: einde race. En toch, tóch zal ik hier niet roepen dat de voormalig Formule 3-kampioen geen goede coureur is. Soms doet hij dingen waar ik met verbazing naar kijk. Poleposition voor de GP van Turkije in de meest verraderlijke der verraderlijke omstandigheden? Hij doet 't.

Je beste race van het seizoen rijden na een dubbele polsbreuk en een toch wel heel miraculeus herstel? Het was in 2023 een Arjen Robben-achtige comeback na een herstelperiode die normaal veel langer had moeten duren. Bij vlagen is hij écht snel, maar daar staat tegenover dat hij hopeloos inconsistent is. Daar zou je bij een kleiner team misschien nog wel mee weg komen, omdat hij op die piekdagen dan toch die waardevolle punten pakt, maar voor een team met de ambities van Aston Martin is het gewoon niet goed genoeg.

Het is dan ook aandoenlijk om Fernando Alonso te horen zeggen dat Stroll kampioenschapsmateriaal is. Staat dat in zijn contract met een extra tonnetje als beloning? Je zou het haast denken. Dat zijn vader Lawrence Stroll, tevens teameigenaar, dat roept, wil ik nog wel begrijpen, maar ook hij zal zich toch ooit een keer achter de oren gaan krabben?

Bij Aston Martin staat na jaren van investeren en hervormen alles redelijk als een huis. Alle ingrediënten lijken aanwezig te zijn voor succes, maar dat ene ingrediënt maakt toch dat het hoofdgerecht flauwtjes smaakt. Zet een coureur naast Alonso die kan aanhaken bij de Spanjaard, iemand die Alonso misschien wel kan uitdagen, en je uitgangspunt is alweer heel anders.

Met een tweede topcoureur had Aston Martin vorig jaar wél tot het einde van het seizoen om P2 bij de constructeurs kunnen strijden, in plaats van dat het toch redelijk roemloos vijfde is geworden. Met het extra prijzengeld had je die topcoureur bovendien één op één kunnen bekostigen.

Niks is in de wereld zo mooi als de liefde van een ouder voor zijn of haar kind. Natúúrlijk wenst Lawrence Stroll zijn zoon het allerbeste en als iemand zich (vrij letterlijk) in zo'n fortuinlijke positie verkeert, heeft hij daar best wel een paar centen voor over. Maar is je team ook niet een beetje 'je kindje' dat net zo goed het beste verdient? Na zeven jaar van wisselvallig aanmodderen in de kantlijn moet je je afvragen of een zitje bij een topteam in wording nog wel het beste is voor Lance. Gedurende 2023 maakte hij bij vlagen een uiterst gefrustreerde indruk, logisch ook, kijkend naar de puntenverdeling tussen beide coureurs.

Op dit moment streeft Stroll een onhaalbaar doel na en als iets in het leven frustreert, is het dat wel. Geef die jongen iets waar hij wél naartoe kan werken. Aston Martin neemt de Valkyrie mee naar Le Mans en het WEC. Wat een prachtkampioenschap is dat aan het worden en wellicht dat hij daar met de gedeelde verantwoordelijkheid die je als coureurs in het team hebt, beter gedijt. Want écht, het is geen slechte coureur, maar noem hem alsjeblieft geen 'potentiële wereldkampioen' meer. Daar doe je de echte kampioenen tekort mee en uiteindelijk ook Lance Stroll zelf.