Controversiële crashes Senna en Prost leiden tot totale F1-chaos in Japan

We schrijven het jaar 1989. De titelstrijd gaat tussen McLaren-teamgenoten Ayrton Senna en Alain Prost, met een voorsprong van zestien punten voor de laatstgenoemde coureur als het circus in Japan arriveert. Het gaat om de voorlaatste race en Senna moet de achterstand drastisch verkleinen om de strijd te verlengen tot de afsluitende Grand Prix in Australië.

Senna deed in de kwalificatie wat hij moest doen door oppermachtig poleposition te pakken. Prost had echter zijn setup volledig op de race ingezet, waarna hij bij de start Senna direct passeerde. De Fransman kon zodoende een comfortabele voorsprong opbouwen, ook omdat Senna twee seconden extra verloor bij een langzame pitstop. Op zijn nieuwe set banden begon Senna wel in te lopen op zijn rivaal.

Een intrigerende strijd zou volgen. Prost beschikte over meer topsnelheid, waardoor Senna in eerste instantie geen inhaalactie kon plaatsen. De Braziliaan probeerde het in de 47e ronde alsnog in de chicane voor start/finish, maar Prost gooide de deur dicht met een verdedigende manoeuvre. De welbekende touché die daarop volgde, leidde tot twee McLarens naast de baan en een uitvalbeurt van Prost, die dacht dat hij de wereldtitel binnen had en dus uitstapte.

Senna zwaaide echter wanhopig naar de marshalls, die hem uiteindelijk via de escape road weer de baan op duwde. De coureur herstartte zijn motor, maakte een pitstop voor een nieuwe voorvleugel en stormde uiteindelijk nog naar de overwinning. De titelstrijd zou dan ook in Australië beslist gaan worden, zo luidde de gedachte.

Dat was alleen buiten de FISA gerekend. De stewards diskwalificeerden Senna direct na de race, omdat hij de chicane had gemist in zijn strijd met Prost. Senna was des duivels en betichtte FISA-president Jean-Marie Balestre ervan dat hij hoogstpersoonlijk Prost de titel wilde schenken, waarna McLaren ook in beroep ging tegen het besluit. Teambaas Ron Dennis stelde dat het team dat deed omdat ze een zege waren verloren door het incorrect toepassen van de regels. Financiële bonussen bleven namelijk uit.

Het besluit bleef na een zitting in Parijs toch staan. Sterker nog, McLaren moest een boete van 100.000 dollar betalen en Senna ontving een voorwaardelijke schorsing van zes maanden. Prost werd zo op zeer controversiële wijze wereldkampioen en zou naar Ferrari overstappen, terwijl Senna in een fikse ruzie met de FISA belandde. De chaos was compleet.

1990

Senna mocht na een bizarre periode in 1990 racen van de FISA en was nu de coureur die op de wereldtitel afstevende. In Japan zou het echter weer helemaal fout gaan tussen hem en Prost. Senna pakte poleposition, maar moest ineens vanaf de vuile kant van het circuit starten. Hij vond dat oneerlijk en tekende protest aan, iets wat door Balestre werd afgewezen. Prost nam dus aan de schone kant naast Senna plaats op de eerste startrij.

Bij de start wist Prost Senna ook daadwerkelijk te passeren. Senna liet dat alleen niet zomaar gebeuren. De Braziliaan, vastbesloten om geen enkele kans onbenut te laten, ging te hard de eerste bocht in en botste vol op de binnenzijde van Prosts Ferrari, waardoor beide coureurs uitvielen. De controversiële actie bezorgde Senna zijn tweede wereldtitel. Sommigen zagen het als een bewuste actie.

Nu was Prost des duivels, want hij noemde de actie van Senna 'walgelijk' en zei dat zijn rivaal 'een man zonder waarden' was. Prost overwoog zelfs te stoppen, maar zou na pas aan het einde van 1993 zijn helm definitief aan de wilgen hangen. In zijn laatste jaar won Prost nog een titel, terwijl Senna zich in 1991 voor de derde keer tot wereldkampioen kroonde. 

Na zijn pensioen bouwde Prost een sterke relatie op met Senna, die op 1 mei 1994 tragisch om het leven kwam bij een zwaar ongeluk op Imola. Misschien is de rivaliteit tussen Senna en Prost wel de grootste die de sport ooit gekend heeft, inclusief controverse en chaos, maar vriendschap wint altijd.