5. Romain Grosjean
Romain Grosjean was na zijn ongeluk in de laatste twee races niet meer van de partij. In zekere zin kreeg hij juist een mooi afscheid van de Formule 1, want niemand had het meer over zijn prestaties. Hij was welhaast een held om het feit dat hij zijn crash had overleefd. Hij werd overladen met warmte, maar niemand die het tijdens de het seizoen warm kreeg van zijn prestaties. Natuurlijk, met de VF20 viel absoluut geen eer te behalen. De auto was nog slechter dan zijn verfoeide voorganger en Grosjean kon er dan ook werkelijk niks mee. Zijn vele geklaag (terecht of niet) over de boordradio wekte ook niet de indruk dat hij er zijn schouders onder wilde zetten en dat maakte het tot een seizoen om snel te vergeten. Hele grove foutjes hebben we dit jaar (tot zijn laatste GP) eigenlijk niet van hem gezien, maar misschien komt dat ook omdat we überhaupt niks van hem hebben gezien.
4. Kevin Magnussen
Eigenlijk kan je van Kevin Magnussen hetzelfde zeggen als van Grosjean, met dat verschil dat hij af en toe net iets meer zijn tanden liet zien dan zijn Franse teamgenoot. Magnussen was ooit een topper in de dop, maar nooit kwam het eruit en bij Haas F1 vond hij zijn Waterloo. Kijk niet vreemd op als hij in het Amerikaanse IMSA-kampioenschap schittert. Zijn vader Jan Magnussen deed precies hetzelfde.
3. Alexander Albon
Over Alexander Albon werd misschien nog wel meer gezegd en geschreven dan over de heren Lewis Hamilton en Max Verstappen, zo ook door ons. Alles wat hij deed kwam onder een vergrootglas te liggen en slechts weinig van wat hij deed was indrukwekkend te noemen. Red Bull gaf hem de kans om de ontwikkeling van vorig jaar door te trekken, maar de waarheid is dat hij in zeventien races geen spat dichterbij Verstappen kwam, dat terwijl het middenveld wel aan zijn stoelpoten zaagde, iets wat je in een Red Bull niet mag laten gebeuren. Naast dat hij niet snel genoeg was, maakte hij op belangrijke momenten ook geregeld kostbare foutjes, waardoor hij nooit die sterke tweede man naast Verstappen kon zijn. Red Bull hield hem de hand boven het hoofd, zelf zag hij ook de nodige progressie. Red Bull meende dat ook wel te zien, maar genoeg was het niet. Het standaard verschil van zo'n vijf tot zeven tienden van een seconde, viel na zeventien races niet meer goed te praten.
2. Sebastian Vettel
Wil je geloven dat Sebastian Vettel dit seizoen twee keer is uitgroepen tot Driver of The Day? Dat was in Barcelona en Turkije het geval, twee zeldzame 'hoogtepunten'. 2020 was in alle opzichten niet het jaar van de Duitser. Hij werd nog net niet weggekeken bij Ferrari en over en weer was de motivatie om elkaar naar grotere hoogten te stuwen volledig weg. Je kan Vettel zijn povere optreden eigenlijk niet kwalijk nemen, maar feit is dat het echt niet goed was. Net als Albon gaf hij steevast veel te veel toe op zijn teamgenoot Charles Leclerc, die af en toe wist te stunten met het barrel dat de SF1000 was. Zo niet Vettel, die kreeg de bolide geen moment onder de knie. Het is voor hem te hopen dat 2021 zoveel meer goeds brengt als hij aan een nieuw avontuur bij het Aston Martin F1 Team begint.
1. Nicholas Latifi
Eigenlijk kende 2020 één vaste hekkensluiter en hij luistert naar de naam Nicholas Latifi. Natuurlijk, bij Williams rijd je de punten nu eenmaal niet eenvoudig bij elkaar, maar George Russell laat zien dat je je wel in de kijker kunt rijden. Latifi deed dat ook, maar vooral door veel spins en uitstapjes naast de baan. Het is publiek geheim dat hij niet enkel vanwege zijn talent in de Formule 1 zit, maar dat de munten van vader Michael Latifi daar zeker ook een rol in spelen. Zolang die munten bij het armlastige Williams blijven rollen, krijgt hij steeds opnieuw weer de kans om te laten zien dat hij wel volledig Formule 1-waardig is.
Meest gelezen
