Exclusief - Italiaanse coureurs over 'hun' Italiaanse Grand Prix

RacingNews365 sprak voorafgaand aan de race met een aantal oud Formule 1-piloten over het bijzondere circuit nabij Milaan. Voor het eerste gedeelte van deze reportage spraken we met vijfvoudig Le Mans-winnaar Emanuele Pirro en oud Formule 1-coureur Gabriele Tarquini. Beide coureurs kunnen echter niet nagenieten van hun mooie herinneringen op het Autodromo di Monza. "Wanneer ik aan Monza denk, dan denk ik vooral aan het jaar 1992", begint Tarquini zijn verhaal. "Dat jaar mocht ik voor Fondmetal meedoen aan de F1-race en ik hoopte een goed resultaat te behalen. Echter kreeg ik tijdens de race te maken met een versnellingsbakprobleem en kwam ik vroegtijdig aan de kant te staan. Dat was jammers, want de wagen leek die dag vrij goed te zijn! Het was voor mij een teleurstelling, aangezien ik graag op het circuit van Monza reed en natuurlijk ook in de Formule 1. Die dag leek er een einde te komen aan mijn F1-carrière, maar dat bleek achteraf gelukkig niet zo te zijn. In 1995 mocht ik Ukyo Katayama vervangen tijdens de GP van Europa", aldus Tarquini tegenover RacingNews365 . De Italiaan is in de WTCR-klasse nog altijd een concurrent van Tom Coronel. Pirro denkt bij de GP van Italië vooral terug aan een opmerkelijk moment in 1991. Ook in die tijd schoten de fans al de baan op na afloop van de race. Een mooi moment ook voor de coureurs, behalve wanneer je al voor de pitstraat tot stilstand komt. "Wat ben ik toch geschrokken in 1991! Vlak voor de pitstraat kwam ik tot stilstand, doordat ik geen benzine meer had", glimlacht de sympathieke Pirro. "Ik zag de fans de baan op komen en ik schrok me kapot. Natuurlijk wist ik dat de mensen de baan op zouden komen, maar ik was ontzettend bang dat ze mijn bolide zouden beschadigen." "Ondanks dat er werkelijk duizenden mensen de baan op kwamen, bleef wonder boven wonder de wagen helemaal in orde en hebben de fans me zelfs geholpen om terug te keren in de pitstraat. Doordat mijn F1-prestaties op het circuit van Monza niet goed waren, blijft dat toch wel mijn mooiste herinnering. Nog altijd geniet ik na afloop van de races van de passionele fans onder het podium, het heeft veel weg van de 24 uur van Le Mans. Ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar toch is het mooi dat de fans toch hun weg naar de baan weten te vinden! Het geeft Monza een extra bijzonder tintje."