De race begon als alle anderen, met dat verschil dat een Grand Prix in Brazilië altijd net wat meer beladen was door de aanwezigheid van Ayrton Senna dan menig andere race. De publiekslieveling stond echter op poleposition en dus leek er geen vuiltje aan de lucht. Bij de start weet Senna zijn eerste positie te behouden, terwijl de auto van teamgenoot Gerhard Berger vlam vlat. Omdat het vuur automatisch ook weer dooft, kan de aimabele Oostenrijker doorrijden, om uiteindelijk beslag te leggen op de derde plaats. Knap, maar niet zo knap als wat Senna laat zien. De Braziliaan wordt op de hielen gezeten door Nigel Mansell, die uiteindelijk de strijd moest staken met versnellingsbakproblemen, problemen waar ook Senna zelf mee te maken krijgt. Rondenlang rijdt hij in de rondte met enkel de zesde versnelling tot zijn beschikking. Zonder goede tractie vanuit de bochten komt dat niet eens zo heel verkeerd uit als het begint te regenen. Riccardo Patrese loopt in de Williams desondanks met rasse schreden op hem in, maar Senna houdt met zijn gammele wagen stand. Hij houdt een paar seconden over ten opzichte van Patrese. Maar zo gammel als de McLaren van Senna is, zoveel slechter is hij er zelf aan toe. Hij kampte tijdens de race met kramp en vermoeidheidsproblemen, waardoor hij volledig uitgeput aankomt in het parc fermé. Met zijn laatste krachten weet hij de trofee voor de overwinning in de lucht te steken.
Meest gelezen
