Hamilton, leef je droom en stop met het pijnlijke gejammer

Toegegeven: ook ik vond de Ferrari-overstap van Lewis Hamilton een van de mooiste, zo niet dé mooiste, transfer uit de Formule 1-geschiedenis. De 40-jarige Brit besloot in de nadagen van zijn carrière het erop te wagen en zijn droom in vervulling te laten gaan. No hard feelings naar Mercedes, maar zonder Ferrari voelde de carrière van Hamilton niet compleet. Hij moest en zou het doen, zeker nu goede bekende Fred Vasseur aan het roer staat bij de Scuderia.

Tot nu toe is de droom met name een nachtmerrie geworden. In China pakte Hamilton nog de zege in de sprintrace, maar verder vallen de prestaties enorm tegen. Charles Leclerc is voorlopig veel te snel voor de Brit, die al een aantal keren in zak en as voor de camera's verscheen. Het toont zijn wil om te winnen, maar tegelijkertijd ook dat deze Hamilton niet meer de Hamilton van vroeger is. De tijden van Hammertime en dominantie lijken echt voorbij.

Heel gek is dat niet. Leeftijd speelt een rol, getuige het feit dat er maar drie wereldkampioenen van ouder dan 40 jaar bestaan en dat ook nog eens in de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw gebeurde. Het gaat mij er dan ook niet per se om dat de prestaties tegenvallen, Hamilton heeft zijn sporen allang verdiend. Zeven wereldtitels en 105 overwinningen, ga er maar aan staan. En ja, het is meer dan logisch dat hij dolgraag zijn achtste titel wil pakken in het iconische rood. Daar ligt het probleem niet.

Randzaken

Het probleem? De ontzettend pijnlijke randzaken die de boventoon voeren, al vanaf het begin van het seizoen. Dat begon met de miscommunicatie op de boordradio in Australië, waar Hamilton en engineer Riccardo Adami totaal langs elkaar heen spraken. Overigens gebeurt dat nu nog steeds, want ook in Monaco volgden er weer hele ongemakkelijke gesprekken op de radio. En toen Hamilton na de race vroeg of iemand boos op hem was, bleef het zelfs angstvallig stil vanuit Adami en co.

Verder hadden we ook nog de teamorder-saga in China en Miami. Hamilton liet Leclerc bewust passeren in China, mede omdat de Monegask een andere strategie hanteerde. Hamilton verwachtte daarna dezelfde behandeling tijdens de Grand Prix van Miami, maar stuitte op het gebrek aan besluitvorming bij Ferrari. Het gevolg? Een boze zevenvoudig wereldkampioen. Terecht? Ja. Pijnlijk? Ook ja.

Hamilton en Ferrari zouden er namelijk goed aan doen om de droom te leven en niet zo te jammeren. Er hangt een onnodig negatieve sfeer rond de positie van Hamilton, die alleen maar gevoed wordt door het openlijk bevestigen van zijn tegenslagen. Natuurlijk zijn de verwachtingen hoog, dus dan is het beter om de rijen gesloten te houden en gewoon je werk te doen met het team, óók als het niet goed gaat. De positie van Ferrari is immers bekend.

Van Lando Norris wordt weleens gezegd dat hij te eerlijk is, maar hetzelfde geldt voor Hamilton. Hij en Ferrari stralen simpelweg een bepaalde zwakte uit naar de buitenwereld. Het advies? Ga terug naar het overweldigende gevoel van het begin van het seizoen, toen Hamilton met een brede glimlach in Maranello arriveerde. Plaatjes als in Imola, waar Hamilton de uitbundige tifosi groette en bedankte na een inhaalrace, zijn veel mooier om te zien. Geniet er nou van, Lewis! Je leeft je droom!