Montoya werd als grote held binnengehaald door het team van Williams. De spijkerharde racer had in 1999 in Amerika het CART-kampioenschap op zijn naam geschreven en zegevierde een jaar later in de Indy 500. In de Formule 1 duurde het niet lang voordat Montoya furore maakte. In zijn debuutjaar wist Montoya nauwelijks aan de finish te geraken, maar Michael Schumacher wist direct uit welk racehout de Williams-coureur was gesneden. Onder meer in Oostenrijk, Brazilië en de V.S. kregen de coureurs het met elkaar aan de stok - waarbij ze elkaar soms letterlijk in de wielen of van de baan reden. In de daaropvolgende jaren raakten de gemoederen meermaals verhit, door touches en gevechten op of over de limiet. Van de ongelukkige crash in de tunnel in Monaco tot en met de veelbesproken eerste bocht in Maleisië, of de openingsronde op Imola - het tweetal zorgde keer op keer voor vuurwerk. Na een pover seizoen van Williams in 2004 ging Montoya voor een nieuw avontuur naar McLaren, waar hij na een matige seizoensstart in 2005 in de slotfase van het seizoen zijn talent meermaals liet zien. Drie van de laatste negen races wist hij op zijn naam te schrijven en in totaal behaalde hij vijf podiumplaatsen in deze races - in de andere vier zag hij de finishvlag niet. Opvallend in 2005 was dat Montoya plots af moest zeggen voor de Grand Prix van Bahrein. Het verhaal dat ontstond was dat Montoya zijn schouder gebroken had tijdens een potje tennis, later zou het zelfs om een crash tijdens een motorcrossritje gaan. Pedro de la Rosa mocht zodoende bij McLaren instappen voor twee races. Het incident veranderde de relatie tussen teambaas Dennis en zijn stercoureur volledig. Een potje tennis of een val van de crossmotor, niets van dat alles was volgens Pedro de la Rosa de ware toedracht van zijn afwezigheid. De toenmalige testcoureur van McLaren liet recent in Beyond the Grid weten dat Montoya helemaal niet geblesseerd was. "Er was geen enkel bewijs dat hij zijn schouder gebroken had. Dennis belde me op en vroeg me of ik klaar was om Juan Pablo te vervangen. Hij zou een lichte blessure opgelopen hebben tijdens een potje tennis. Voor mij was het een gouden kans." De la Rosa had daarop contact met Montoya en vroeg hem naar zijn blessure. Het antwoord was veelzeggend: "Ik ben niet geblesseerd, ik ben fucked!"
Na het sterke slot van 2005 leek een hernieuwde strijd met Schumacher in de maak. Echter, daar waar in 2006 alle ogen gericht waren op McLaren, dat met Raikkonen en Montoya een ijzersterk rijdersduo kende, stelde het team zwaar teleur. Geen seconde kwam het in de buurt van Fernando Alonso en Schumacher, die de lakens uitdeelden. Het vlammetje doofde en het Colombiaanse bloed geraakte aan de kook, maar ditmaal niet meer op de baan, maar achter de schermen. Montoya was ongelukkig en maakte dat ook vaak duidelijk. Plots werd de F1-wereld opgeschrikt door het bericht dat Montoya per direct zijn contract met McLaren verbrak - midden in het seizoen! De McLaren-coureur had genoeg van de Formule 1 en was gefrustreerd dat hij niet om de zeges kon strijden. Montoya en teambaas Ron Dennis konden al langere tijd niet met elkaar door een deur. De nukkige Colombiaan stond niet te boek als iemand die makkelijk in de omgang was, daar waar Dennis net zo flexibel was als een plank. In 2006 liet Montoya weten dat de situatie tussen beiden onhoudbaar was: "Ik praatte niet meer met hem. Toen ik vertrok heeft zijn advocaat de mijne gebeld en uitgelegd wat Dennis van plan was. Het was een gesprek van advocaat tot advocaat." "Mijn relatie met hem was prima tot ik mijn schouder brak, maar de Britse pers maakte daar een heel verhaal van en maakte Dennis belachelijk. Ron vond dat ik hem daarmee als een idioot had weggezet en onze relatie was sindsdien nooit meer hetzelfde", legt Montoya uit. De coureur erkende dat hij simpelweg geen motivatie meer haalde uit het strijden voor vijfde of zesde plaatsen. "Ik begon me te vervelen en daarom ben ik vertrokken. Ik beleefde geen plezier meer aan het racen, heb alles gedaan wat ik moest doen en bijna al mijn doelen bereikt. Alleen de wereldtitel ontbrak nog, maar ik besefte dat de kans daarop erg klein was. Weggaan was de beste keuze die ik kon maken." Met het vertrek van de Colombiaan kwam er een definitief einde aan het gedroomde titelgevecht tussen hem en Schumacher. Montoya had de pech dat hij in zijn Williams nooit een seizoen lang een vuist kon maken tegen de Duitser, die de zeges aaneen reeg. Slecht zevenmaal werd hij als winnaar afgevlagd in een Formule 1-race.
Montoya keerde terug naar Amerika om daar zijn opwachting te maken in de NASCAR, waarin hij geen potten wist te breken. Wel schreef hij de 24 uur van Daytona meermaals op zijn naam, voordat hij terugkeerde naar zijn oude liefde: IndyCar. De oude vos was nog niets van zijn snelheid verloren en won voor de tweede maal de Indianapolis 500 en greep nipt naast de IndyCar-titel na een knotsgekke slotrace. Tegenwoordig zien we Montoya geregeld opduiken in simraces. De inmiddels behoorlijk wat kilootjes aangekomen Juan Pablo laat met regelmaat zien dat hij ook daarin zijn mannetje staat. Spijkerhard, een andere benaming was er niet voor Montoya. In zijn Williams-periode was hij een ware smaakmaker binnen de Formule 1 en volgens Michael Schumacher was er geen enkele coureur in zijn loopbaan die het hem in de duels zo moeilijk maakte. 'Do or die' was het motto van Montoya - een rijstijl die hem veel bracht, maar soms ook veel kostte. Volgens veel experts had Juan Pablo aanzienlijk meer uit zijn carrière re kunnen halen, met de juiste mindset en professionaliteit.
Meest gelezen
