Albon pakte het verkeerd aan bij Red Bull: "Een jaknikker"

Het was ook nogal een achtbaanrit voor Alexander Albon. Hij zou Formule E gaan doen, toen hij van Helmut Marko het telefoontje kreeg of hij na jaren afwezigheid terug bij de Red Bull-familie wilde komen en voor Toro Rosso wilde rijden. Het was voor Red Bull een beetje 'bij gebrek aan beter'. Maar terwijl de Brit gewoon goed presteerde, kwam Pierre Gasly bij Red Bull niet uit de verf en dus werden de twee coureurs halverwege het seizoen 2019 gewisseld.

Zo zat Albon na een half jaar F1-aarvaring in een winnende bolide. En daar was hij niet klaar voor. Alles was groter en vooral ook méér dan hij bij Toro Rosso had ervaren: "De aandacht voor dat stoeltje, dat al aan veel coureurs was vergeven, was enorm. Ik worstelde met die media-aandacht. Ik had geen manager en stond er, los van mijn trainer, alleen voor."

Een andere factor die zaken bemoeilijkte was dat hij niet was voorbereid op het technische aspect: "In de juniorcategorieën heb je genoeg aan je snelheid alleen. Technische feedback is daar minder van belang. In de Formule 3 en de Formule 2 doe je op dat vlak wel wat ervaring op, maar het niveau op ligt op dat vlak in de F1 een stuk hoger. Ik had niet de ervaring om te weten met welke 30 à 40 oplossingen je elk probleem kan oplossen."

Daar komt nog eens bij dat hij die uitdagingen het hoofd moest bieden, terwijl hij zichzelf meer en meer uitputte, vooral op mentaal vlak. Die conclusie trok hij toen hij een jaar als reservecoureur aan de zijlijn stond: "Ik was bij Red Bull veel te veel een jaknikker. Ik wilde zo graag indruk maken en mensen pleasen, dat ik ja zei op alles, of het nou ging om simulatorwerk, PR-verplichtingen of wat dan ook. Ik stelde het teambelang altijd voorop, waardoor ik al helemaal op was als ik in de auto stapte."

Het jaar aan de zijlijn heeft Albon vervolgens de tijd gegund om na te denken over zaken. Het maakt dat hij er nu bij Williams anders in staat: "Ik ben nu veel meer nietsontziend. Ik stel mijn eigen belang voorop en de reden daarvoor is simpel: ik moet me meer om mezelf bekommeren dan dat anderen zich om mij bekommeren. Er moet daarbij een balans zijn tussen klaar staan voor het team en maken dat het team ook klaar wil staan voor jou."