Hoe een ruzie met Tost de Red Bull F1-carrière van een coureur eindigde

Halverwege het Formule 1-seizoen van 2007 raakte Scott Speed zijn stoeltje bij Toro Rosso kwijt. Franz Tost, nog altijd teambaas van het team dat nu als AlphaTauri bekend staat, koos dat jaar voor het veelbelovende talent Sebastian Vettel. Zoals de F1-fans weten, pakte die switch prima uit voor de Duitser en voor Red Bull.

De wissel was goed nieuws voor Vettel natuurlijk, maar niet voor Speed. Zijn optreden op de Nürburgring in de Grand Prix van Europa betekende het einde van zijn F1-carrière. De spraakmakende race werd zijn laatste nadat hij met aquaplaning de muur in knalde.

Op zich was zijn crash niet héél gek, want Jenson Button, Adrian Sutil, Nico Rosberg en Lewis Hamilton kenden hetzelfde lot. Al werd laatstgenoemde controversieel genoeg door een takelwagen terug op het circuit gezet, waarna hij zijn weg kon vervolgen. Bij het aanremmen voor de eerste bocht werden de genoemde coureurs verrast, wat ook niet heel gek was: in de opwarmronde van de race begon het ineens te regenen, maar op het moment van de crashes waren de omstandigheden ineens nog een heel stuk slechter.

Was zijn crash of de woordwisseling met teambaas Franz Tost het einde van zijn Formule 1-carrière? Waarschijnlijk een combinatie van beide.

Speed blikt terug

In de Beyond the Grid podcast blikt Speed terug op het einde van zijn Formule 1-carriére en de desbetreffende race op de Nürburgring. "Wat een geweldige laatste race, moet ik eerlijk zeggen. Onze auto was, zoals Vettel later bewees, extreem goed op het natte wegdek."

"We begonnen ver achteraan en waren achttiende en negentiende. Ik denk dat ik als elfde de pitstraat inging en onderweg daar naartoe zeven auto's passeerde, maar in de pits hadden ze de verkeerde banden. Toen ze mijn banden wisselden, zetten ze die van Vitantonio Liuzzi (teamgenoot, Red.) erop, waarna ze die er weer af moesten halen. Dat kostte een hoop tijd en vanaf dat moment was de race voorbij."

"De daaropvolgende ronde had het op het rechte stuk heel hard geregend. De eerste bocht loopt ook redelijk steil naar beneden en toen ik de rem intrapte, kreeg ik te maken met aquaplaning. Ik kwam niet eens in de buurt van het halen van de bocht! Lewis crashte daar, Button crashte daar: iedereen begon te crashen."

Ruzie met Tost

Ondanks de crash was Speed tevreden over zijn optreden in Duitsland. "Ik weet dat we geen punten hebben gehaald, maar ik kon veel auto's inhalen. Ik weet nog dat ik Ralf Schumacher passeerde aan de buitenkant op het natte asfalt. Het was heel cool om te voelen dat ik een snelle wagen had en moves kon maken."

De Amerikaan was tevreden, maar toen hij terugkwam bij Toro Rosso was zijn teambaas dat allerminst. Dat kreeg Speed te horen ook. "Ik had zo'n geweldige ervaring en Franz was juist super boos. Ik was gewoon iets te blij en hij vroeg wat er gebeurde in de eerste bocht. Ik zei: 'Nou, hetzelfde als wat er met iedereen gebeurde. Ik gleed van de baan! Wat bedoel je met 'wat is er gebeurd?'. Er staan zeven auto's in de muur!'"

Het antwoord van Tost? "Nee, daar staan alleen de wankers!", waarop Speed weer reageerde: "Ik zei fuck off en liep weg. Hij kwam achter me aan en liet me weten hoe ontevreden hij erover was. Dat had ik waarschijnlijk ook gedaan, want ik toonde nul respect."

Vervangen door Vettel

Speed verloor zijn Toro Rosso-stoeltje en Vettel debuteerde. De inmiddels viervoudig wereldkampioen Formule 1 maakte indruk en mocht blijven. "Ik was een arrogant jochie en ontdekte de limiet van Franz' geduld. Ik brak hem uiteindelijk. Ik wachtte thuis op de volgende race en ik kreeg een telefoontje dat ze Vettel in de auto zouden zetten. Hij was het gouden jochie."

"Ik weet nog dat ik de race op de Hungaroring op mijn computer keek", zo vervolgt Speed, doelend op de eerstvolgende race na de GP van Europa in 2007. "Vettel kwalificeerde zich op een niet zo indrukwekkende plaats (twintigste, red.) en ik weet nog dat zijn race niet fantastisch was."

Vettel werd zestiende op een ronde achterstand, waar Speed stiekem wel blij mee was. "Ik dacht: oké, ik kan mijn tas pakken en overal naartoe. Ik weet dat ik elite ben en een van de besten. Misschien niet de allerbeste ooit, maar ik was al zo veel verder dan ik vroeger als kind dacht te behalen. Ik was superblij. Daarna volgden er meer mogelijkheden. Meetings met Williams en andere racemogelijkheden."

"Uiteindelijk toen ik met Dietrich Mateschitz sprak, zei ik: 'ik wil naar huis. Kunnen we NASCAR racen'? Hij stond daar volledig achter en ik begon aan een dankbaar avontuur. Vanaf dat moment verdween het grote ego van Scott Speed."