Hulkenberg trots op carrière: "Het had slechter kunnen uitpakken"

Het feit dat Nico Hulkenberg houder is van een van de minst begeerlijke records in de Formule 1 – de Renault-coureur heeft de meeste Grand Prix-starts zonder podium – geeft enigszins weg waarom hij voor volgend jaar waarschijnlijk geen stoel zal vinden. In de negen seizoenen dat hij in de koningsklasse heeft gereden, heeft hij enkele gouden kansen onbenut gelaten. Volgens zijn huidige teambaas Cyril Abiteboul heeft dit te maken met het feit dat Hulkenberg op dergelijk bepalende momenten bezwijkt onder de druk. Het is tijdens deze bepalende momenten dat Hulkenberg volgens Abiteboul niet thuis geeft. Hier is Hulkenberg het zelf niet helemaal mee eens, zo vertelt hij in gesprek met het Franse AutoHebdo. "Ik kan me niet vinden in de woorden van Cyril. Een paar fouten, een slechte carrièrekeuze en je bevindt je al snel in mijn positie. Er is niet veel voor nodig om te falen, met name in de Formule 1, waar alles aankomt op details." De carrière van Hulkenberg mag dan wellicht niet zijn gelopen zoals hij dat had gehoopt, hij accepteert dat dit bij het leven hoort, zo vervolgt hij zijn verhaal: "Natuurlijk heb ik spijt van bepaalde dingen, bepaalde keuzes en situaties. Maar leren van je fouten, dat hoort bij het leven. Wanneer je in de Formule 1 komt, ben je jong en maak je uiteraard fouten. Hieruit moet je je lessen trekken. Inmiddels ben ik alweer tien jaar onderdeel van de sport en heb ik tien intense seizoenen achter de rug. Ik had meer successen kunnen boeken, maar het had ook veel slechter kunnen uitpakken." Als voorbeeld noemt Hulkenberg zijn keuze om voor het seizoen van 2013 naar Sauber te gaan. Het Zwitserse team kende in 2012 een bijzonder goed jaar, maar wist deze goede trend het seizoen dat Hulkenberg toetrad niet door te zetten. Hulkenberg keerde vervolgens in 2014 terug bij Force India, om pas in 2017 weer te vertrekken toen Renault met een aantrekkelijk bod kwam. Luister hieronder naar de nieuwste F1-podcast van RacingNews365, met Tim Coronel, Joe van Burik en Jeroen van Inkel.