Herhaalt de geschiedenis zich voor Ricciardo?

We hebben het allemaal al eerder gezien. Daniel Ricciardo wordt gekoppeld aan een jongere coureur, die al langer bij het team rijdt en in staat is om de strijd aan te gaan met de nieuwe 'teamleider'. De parallellen houden hier niet op. Ricciardo werd bij McLaren vervangen door mede-Australiër Oscar Piastri. Nu is het de Nieuw-Zeelander Liam Lawson die op de zijkant van de cockpit van Ricciardo's RB klopt.

Niet helemaal hetzelfde, maar je snapt wat ik bedoel; jong bloed uit dezelfde regio in de hoop de geharde veteraan uit te schakelen. Niet dat Ricciardo's nationaliteit enige invloed heeft op de F1-aspiraties. Je moet dan ook de vraag stellen: gaat de geschiedenis zich te herhalen voor de achtvoudig Grand Prix-winnaar?

Vernietigende statistieken, zoals het feit dat Ricciardo een slechtere gemiddelde kwalificatietijd heeft dan Yuki Tsunoda tijdens de eerste drie ronden van het F1-seizoen, in vergelijking met Nyck de Vries op hetzelfde punt vorig jaar, doen niets af aan het groeiende gevoel dat het slechts een kwestie van tijd is tot hij plaats moet maken.

Hoe zijn we zover gekomen?

De Australiër was ooit de rijzende ster binnen de Red Bull-familie. De coureur die binnenkwam bij Red Bull Racing en regerend viervoudig kampioen Sebastian Vettel versloeg op het eerste moment dat hij daar de kans toe had. Het zorgde ervoor dat de Duitser, na slechts één seizoen als teamgenoot van Ricciardo, vertrok richting Ferrari.

Maar als zijn stints bij McLaren en nu RB iets laten zien, dan is het wel dat je soms datgene wordt waarvan je hebt gezworen dat je het zou verslaan. De oudere 'ster' tegenover een jongere, gretige teamgenoot.

Het is niet allemaal slecht geweest voor de 34-jarige na zijn eerste vertrek bij Red Bull. Ondanks een relatief trage start bij Renault zorgden twee podiumplaatsen voor de ploeg uit Enstone tijdens het ingekorte 2020 seizoen, voor een overstap naar McLaren voor 2021.

Zelfs toen hij moeite had om de McLaren onder de knie te krijgen, pakte hij in zijn eerste seizoen bij het team zijn meest recente Grand Prix-zege, in Monza. Daar kwam hij voor teamgenoot Lando Norris over de streep, een onwaarschijnlijke een-twee.

Maar nadat het huidige reglement voor 'ground-effect' van kracht werd en de zaken er niet beter op werden, vond het team uit Woking dat het niet langer op Ricciardo kon wachten en kocht hem een jaar eerder uit zijn contract. Bestemd voor een jaar aan de zijlijn bij Red Bull in 2023, vond Ricciardo zichzelf terug in een racestoel na het ontslag van De Vries bij AlphaTauri.

Maar daar begon het huidige probleem van Riccardo. Nadat hij zijn hand brak in een crash op Zandvoort, stapte Lawson in en die maakte meteen indruk. Weliswaar keerde Ricciardo terug in de AT04 voor de laatste vijf rondes van 2023 en scoorde hij punten in Mexico, maar zijn vervanger had zijn visitekaartje afgegeven.

Hoe nu verder?

Drie teleurstellende races in het huidige F1-seizoen, waaronder twee pijnlijk anonieme ritten in Djedda en Melbourne, zorgen voor flinke druk op de schouders van de Australiër. De geruchten dat Red Bull overweegt om Lawson weer in de auto te zetten als Ricciardo geen betere resultaten boekt, hebben hem nog verder onder druk gezet. Of die geruchten waar zijn of niet doet er niet toe, het verhaal is bepaald.

Met nog twee weekenden in Japan en China voor de boeg, lijkt het erop dat het voor Ricciardo nog moeilijker wordt om de publieke opinie te doen draaien. Red Bull-junior en Japanner Ayumu Iwasa zal Ricciardo's RB in VT1 op Suzuka rijden. Het weekend in Shanghai is het eerste sprintweekend van het jaar, plus het feit dat daar sinds 2019 niet meer is geracet, zorgt voor veel vraagtekens.

Bij McLaren worstelde Ricciardo met remmen en het ingaan van bochten, iets wat duidelijk werd bij zijn terugkeer bij Red Bull. Vorig jaar vertelde Christian Horner aan The New York Times dat de remtechniek van de Australiër "drastisch was veranderd" en dat hij een aantal "slechte gewoontes" had aangenomen.

Tijdens een gesprek in de podcast Beyond the Grid eind 2022, richtte Ricciardo zich op een gebrek aan 'gevoel' en 'feedback' achter het stuur van de McLaren's waarmee hij racete. Hij benadrukte ook een onderliggend probleem dat losstaat van de specifieke auto's: "Eerlijk gezegd zou ik alles kunnen weglaten en zeggen dat het vertrouwen is", zei hij. "Omdat ik dat extra beetje gevoel met de auto mis om hem op de limiet te zetten en te weten wat ik ga krijgen."

In het artikel in de The New York Times erkende Ricciardo zelf het magere rendement van zijn tijd bij McLaren: "Het is geen excuus omdat die prestaties niet goed waren, maar het was duidelijk voor me dat ik niet op 100 procent werkte," zei hij. "Ja, ik had het moeten uitvogelen, maar het lukte gewoon niet."

En daar zit het probleem. Het schetst het beeld van een coureur die zich niet goed kan aanpassen, weinig zelfvertrouwen heeft en wordt gekoppeld aan een teamgenoot die kneedbaarder is. Soms is minder ervaring een voordeel, en de manier waarop Norris en Tsunoda met hun auto's omgaan ondersteunt dat. Nadelig voor Ricciardo. Tenzij hij een manier kan vinden om het allemaal op te lossen en de huidige vormdaling een halt toe kan roepen, zal een vroegtijdig vertrek bij RB een kwestie van tijd worden.