Twee dagen na het puike optreden heeft de 20-jarige Van Uitert stiekem nog steeds de pee in dat hij en zijn G-Drive-teamgenoten Jean-Eric Vergne en Roman Rusinov ondanks dat ze driekwart van de race aan de leiding gingen naast de bokalen hebben gegrepen, maar de jongeling beseft maar al te goed dat hij de autosportkenners wakker heeft geschud. De ‘zilveren’ rijder had ogenschijnlijk weinig moeite om met zijn hoger ingeschaalde ‘platina’ en ‘gouden’ tegenstanders te wedijveren. RacingNews365 sprak met Van Uitert.
Job, de aloude sportvraag: wat gaat er, na de gebeurtenissen van afgelopen weekend, door je heen? Ik was zondagmiddag vooral gefrustreerd en boos, maar aan de andere kant weet ik ook dat ik trots mag zijn. Als team G-Drive, maar ook als persoon, is een goede prestatie geleverd. Iedereen die de 24 uur van Le Mans heeft gevolgd feliciteert ons als ‘morele winnaars’. Onze rijders, Jev (Vergne’s bijnaam), Roman en ik, zijn allemaal foutloos gebleven. We hebben écht de perfecte race gereden en dat maakt het extreem zuur dat we naast de overwinning hebben gegrepen, helemaal omdat we zo ontzettend lang aan de leiding gingen. Mijn droom is het winnen van de 24 uur van Le Mans en ondanks deze nasmaak kom ik zeker terug om die te verwezenlijken! Die frustratie en teleurstelling zal denk ik nooit verdwijnen, van mijn leven niet. Hoe dichtbij we waren.. het is ongelooflijk. Doodzonde dat we vanwege een mechanisch probleem veel tijd verloren waardoor de concurrentie ons kon achterhalen, want we waren ontzettend dominant in de LMP2-klasse. Op een gegeven moment reden we bijna één complete ronde voor de naaste rivaal. Het enige geluk is dat belangrijke personen in de autosport notie hebben gemaakt van dit optreden. Niemand praat over de winnaars van het Signatech-team, iedereen heeft het over G-Drive. Een aantal jaren geleden besloot je de formulewagens vaarwel te zeggen en je te focussen op het enduranceracen. Vanwaar die keuze? Tja, op één of andere manier wist ik al redelijk lang dat ik goed was in het langeafstandsracen. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat ik die agressieve bite die bijvoorbeeld tijdens kwalificaties nodig is, een beetje mis. Dat is misschien wel één van de factoren geweest waarom ik in 2017 net naast de Italiaanse Formule 4-kampioenschapstitel heb gegrepen. Je ziet vrij snel in dat de weg naar de Formule 1 zo goed als onhaalbaar is. Tien miljoen aan budget, dat kan ik écht niet ophoesten. Het is een kwestie van realisme, zoeken naar de mogelijkheden die je wel hebt en waar je je bovendien goed bij voelt. Van kinds af aan vond ik Le Mans al supervet!
We zien jonge coureurs tegenwoordig veel oefenen in de simulator, maar hoe heb jij dat gedaan met een 24-uursrace op de planning? Voordat ik naar de Le Mans-test ging heb ik bij Atze Kerkhof in de simulator plaatsgenomen. We hebben acht uren lang over het Circuit de la Sarthe gereden! Om eerlijk te zijn: je zal van mijn kant ook niet veel zien, ik denk dat formulerijders iets explicieter delen wat ze allemaal doen op hun sociale media. Ik probeer het een beetje achter de schermen te houden. Immers: Roger Federer gaat voor een tenniswedstrijd ook niet precies vertellen hoe hij zich optimaal voorbereidt! Desalniettemin bedrijf ik net zo goed een keiharde topsport waarvoor ik elke dag urenlang moet trainen. En misschien een nóg hardere topsport. Want die 24 uur van Le Mans is geen kinderspel, toch? Poeh. Tijdens mijn tweede en derde stint van de race, die van 23:30 tot 1:30 uur en van 6:00 tot 8:00 uur liepen, kreeg ik met een gevoel te maken dat ik nog niet eerder had gehad. Het was net alsof ik een gamemarathon van twaalf uur lang had gedaan! Dat spreekwoord met die vierkante ogen, zo voelde ik me dus. Het is zóveel lastiger dan het lijkt. Je ruit ziet onder de olie, je lampen worden op een gegeven moment een grote witte vlek. De baan is op de eerste van dertien kilometers na niet verlicht en het enige wat je ziet zijn de 100-meter bordjes en de reflectoren in de kerbstones. Het is concentratietechnisch ongehoord zwaar. Kort voor het einde van de race – een uurtje of twee – ging jullie wagen achterstevoren de garage in, terwijl jullie mijlenver voor de nummer twee lagen. Vijf rondjes lang stond de wagen binnen, waardoor jullie op vier ronden achter de winnaar werden geklasseerd. Wat ging er nou precies stuk? De massakabel van de startmotor heeft het begeven en daardoor kwamen we niet weg na de pitstop. Ja. Het is ontzettend balen, zo’n klein onderdeel! Het is een oogje wat met een boutje vastzit en de connectie van dat oogje is losgebroken. Hoeveel zo’n onderdeeltje kost? Zeg maar twee euro vijftig, dat is een goed bedrag voor het verhaal denk ik, haha.
Formule 1-fans herkennen de naam van een van je teamgenoten – Jean-Eric Vergne – direct. De ander, Roman Rusinov, heeft tevens een schat aan ervaring. Heb jij daar nog wat aan gehad, voor je eerste Le Mans? Jev is als een grote broer voor me. Ik kan hem werkelijk alles vragen, hij pakt iedere mogelijkheid om mij te helpen beet. Dat is fantastisch en nieuw voor mij, want zoiets heb ik in vorige samenwerkingen nog niet gehad. Jev weet dondersgoed dat hij zich al heeft bewezen in de autosport – hij is immers de regerend Formule E-wereldkampioen – en geeft daarom alles om ook het team vooruit te helpen. Ik heb nog nooit zo’n fijn duo meegemaakt als Roman en Jev. Het is geweldig dat Jev de rest van het ELMS-seizoen met ons rijdt. Daar noem je het ELMS – je team, G-Drive, focust zich op het Europese kampioenschap in plaats van op de wereldtitel. Zien we je dan niet weer in het WEC? Uhm, ik heb nog niets getekend met betrekking tot het WEC, in ieder geval. G-Drive wil inderdaad kampioen worden in de ELMS en dat seizoen loopt al een tijdje. De WEC-jaargang is nu natuurlijk net afgelopen en dat maakt het voor sommigen wel lastig om sponsoren te vinden. Immers: de meesten hebben net een dealtje gemaakt voor het ELMS en moeten dan nu alweer met de pet langs. Omdat wij gecommitteerd zijn aan het ELMS wordt het lastig om een compleet WEC-seizoen te draaien, maar we laten ons zeker tijdens een aantal races zien. Ten slotte. Je bent een Nederlander en ik zie een Jumbo-sticker op je helm. Eén plus één is misschien wel Racing Team Nederland? Misschien (lacht). Misschien is dat wel iets voor de nabije toekomst. Ik zou het absoluut niet vervelend vinden om ook eens een gele overall aan te trekken. Maar zonder grappen: ik ken Frits van Eerd persoonlijk goed en vind het geweldig wat hij voor de Nederlandse autosportscene doet. Dat we beiden uit Brabant komen helpt natuurlijk ook wel een handje, haha!
Meest gelezen
