Waarom een 100 miljoen-deal tussen Aston Martin en Newey geen abc'tje is

Het is het Italiaanse Autosprint dat met enige mate van zekerheid weet te brengen dat Adrian Newey de knoop heeft doorgehakt en voor Aston Martin kiest. De bekendmaking zal volgens de publicatie in september volgen.

Volgens die publicatie is met de vierjarige deal een salaris van 100 miljoen gemoeid, een bedrag dat al heel lang rondcirculeert. Maar het maakt direct ook dat er vraagtekens bij geplaatst mogen worden. Misschien niet zozeer over de betrouwbaarheid van het stuk, als wel over de manier waarop Aston Martin dat intern verder in gaat vullen.

Vergeet immers niet dat Formule 1-teams te maken hebben met een budgetcap. Slechts de drie bestbetaalde werknemers vallen daarbuiten en vergeet daarbij niet dat Newey bepaald niet de eerste grote naam zou zijn die de formatie uit Silverstone naar binnen zou willen halen. Denk bijvoorbeeld aan namen als Dan Fallows (afkomstig van Red Bull), Enrico Cardile (afkomstig van Ferrari) en recent natuurlijk ook Andy Cowell (de voormalig motorgoeroe van Mercedes).

Het zijn stuk voor stuk kopstukken van naam én faam waar zeker ook prijskaartjes aan zullen hangen en bovendien ook sterke karakters met ongetwijfeld eigen visies. Hoe krijg je alle neuzen dezelfde kant op? Hoe gaat Aston Martin dit verenigen, zowel op menselijk als financieel vlak?

Met de komst van Newey, die direct buiten de budgetcap valt, vallen andere goedbetaalde medewerkers in één klap wel onder de budgetcap en zo drukt de aanstellen van Newey wel degelijk direct zwaar op het budget.

Is het onwaarschijnlijk dat Newey naar Aston Martin vertrekt? Nee, zeker niet. Lawrence Stroll staat erom bekend dat hij een goed verhaal kan overbrengen en heeft met state of the art faciliteiten en de eerdergenoemde aanwinsten de tools om zijn verhaal te onderbouwen, maar linksom of rechtsom gaat het ten koste van iets anders. Het is een afweging die Aston Martin ongetwijfeld goed doordacht heeft, maar die misschien niet geheel zonder risico's is.