Daniel Ricciardo vloog door de straten van het vochtige Monte-Carlo in 2016. Niets of niemand kon hem bijhouden en een dominante zege was dan ook in de maak, tot het team van Red Bull de fout inging. Bij een pitstop stonden de banden niet klaar en verloor Ricciardo ontzettend veel tijd. Dit gaf Lewis Hamilton de kans om tientallen seconden goed te maken en net voor de Red Bull-coureur de baan op te komen. Ricciardo was furieus én sneller, maar zag geen kans meer om in te halen. Hierdoor ging zijn eerste zege in Monaco aan zijn neus voorbij en werd zijn middag een groot drama. "Zelfs vier jaar later kan ik me het nog tot in detail herinneren. Het is als een video die zich afspeelt. Ik zie mezelf nog rijden in de bocht voor het ingaan van de tunnel en ik was woedend na die pitstop! Ik zou het zelfs niet eens erg gevonden hebben als mijn auto een mechanisch defect zou krijgen en ik de race niet was gefinisht." "Na afloop van de race wilde ik met niemand praten en ik zat al helemaal niet te wachten op medelijden. Het was pure woede. Ik herinner me nog dat ik op het podium stond met Lewis, hij won de race die ik volledig onder controle had. Ik wilde niet op dat podium staan", blikt Ricciardo terug. Het leverde een podiumceremonie op waarbij de Australiër met een gezicht als een oorwurm het verplichte nummer af moest werken. "Na afloop had ik een helder moment in gesprek met de media. Als tweede worden in Monaco de slechtste dag van mijn leven was, dan viel het misschien nog mee. Toen sloeg mijn boosheid om in grote teleurstelling. Ik wilde alleen gelaten worden in mijn eigen kamer, maar Helmut Marko kwam binnen en hij was eveneens zeer teleurgesteld. Hij zei 'sorry', gaf me een knuffel en ik kon onmogelijk boos zijn op hem want hij had net zoveel pijn als ik." Van frustratie richting het team was geen sprake, te meer omdat Ricciardo besefte dat het niets zou veranderen. In 2018 wist hij alsnog de race te winnen, ondanks technische problemen. "Ik verliet het circuit om naar huis te gaan en had geen behoefte aan verontschuldigingen. Anderzijds wist ik dat het niet goed zou zijn als ik met een beschuldigende vinger naar het team wees in mijn woede. Dit maakte de overwinning twee jaar later zo mooi."
Meest gelezen
