Biografie van Formule 1-legende Emerson Fittipaldi

Emerson Fittipaldi, geboren op 12 december 1946 in Sao Paulo, Brazilië, werd genoemd naar de Amerikaanse schrijver Ralf Waldo Emerson, die zijn vader zeer bewonderde. Hoewel de senior Fittipaldi een autosportjournalist en -commentator was, was hij niet in staat de groeiende belangstelling van zijn zoon voor autoracen te financieren.

Het was aan Emerson en zijn broer Wilson zelf om hun inspanningen te financieren. De broers begonnen een bedrijf in auto-accessoires en bouwden zelfs hun eigen Fittipaldi-kart, waarmee Emerson naar het Braziliaanse nationale kampioenschap zou rijden. De broers bouwden ook hun eigen Formule Vee-auto's met een Volkswagen-motor, waarmee Emerson het Braziliaanse kampioenschap won.

Het succes van Emerson in zijn thuisland gaf hem het vertrouwen om af te zien van een studie werktuigbouwkunde en een fulltime race carrière na te streven. De Braziliaan arriveerde in Engeland en sprak geen Engels, maar hij won toch races in de Formule Ford en Formule 3, waardoor hij promoveerde naar het semi-fabrieksteam van Lotus, Bardahl, in de Formule 2. Hij profileerde zich als een uitdager en verdiende een langdurig contract bij het Lotus Formule 1-team, dat geleid werd door de beroemde auto-ontwerper Colin Chapman.

Formule 1-debuut van Emerson Fittipaldi

Emerson maakte zijn Formule 1-debuut tegen het einde van 1970 tijdens de Britse Grand Prix, waar hij achtste werd. Hij werd vierde in zijn tweede race in Duitsland en zestiende in Oostenrijk. De Grand Prix van Italië veranderde alles voor de jonge Braziliaan: Teamgenoot Jochen Rindt kwam om het leven door een crash tijdens de trainingen. Emerson's tweede teamgenoot, John Miles, stopte hierdoor met racen in de Formule 1. Het team werd overgelaten aan de rookie en hij stelde niet teleur: hij won de voorlaatste ronde in de Verenigde Staten en zorgde ervoor dat zijn voormalige Oostenrijkse teamgenoot het seizoen afsloot als de eerste en enige postume kampioen van de Formule 1.

Twee wereldtitels voor Fittipaldi

Fittipaldi kende een lastig seizoen in 1971. Hij eindigde als zesde in het kampioenschap, zonder overwinningen en drie podiumplaatsen. In 1972 keerde hij terug met veel zelfvertrouwen en pakte vijf overwinningen. Daarmee versloeg hij Sir Jackie Stewart en won hij de titel voor Lotus.

Zijn tweede wereldtitel haalde hij binnen in 1974, nadat hij een overstap had gemaakt naar McLaren. Met drie overwinningen in de loop van het seizoen versloeg de Braziliaan de Zwitser Clay Regazzoni met drie punten voorsprong. Emerson zou nog één seizoen bij McLaren doorbrengen en eindigde het kampioenschap van 1975 als tweede achter Niki Lauda in de Ferrari.

Copersucar Fittipaldi

Ondanks zijn succes bij McLaren nam Emerson de riskante gok om samen met zijn broer Wilson een volledig Braziliaans team op te richten, gefinancierd door het in Brazilië gevestigde suikerbedrijf ‘Copersucar’. De carrièremove leverde niet het gewenste resultaat en uiteindelijk gingen zij in 1982 failliet.

Formule 1-pensioen en nalatenschap

Hoewel Fittipaldi’s Formule 1-carrière voorbij was, bleef hij racen in Amerika. Hij won het CART-kampioenschap in 1989 en won tweemaal de Indianapolis 500. De naam Fittipaldi is echter niet meer weg te denken uit de autosport. Zijn neef Christian racete in 1992 voor Minardi in de Formule 1.

Zijn twee kleinkinderen Pietro en Enzo zijn ook autocoureurs. Pietro maakte zijn Formule 1-debuut met Haas tijdens de laatste twee races van het seizoen 2020 als vervanger voor Romain Grosjean, terwijl Enzo in de FIA F3 racet en lid is van de Ferrari Driver Academy. Pietro Fittipaldi is ook reservecoureur bij Haas tijdens het seizoen van 2023.