Hoe Ferrari en Mercedes het over een totaal andere boeg gooiden in Djedda

De Formule 1 Grand Prix van Saoedi-Arabië vond slechts één week na de seizoensopener in Bahrein plaats. Dat maakt dat er vanuit technisch oogpunt weinig nieuws onder de (ondergaande) zon was, met uitzondering van het feit dat het snelle circuit in Djedda om een andere aerodynamische configuratie vroeg, hetgeen zich uitte in auto met speciale low downforce-achtervleugels.

In sommige gevallen werd dat tot in het extreme doorgevoerd, zoals bijvoorbeeld in het geval van Mercedes, dat er ten faveure van topsnelheid op de rechte stukken en snelle doordraaiers voor koos om een hele smalle bovenste ligger van de achtervleugel te 'zetten' (zie afbeelding hieronder, gevolgd door afbeelding Ferrari).

Het element was met twee kleine verticale steunpunten bevestigd aan de hoofdstructuur van de achtervleugel om de hoeveelheid drag zoveel mogelijk te beperken. De keuze van Ferrari daarentegen was conservatiever, of beter gezegd, een compromis met het oog op efficiëntie. Ferrari had een low downforce-vleugel bij zich zoals Mercedes, maar zette die op geen enkel moment in.

Aan de andere kant is de keuze voor een beam wing met één enkel element opvallend. Ook dit is gedaan om weliswaar met minder downforce te rijden, maar om toch ook iets van druk op de achteras te houden met het oog op een betere tractie uit de bochten.

Het is een keuze die goed uitpakte, maar die als consequentie had dat de SF24 wat inhalen betreft geen effectief wapen bleek te zijn. Dit is een louter een technische analyse van de oplossingen die de verschillende teams bedachten, een analyse die aantoont dat Red Bull op dit moment onaantastbaar is, met Ferrari daarachter stabiel op P2.

Het dreamteam Red Bull

Los daarvan loont het ook de moeite om te kijken naar een topic dat de kaarten mogelijk opnieuw schudt, namelijk de voortdurende aardbeving die Red Bull op haar grondvesten doet trillen. In Milton Keynes namelijk zijn de gemoederen zeker nog niet tot bedaren gebracht. De spanningen lopen hoog op en eigenlijk zijn de twee dubbelzeges het enige 'normale' aldaar op dit moment.

Vanwege die problemen is het niet verwonderlijk dat rivaliserende teams alvast de technische personeelskant verkennen, waarbij met name Adrian Newey en Pierre Wache gewilde krachten zijn, met name bij Ferrari.

Met het aantrekken van zulke krachten gaan de nodige hindernissen gepaard, iets wat recente mislukte pogingen hebben aangetoond, maar mocht het daadwerkelijk tot een implosie van het team van Christian Horner komen, dan kunnen zaken in een stroomversnelling geraken. Maar buiten namen als Newey en Wache lijkt een scenario waarin de mensen direct onder dat tweetal worden weggekaapt aannemelijker. Er kan in dat geval gerust gesproken over een aanval op de 'magische cirkel' rond Newey en Wache.

Ferrari zou in bijzonder interesse in drie namen die aan bovengenoemd profiel voldoen, engineers bovendien die verantwoordelijk zijn voor de aankomende updates van de RB20 en die dus weten wat en hoeveel tijd er voor nodig is om met dergelijke updates te komen. Dat soort informatie wordt door vele als een ware schat gezien, zeker met het oog op 2025 en 2026. Extra aantrekkelijk is het feit dat het verplichte verlof (gardening leave in de volksmond) aanzienlijk korter is dan dat van bijvoorbeeld een Newey of een Wache.

Voor Ferrari kan een dergelijke tactiek, waarbij het weliswaar de net wat minder prominente namen aantrekt, zij het wel een stuk sneller, een juiste strategie zijn. De grote 'coup' hoeft op de wat langere termijn niet uit te blijven, want het doel zal uiteindelijk toch blijven om Newey naar Maranello te halen.

Uiteindelijk is Newey de kracht waar Horner krampachtig aan vast zal willen houden, zelfs ook als Max Verstappen het team onverhoopt eerder zou verlaten dan 2028 zoals zijn contract aangeeft.