Bij de invoering van welk budgetplafond dan ook, of het nu gaat om het runnen van een Formule 1-team, het uitkeren van salarissen, of wat dan ook, er is altijd een vraag die als eerste gesteld wordt: Hoe ga jet het naleven van het plafond controleren? Zeker het invoeren van een salarisplafond lijkt met deze vraag in het achterhoofd een wassen neus. Want wat is het plan? Eind oktober kwam naar buiten dat de Formule 1 overweegt om per 2023 een salarisplafond voor coureurs in de voeren. De teams zouden daar zelfs al akkoord mee zijn gegaan. Men wist nog niet helemaal zeker hoe laag dat plafond moest komen te liggen, maar 30 miljoen dollar zou een reële inschatting zijn. Let wel, van dat bedrag moeten beide coureurs betaald worden. Dat betekent concreet dat coureurs al Lewis Hamilton, Max Verstappen, en Daniel Ricciardo er fors op achteruit zouden gaan, omdat zij nu in hun eentje naar verluidt al meer verdienen dan die 30 miljoen dollar. Dat men akkoord is gegaan met een dergelijk voorstel, is opmerkelijk te noemen. Enige tijd geleden nog riep Mercedes-teambaas Toto Wolff nog dat men uit moest kijken met dat soort plannen. Het zou de supersterren van de Formule 1 zomaar weg kunnen jagen, zo redeneerde hij. Toch zou ook hij namens Mercedes nu hebben ingestemd met het plan, want de berichten gaan over een 'unaniem akkoord'. Aan de andere kant is het misschien helemaal niet zo opmerkelijk. Ook Toto Wolff zal weten dat er constructies zijn om het plafond te omzeilen. Hij móét ook wel, want hij weet als geen ander dat supersterren als Lewis Hamilton het niet voor minder doen.
Wat Christian Horner direct na de berichtgevingen al zei, is helemaal waar. Hij legde uit dat een salarisplafond juridisch zeer lastig valt dicht te timmeren, omdat ook nu weer geldt dat een salarisplafond moeilijk te controleren valt, moeilijker nog dan het reguliere budgetplafond. In dat geval is het, even simpel gezegd, een kwestie van de bonnetjes goed bijhouden. In het geval van coureurssalarissen is dat moeilijker. Zijn staan, hoewel onder contract, ook los van het team. Hamilton verdient zijn geld als coureur van Mercedes, maar staat bijvoorbeeld ook als 'brand ambassador' bij Tommy Hilfiger onder contract. Max Verstappen kan met kledingmerk G-Star hetzelfde zeggen. Zij vullen hun inkomsten al aan met nevenactiviteiten en dergelijke constructies bieden F1-teams de kans om mee te spelen. Mocht een F1-team 15 miljoen dollar als salaris voor een coureur te weinig vinden en dat salaris aan willen vullen, kan een team een directe partner aanwijzen om en verschil te overbruggen. Mercedes kan bij wijze van spreken titelsponsor Petronas vragen om over de brug te komen, desnoods compenseert moederbedrijf Daimler de oliegigant daarvoor. Zo lang de transacties maar buiten de administratie van het Formule 1-team om geschieden. Een andere methode, geopperd door Christian Horner, is om het salaris wel aan te vullen uit eigen portemonnee, met het reguliere budget van 145 miljoen dollar. Natuurlijk is dat ook geen wenselijke manier, maar het geeft wel aan hoe de Formule 1-teams denken. 'Waar halen we dat geld vandaan als de coureurs niet akkoord gaan met 15, 20, of 25 miljoen?' Die antwoorden gaan de teams sowieso vinden. Dat is echt geen hogere wiskunde. Is Hulkenberg de ideale teamgenoot voor Max Verstappen? Tom Coronel, Ruud Dimmers en host Thomas van Groningen bespreken het hieronder in de nieuwste RN365-podcast.
Meest gelezen
