In memoriam: Jules Bianchi - de zwartste dag uit het moderne F1-tijdperk

Als een Formule 1-coureur tijdens een sessie over de boordradio zijn stem verheft, is het niet zelden om te klagen. Over een verkeerde call, verkeer of over een te langzaam rijdende safety car. Het hierboven uitgeschreven radiobericht van Pierre Gasly tijdens de drijfnatte Grand Prix van Japan in 2022 valt niet in die categorie. Dat bericht snijdt door ieders ziel om de manier waarop boosheid, verontwaardiging, wanhoop en verdriet strijden om voorrang in een wirwar aan emoties.

En om gehoor te geven aan de oproep van Gasly... Iedereen herinnert zich wat er gebeurde, juist, en hoe wrang ook, op datzelfde circuit van Suzuka. Gasly kwam onder een safety car een tractor tegen op de racelijn, een zelfde soort tractor als die Jules Bianchi acht jaar eerder fataal werd. We hebben het over 5 oktober 2014, vandaag exact tien jaar geleden.

De Nederlandse F1-fans genieten wellicht nog na van het opmerkelijke F1-debuut van ene Max Verstappen als twee dagen later de Formule 1 wordt lamgeslagen door een ongeluk dat je op voorhand nooit kunt bedenken. Als in de stromende regen marshalls de gecrashte Sauber van Adrian Sutil bergen, worden dubbele gele vlaggen gezwaaid, er is dan geen safety car op de baan. Bianchi schiet in zijn Marussia op hoge snelheid van de baan en vliegt met zijn bolide precies tegen de achterkant van het bergingsvoertuig, waarna hij eronderdoor schiet. De loodzware tractor wordt moeiteloos opgetild door de klap, iets dat de intensiteit ervan op surrealistische wijze illustreert.

Angstige momenten breken aan. De ernst van de situatie dringt al snel tot iedereen door. Bianchi wordt uit zijn auto gehaald, ter plaatse behandeld aan zijn ernstige verwonding om vervolgens via het medical centre per ambulance naar een ziekenhuis vervoerd te worden. Vanaf dat moment komen zowel vader Philippe Bianchi en Marussia met de nodige updates, maar de inhoud daarvan stemt weinig hoopvol. Hoe zeer men ook benadrukt dat Bianchi knokt, kan dat niet voorkomen dat hij op 17 juli 2015, ruim negen maanden later, alsnog aan zijn verwondingen overlijdt.

De Formule 1 staat voor de taak als collectief afscheid te nemen van een collega-coureur en lering te trekken uit een fataal ongeval tijdens een GP-weekend, voor het eerst sinds het overlijden van Ayrton Senna en Roland Ratzenberger in 1994. Bianchi wordt volop geprezen, om zijn karakter, maar zeker ook als coureur. De manier waarop hij af en toe onmogelijke dingen deed met een hopeloze backmarker als Marussia, maakte dat iedereen zeker wist dat hij het als Ferrari-protegé ooit tot de hoofmacht schoppen, aannames die Ferrari-vertegenwoordigers later woordelijk zouden bevestigen.

Het mocht helaas niet zo zijn. Een jonge, veelbelovende coureur werd op nog maar 25-jarige leeftijd uit het leven gerukt. Ja, de Formule 1 wordt anno 2024 'als onwaarschijnlijk veilig' bestempeld, iets dat tien jaar geleden niet anders was. Freak accidents kun je bijna niet uitbannen, maar het is wel zaak er zoveel mogelijk lessen uit proberen te halen. Het is dan niet de nalatenschap waar Bianchi op inzette toen hij zijn indrukwekkende carrière begon, maar het is tenminste iets. Iets dat het tragische verlies misschien voor de nabestaanden net iets draaglijker maakt. Jules Bianchi, je wordt niet vergeten.

Rust zacht, Jules...