Dat het nooit een sprookjeshuwelijk zou worden tussen Fernando Alonso en het Formule 1-team van McLaren, dat werd al bevestigd in het allereerste jaar dat de Spaanse coureur voor de renstal uitkwam. Alonso raakte in 2007 verwikkeld in een titanenstrijd met het debuterende supertalent Lewis Hamilton en maakte zich niet bepaald populair binnen het team. De gemoederen liepen zelfs zo op dat het driejarige contract van Alonso al na één seizoen werd verbroken en hij niets anders kon dan terugkeren naar Renault. In de jaren daarna deed tweevoudig wereldkampioen er alles aan om nog een titel op zijn naam te kunnen schrijven, maar die droom ging zowel bij Renault als Ferrari niet in vervulling. Na een dramatisch 2014 bij de Scuderia, waarin hij voor het eerst in jaren geen overwinning scoorde, besloot hij zijn heil ergens anders te zoeken. De start van een veelbelovend project Op veelvuldig verzoek van McLaren-kopstukken Ron Dennis en Martin Whitmarsh liet de coureur uit Oviedo zich verleiden om nogmaals in zee te gaan met de Britse renstal. Het was de Honda-fabriek die Alonso had overtuigd dat McLaren de juiste papieren in handen had om hem een auto te geven waarmee hij zijn derde wereldtitel kon bezegelen. Al snel bleek dat Alonso een verkeerde carrièrekeuze had gemaakt. De toen 34-jarige coureur zag vanaf de zijlijn toe hoe teamgenoten Jenson Button en Kevin Magnussen, die hem verving vanwege een blessure, in Australië finaal door het ijs zakten. Alonso bleef in de races daarna tevergeefs met de auto worstelen en noteerde liefst vijf uitvalbeurten op weg naar zijn eerste punten van het jaar. Halverwege het seizoen pas haalde Alonso zijn eerste punten binnen op Silverstone. Eén Grand Prix later bezorgde de Spanjaard McLaren zijn beste resultaat van het seizoen in Hongarije, maar deze indrukwekkende vijfde plaats was tegelijkertijd ook de laatste keer dat Alonso in 2015 in de punten finishte.
De aanhouder wint? Desondanks was Alonso een vastberaden man. De voortdurende averij werkte niet demotiverend voor McLarens stercoureur. Alonso was ervan overtuigd dat ook in dit geval de aanhouder zou winnen, dat de blijvende problemen met de onbetrouwbare, trage Honda-motor op een gegeven moment wel zouden verdwijnen. Niets was minder waar. Mettertijd werd duidelijk dat de verbeteringen waar Alonso zo op hoopte niet zouden komen. Hoewel de uitgesproken Spanjaard in 2016 regelmatig heel nette resultaten wist te behalen en zevenmaal in de top zeven eindigde, verdween de progressie een jaar later als sneeuw voor de zon. Alonso had naar eigen zeggen nota bene de Mercedes-stoel van Nico Rosberg laten schieten, in de hoop dat McLaren in 2017 die gedroomde stap naar de top zou maken. Maar ineens verloor de McLaren zijn laatste beetje snelheid en eindigde Alonso dat jaar op een magere vijftiende positie in het klassement. De openlijke kritiek van de Spanjaard op motorleverancier Honda nam met de race verder toe. McLaren deed er alles aan om Alonso te weerhouden van een vertrek. Onder Zak Brown, het nieuwe hoofd van het bedrijf, mocht de Spanjaard een avontuur in de IndyCar nastreven. Alonso had zijn zinnen op de illustere 'Triple Crown' en wilde na zijn 24 uur van Le Mans-overwinning wat graag ook een Indy 500-zege. Het mocht niet zo zijn, ironisch genoeg begaf zijn Honda-motor toen Alonso aan de leiding ging.
Een onvermijdelijk einde Na het dramatische 2017-seizoen werd besloten om het doorlopende contract met Honda stop te zetten. Een deal werd gesmeden met Toro Rosso, dat haar Renault-motoren graag inwisselde voor de Japanse krachtbron. Alonso hoopt op een ommekeer, maar McLaren zakte na een redelijke start ver weg. Aan het einde van het seizoen hing de Spanjaard zijn F1-helm aan de wilgen, maar McLaren wist Alonso aan te houden als ambassadeur en strikte hem eveneens voor een nieuwe Indy 500-poging. McLaren besloot op eigen houtje een IndyCar-bolide te prepareren voor de race, maar kende een reeks van dramatische tegenslagen waardoor het uitliep op een regelrechte flater. Alonso en McLaren wisten zich niet eens te kwalificeren voor de race. Een klein jaar later is het over en uit met de samenwerking. Onder leiding van Andreas Seidl, de nieuwe teambaas van McLaren, krijgt Alonso geen rijtijd meer in de Formule 1 en ook bij het IndyCar-project wordt hij gepasseerd ten faveure van jong bloed. Kansen in de racewereld zijn er voor Alonso genoeg, maar bij McLaren is de koek inmiddels wel op.
Meest gelezen
