Hoe de Formule 1-droom van Tom Coronel in duigen viel

De autosportcarrière van Tom Coronel zat in de lift. Nadat hij hoge ogen gooide in het Duitse Formule 3-kampioenschap, en de Marlboro Masters won, koos hij voor een Japans avontuur, waar hij F3-kampioen werd en in de hoog aangeschreven Formule Nippon-klasse de titel wist te bemachtigen. De deur naar de Formule 1 stond open en Coronel zette vol in op een stoeltje in 2000 bij Arrows. Op 16 en 17 december 1999 nam Coronel plaats in de oranje-zwarte bolide op het circuit van Barcelona. RacingNews365 blikt met de coureur terug op zijn eerste meters in een Formule 1-auto en zijn grote F1-droom.

De beroemde middelvinger van Coronel

Van spanning was geen sprake bij Coronel in aanloop naar de eerste testdag. Het besturen van een Formule 1-auto boezemde hem geen angst in. Lachend vertelt Tom zijn eerste anekdote, over de weddenschap die hij met journalist Coo Dijkman had afgesloten de avond voor zijn eerste testdag. "Ik zat met Coo aan tafel en die vond het zo bijzonder dat ik niet gespannen was. Toen zei ik: 'Waarom gespannen zijn? Het is maar een auto met een gas- en rempedaal en een stuur'. Waarop hij vervolgde: 'Tom, dit is de Formule 1! Wat denk jij op het moment dat jij de pitstraat uitrijdt?'." Coronel vervolgt zijn verhaal lachend: "Wat ik dan zou denken? Jullie kijken ernaar, maar ik zit erin! Dan steek ik gewoon een dikke middelvinger naar je op aan het einde van de pitstraat!" "Hij geloofde niet dat ik dat zou doen, dus had ik hem gezegd aan het einde van de pistraat te gaan staan. Frits van Eldik heeft de foto van mij toen ik de eerste keer de pitstraat uit reed. Dikke middelvinger omhoog, haha."

Formule 1 blijft indrukwekkend

Tom Coronel had het tempo al snel te pakken tijdens zijn test en reed vergelijkbare tijden met Pedro de la Rosa, de Spanjaard die in 2000 voor Arrows uit zou komen, mede dankzij sponsor Repsol. "Ik vond de acceleratie en het remmen indrukwekkend, maar het gripniveau viel tegen. De Formule 1 reed toen met die gegroefde banden van Bridgestone, terwijl wij in Japan met slicks reden. Bovendien had de Formule Nippon toen meer downforce dan de Formule 1." "Na een ronde of vijf had ik de auto wel onder de knie en na twee stints zat het tempo er goed in. Barcelona was voor mij een nieuw circuit, aangezien ik vanuit het Duitse F3 naar Japan was gegaan. In tegenstelling tot de coureurs van nu had je niet de kans om duizend rondjes te rijden in een simulator." "De Formule 1 is uiteindelijk wel de ultieme raceklasse en race-ervaring. Het is in niets te vergelijken met de andere raceklassen. Het is de crème de la crème", concludeert Coronel.

Het kromme gaspedaal

De testdagen verliepen probleemloos, tot het moment waarop Coronel zijn tweede testdag voortijdig af moest breken. Kromme gaspedalen voorkwamen nog meer kilometers in de Arrows. "Het was een test en de mannen zeiden me mijn ding te doen. We hadden een prima test, maar ik moest rond 15:00 uur stoppen, want de gaspedaaltjes waren op. Er zat namelijk een titanium gaspedaal in, maar die trapte ik krom doordat ik net niet optimaal in die auto zat. Het laten schuimen van een ander stoeltje zou me echter een halve dag kosten. Dan maar pijn in de onderrug, maar ik wilde gewoon zoveel mogelijk rijden!" De teamleiding van Arrows en Coronel en zijn management waren zeer tevreden over het verloop van beide testdagen. Daarop werd besloten om met elkaar verder te praten over een mogelijk Formule 1-contract en alles dat daar bij kwam kijken.

Verstappen versus Coronel

De strijd om het tweede stoeltje bij Arrows werd een strijd tussen twee Nederlanders. Jos Verstappen wilde terugkeren op de F1-grid na een mislukt avontuur met Honda, het team dat halverwege 1999 ter ziele ging. De grootse plannen en de gouden kans van Verstappen viel in duigen. Samen met manager Huub Rothengatter aasde hij op een tweejarig contract bij Arrows. Tom Coronel wist zich gesterkt door een zeer ervaren management. Willi Weber, de man die Michael Schumacher groot maakte in de Formule 1, werd geflankeerd door Franz Tost. Laatstgenoemde is al sinds jaar en dag teambaas van het AlphaTauri-team. "Ik wist dat Jos mijn concurrent was. Dat was vanaf het allereerste moment al duidelijk. Voor mij was dat ook geen enkel probleem, we streden beiden voor dat stoeltje en hadden allebei een plan", aldus Coronel.

Ambitieus aandelenplan

Dat er geld betaald moest worden voor een stoeltje bij Arrows was van meet af aan duidelijk. Pedro de la Rosa kon zich 'inkopen' dankzij sponsor Repsol en ook het tweede stoeltje zou gaan naar een coureur die geld meebracht. "In die tijd was dat niet vreemd, nu nog altijd niet. Destijds stonden er misschien vijf coureurs op de grid die geen sponsorgeld meebrachten", blikt Coronel terug. "We wisten dat wij zes miljoen gulden op tafel moesten leggen. Daarvoor hadden we tot half februari de tijd en we hadden een ambitieus plan klaar staan. De helft van het benodigde budget hadden we reeds binnen en voor de andere helft zag het er ook erg goed uit." Het plan om de resterende drie miljoen binnen te halen bestond uit een aandelenplan. Geïnteresseerden konden een aandeel Tom Coronel kopen. De race-activiteiten van Coronel kwamen in een aparte BV terecht en de aandeelhouders konden profiteren van de winst die daarin werd behaald. "Voor het bedrag van zes miljoen gulden zou ik het complete F1-seizoen 2000 voor Arrows mogen rijden. We hadden een aandelenplan klaar liggen waarin mensen een aandeel 'Coronel' konden kopen. Er was zeer veel animo voor dat aandelenplan, waarbij we al veel inschrijvingen hadden en spraken met geïnteresseerden." In Limburg werkten Verstappen en Rothengatter ook aan hun plan om Jos terug te krijgen in de Formule 1. Daarvoor was ook sponsorgeld nodig, hoeveel zal het management van Verstappen nooit openbaren.

De F1-droom viel in duigen

Coronel, Weber en Tost waren vol vertrouwen dat ze erin zouden slagen om het contract rond te krijgen. De deadline van half februari was nog niet gepasseerd, toen Walkingshaw eind januari opbelde. "Tom (Walkingshaw, red.) belde me op en zei dat hij zijn keuze had gemaakt. Hij had voor Jos gekozen. Het werd een gesprek in de categorie 'dankjewel en veel succes verder met je carrière'." Het telefoontje kwam totaal onverwacht voor Coronel: "We hadden nog twee weken de tijd om het geld bijeen te krijgen, alles zag er erg goed uit en ik weet zeker dat we ook geslaagd waren in onze missie. Arrows koos echter voor Jos." Van wrok of rivaliteit tussen Verstappen en Coronel was nooit sprake. "Nee, dat werd soms wel zo neergezet in de media, maar was absoluut niet zo. We hebben beide onze plussen en minnen. Jos had meer ervaring dan ik en hij heeft het contract eerder getekend. Dan ga ik er ook vanuit dat zij de financiële middelen eerder hadden dan wij." Coronel ging 'all-in' voor het stoeltje bij Arrows: "Weber, Tost en ik zagen dit als de juiste route. Er waren ook geen andere competitieve stoeltjes beschikbaar. Er was ook geen plan B voor ons. Het was Arrows of anders niets." Jos Verstappen kwam in 2000 en 2001 uit voor Arrows, waarin hij uitgroeide tot een publiekslieveling. De wagen was vaak onbetrouwbaar en in het laatste seizoen kwam deze stelselmatig tekort. Desondanks schitterde Verstappen met regelmaat. Ondanks een contract voor 2002 zette Walkinshaw Verstappen op straat, om plaats te maken voor Heinz-Harald Frentzen. Het waren de laatste stuiptrekkingen van het team, dat halverwege het seizoen failliet ging. Dit interview verscheen eerder op RacingNews365 .