Norris herhaalt fameuze uitspraak Verstappen: "Hoe zei je het ook alweer?"

Lando Norris had het niet al te makkelijk in Austin. Bij de start belandde hij al in een uitdagend gevecht om de tweede plaats, een gevecht waarvan hij niet had verwacht het te gaan winnen. Charles Leclerc, die bij de start koos voor een setje zachte banden, had een betere start en haalde Norris direct in. 

Zo belandden de twee kemphanen in een lang gevecht om de tweede plaats, waarin Norris uiteindelijk aan het langste eind trok. Max Verstappen was op P1 echter al lang aan de horizon verdwenen. 

Wanneer de Brit tijdens de persconferentie na de race wordt gevraagd hoe anders het had kunnen lopen als die inhaalactie níet was geslaagd, geeft hij een duidelijk antwoord. "Wie weet?" Vervolgens kijkt hij naar links, waar Verstappen naast hem op de bank zit. "Hoe zei jij het ook alweer? 'Als je moeder ballen had gehad, was het je vader geweest'?" Zo blaast Norris de uitspraak van Verstappen, die al dateert uit de Grand Prix van Miami van 2024, nieuw leven in. 

"Maar nee, wie weet. Hij startte op de zachte band, aan de rechterkant van de startgrid. Hij had het voordeel bij het ingaan van bocht een, aan de buitenkant. Na de sprintrace was ik ook wel wat voorzichtiger, want ik wilde in die eerste bocht niet te wijd gaan om te voorkomen dat ik in het grind zou belanden. Zodoende moest ik wat aan de binnenkant blijven en de veiligere weg kiezen. Maar Charles heeft dat goed gedaan, dus wie weet?"

Uitdagingen

Het gevecht met Leclerc was immers geen makkie, benadrukt Norris. "Ik vond het al moeilijk genoeg om bij Charles in de buurt te komen, want zijn pace was totaal niet slecht. Tot zo'n tien ronden voor het einde zat hij nog zes seconden achter Max. Het was dus niet zo dat we er mijlenver achter zaten, of dat hun pace zo slecht was."

"Dit was voor ons een goede race, want de pace kwam best in de buurt. Dat maakte het ook wel lastiger, want we waren wel sneller, alleen was het maar een beetje. Daarom waren er ook gevechten die meerdere ronden duurde, waarmee ik hem onder druk probeerde te zetten en hem in een fout probeerde te dwingen. Die maakte hij echter niet."

Toch pakte het uiteindelijk allemaal goed uit voor de Brit.  "Toch kreeg ik mijn banden in de laatste stint wel in een goed werkvenster en kon ik weer opnieuw aanvallen, waarmee ik hem wel wat van zijn stuk bracht. Maar dit was een goed resultaat. Ik ging er even niet vanuit dat ik tweede zou kunnen worden, want ik dacht dat hij te snel was voor ons. Maar om dat uiteindelijk toch te doen, was perfect."