De carrière van Fernando Alonso op het hoogste niveau begon al in 2001 bij het kleine team van Minardi. Daar werd zijn talent direct waargenomen en Flavio Briatore haalde de jonge Spanjaard naar Renault, alweer hij in 2005 en 2006 zijn grootste successen behaalde. In beide jaren wist hij met de wereldtitel aan de haal te gaan en verbrak de jonge Spanjaard tal van records. Een glansrijke carrière lag in het verschiet en het was niet de vraag óf Alonso meer titels zou behalen, maar hoeveel er nog bij zouden komen. Na een roerig seizoen bij McLaren in 2007, waar hij door Lewis Hamilton de tent werd uitgevochten, keerde Alonso terug bij Renault. Het Franse team was echter geen schim meer van het topteam uit zijn vorige periode. De gekoesterde wens van Alonso om voor Ferrari te rijden werd gehoord en in 2010 begon coureur zeer succesvol aan zijn eerste F1-seizoen in Italiaanse dienst door direct in de openingsrace te zegevieren. In de vier seizoenen bij Ferrari was de wereldtitel tweemaal zeer dichtbij en liep Alonso zijn derde titel slechts op enkele punten mis. Door het uitblijven van succes in 2014 gooide Alonso de handdoek in de ring. Met veel geruzie liet hij zijn contract ontbinden, om vanaf 2015 in het McLaren-Honda avontuur te stappen. Herenigd met McLaren en Ron Dennis in een poging om de in 2007 op één punt misgelopen titel alsnog te behalen. Het project werd een gigantische flop en hoewel de Spanjaard met regelmaat zijn klasse liet zien, toonde hij ook zijn nukken.
Zo moet motorleverancier Honda keer op keer diep door het stof en beledigde Alonso de Japanners tijdens de thuisrace in 2015 door voor het oog van de hele wereld de motor uit te maken voor ‘GP2-engine’. Twee seizoenen later was Honda blij dat het verlost was van Alonso. De tweevoudig kampioen reed in 2018 zijn laatste F1-seizoen. Een jaar met twee gezichten: de goede openingsfase en de rancuneuze slotfase. In het tweede deel van het jaar had Alonso schijt aan alle regels in de Formule 1. Zo stak hij bewust twee keer de chicane op Suzuka af en zijn laatste optreden in Abu Dhabi was een groot kampioen onwaardig. Diverse malen sneed Alonso diverse bochten op het circuit af. Die tijdstraffen die hij kreeg, daar veegde hij zijn kont mee af. Strijdlustig riep Alonso terug te willen keren in de Formule 1 op het moment dat de topteams een plaatsje voor hem vrij zouden maken. De arrogantie van de kampioen van ruim tien jaar geleden is soms misplaatst. Bijna niemand twijfelt eraan dat Fernando hard kan rijden, maar zijn leeftijd en karakter spelen hem parten. Alonso in je team halen betekent gegarandeerd een ding: gezeik. Doordat hij zijn eigen glazen in het verleden ingooide staat hij voor de gesloten deuren bij de topteams. Mercedes is geen optie door alles wat er voorgevallen is met Lewis Hamilton, Ferrari is geen optie doordat Alonso met veel gedoe zijn contract liet ontbinden én Red Bull is geen optie vanwege Honda. Wat Alonso graag wil vergeten is dat de nieuwe generatie topcoureurs zijn felbegeerde stoeltjes bezetten. Max Verstappen en Charles Leclerc zijn de nieuwe namen en bij Mercedes heeft men met Esteban Ocon en George Russell ook goud in handen. Zelfs bij zijn laatste werkgever McLaren, rijdt met Lando Norris een kampioen voor de toekomst. Het boek genaamd Formule 1 lijkt dan ook definitief gesloten voor Fernando Alonso.
Meest gelezen
