De Japanse autocoureur was in de juniorenklassen nog niet eens zo slecht. Hij wist indruk te maken door tweede te worden in het Japanse F3-kampioenschap en later werd hij tweede en derde in het Formule Nippon-kampioenschap, wat in Japan toentertijd het hoogste niveau was binnen de single seaters. Het was niet direct een supertalent, maar hij wist in 2006 toch de Formule 1 te bereiken door Aguri Suzuki, de eigenaar van het destijds nieuwe F1-team Super Aguri. Ze kenden elkaar uit de Formule 3 en Ide wist een van de twee stoeltjes te krijgen bij het team. Naast hem reed Takuma Sato, die al meer ervaring had in de F1 en gezien werd als toptalent. Ging het goed bij het F1-debuut? Nou, nee. Super Aguri was allerminst competitief en Sato kwalificeerde zich maar liefst vijf seconden van poleposition bij de openingsrace. Ide deed daar nog een schepje bovenop, ook qua rondetijd: hij was drie seconden langzamer dan zijn teamgenoot. Uiteindelijk viel hij uit met motorproblemen, iets waar hij natuurlijk niets aan kon doen. De tweede race wist hij wederom door een probleem niet te finishen en in de derde race werd het nog veel pijnlijker: Ide kwalificeerde zich in Australië als allerlaatste en was bijna vier seconden langzamer dan Sato. Een inhaalrace zat er ook niet in op zondag. Na meerdere spins en een zeer tegenvallende race kwam hij met drie ronden achterstand op de winnaar over de finishlijn. Het kon echter nog erger. In Imola startte hij alweer als laatste en in een poging om posities te winnen ging het mis in de eerste ronde. Hij reed op opmerkelijke wijze tegen de bolide van Christijan Albers, die vervolgens meerdere keren over de kop vloog, zoals in onderstaande video is te zien. Ide was duidelijk de schuldige en dat had verregaande gevolgen. De FIA besloot zijn superlicentie af te pakken, waardoor hij na vier races zijn zitje in de Formule 1 verloor. Een terugkeer naar de F1 kwam er nooit van. Op papier is het misschien niet de slechtste coureur ooit, maar het afpakken van een superlicentie zegt ook wel weer wat. Een andere kanshebber voor de 'titel' is misschien wel Hans Heyer. De Duitse coureur heeft een wel heel vreemd record in handen. Heyer reed één Grand Prix in Duitsland 1977, waar hij zich niet voor wist te kwalificeren. Toch startte hij de race, maar ver kwam hij niet. Na tien ronden viel hij uit vanwege een kapotte versnellingsbak. Ook werd hij voor die race én de volgende race gediskwalificeerd. Hiermee is hij de enige F1-coureur ooit die in één raceweekend een DNF, DNQ en een DNS achter zijn naam heeft gezet.
1321488395659550720
Our last visit to Imola was flippin' crazy 😱 #ImolaGP 🇮🇹 #F1 pic.twitter.com/XCJkEvuIP6 — Formula 1 (@F1) October 28, 2020
Meest gelezen
