Duizelingwekkende cijfers: Alonso op de drempel van unieke mijlpaal

Fernando Alonso debuteerde op 4 maart 2001 in de Formule 1, bij de GP van Australië. Ruim 23 jaar later staat de teller van Alonso op 32 GP-zeges, 2 wereldkampioenschappen en 399 GP-weekenden.

Nadrukkelijk 399 GP-weekenden, omdat Alonso uiteindelijk niet startte in België (2001, uitval voor tweede herstart), VS (2005, Michelin-bandendrama) en Rusland (2017, uitval in formatieronde).

Alonso reed in zijn debuutjaar tegen Jean Alesi, waardoor er anno 2024 nog altijd een coureur op de grid is, die heeft gereden tegen een rijder die al in de jaren 80 in de Formule 1 reed. Alosno heeft dit seizoen ook tegen vier coureurs gereden, die nog niet eens waren geboren toen hij in 2001 debuteerde in de Formule 1: Oscar Piastri, Liam Lawson, Franco Colapinto en Oliver Bearman.

In de geschiedenis van de Formule 1 hebben 782 coureurs een race op hun naam staan. Alonso reed tegen 118 van hen, dat is liefst 15 procent. Deze week is het precies achttien jaar geleden dat Alonso zijn tweede (en voorlopig (?) laatste) wereldtitel pakte, bij de GP van Brazilië in 2006. Een race later, de seizoensopener in Australië in 2007, maakte Lewis Hamilton zijn debuut in de F1, uitgerekend als teamgenoot van Alonso.

Vanaf aanstaande zondag, de racedag van de GP van Mexico, is het 4186 dagen en 195 GP's geleden dat hij zijn laatste overwinning boekte, de GP van Spanje in 2013. Zijn laatste poleposition is is nog langer geleden: 4480 dagen en 210 races. Nico Rosberg, die in 2016 met pensioen ging, heeft een recentere race-overwinning op zijn naam staan, terwijl Mark Webber (F1-pensioen in 2013) recenter dan Alonso op pole heeft gestaan. 

Daar zou dus nog verandering in kunnen komen als hij dit weekend pole pakt en/of wint in Mexico. Maar die kans lijkt klein. Bij zijn zeven eerdere races in de GP van Mexico startte Alonso niet in de top 8 én finishte hij ook nooit in de top 8.