Gebroeders Coronel genoten van 'hele snelle' Dakar-etappe: "Zaten stoere stukken tussen"

De eindstreep van de Dakar Rally begint langzaam maar zeker in zicht te komen voor Tim en Tom Coronel. De negende etappe ging weer van een leien dakje en de toch al optimistische broers zien het nog steeds helemaal zitten. Nog drie dagen afvinken en de finish is (wéér) bereikt. Tom vertelt telefonisch tegen RacingNews365 dat de etappe er wel een beetje anders uit zag dan de afgelopen dagen. Het zand werd na een tijdje ingeruild voor... stenen!

"Het was een mooie, lange en hele snelle proef", vertelt Tom. "Je moest heel snel doorschakelen en dat ging hartstikke lekker. Vanmorgen dacht ik op een gegeven moment dat het nooit op zou houden. Het waren alleen maar van die hele kleine sprongetjes, wat wel heel goed was voor onze auto. Maar er waren ook van die bijzonder steile klimmetjes omhoog en die haalden we niet altijd. Volgens mij hebben we twee keer een ommetje gemaakt, waardoor we ook een klein beetje naar waypoints aan het zoeken waren. We hebben ze allemaal gehaald, dus niets aan de hand!"

Naarmate de etappe vorderde, veranderde het landschap, stelt Tom. "Nadat we in het zware zand waren begonnen, wachtten er hele zware paden met moeilijke rotsen. Daar zaten stoere stukken tussen en dan kan je er heel zachtjes overheen klimmen. Een waypoint was echt heel sneaky weggelegd in een klif. Alles is goed gegaan, volgens mij. De auto heeft weer geen krimp gegeven. We voelden misschien een heel klein beetje wat problemen met de versnellingsbak opkomen. Tim zei dat hij wat voorzichtiger was met het doorschakelen naar de derde versnelling, maar dat kan ook het gevoel zijn. Dit is de nieuwe versnellingsbak die we sinds de rustdag gebruiken."

Tijdsverlies

De pittige rotsen en stof zorgden wel voor wat tijdsverlies. "Je ziet geen sporen en je weet niet waar de mensen rijden. Aan het eind hadden we even wat last van stof in de auto. Daardoor zie je net even wat minder, want de binnenkant van het raam was net wat te stoffig. We zaten tegen de zon in te kijken en hadden tot 30% minder zicht. Dat was jammer, want anders zat er nog net iets meer tempo in. Voor de rest ging het helemaal goed."

Tim had het, net als zijn broer, ongelofelijk naar zijn zin in de etappe naar Alula. "We zijn weer binnen en wauw, wat een mooie proef was dit weer. Ik herkende heel veel vanaf de andere kant volgens mij. Alles zat erin: belachelijk mooie opritten van duinen en onderweg alleen maar hobbel de bobbel. Daar had de auto het ontzettend naar zijn zin. Verder veel tricky navigatiepuntjes, dus Tom wist goed de weg te vinden. Dat is super, want het scheelt natuurlijk alles. Ik weet zeker dat er achter ons wat mensen gefrustreerd zijn, maar wij gingen er lekker doorheen."