Geluk en verdriet gaan hand in hand voor Leclerc in Baku

Toen Charles Leclerc op zijn vierde begon met racen was zijn grootste inspiratie vader Herve. Herve reed 22 Formule 1-Grand Prixs, maar stopte vanwege zijn twee zonen. Charles werd meteen verliefd op het racen, en meldde zichzelf zelfs ziek om te kunnen racen. Hij vertelde zijn vader dat hij ook niet anders wilde dan karten. De familie Leclerc was altijd goed bevriend met Jules Bianchi, die de Monegask leerde racen. Vanaf dat moment waren Charles en Jules onafscheidelijk. Beiden hadden een immens groot talent. Terwijl Bianchi in de Formule 1 terecht kwam, won Leclerc alles wat er te winnen viel voorafgaand aan zijn Formule 3-avontuur. Nog voordat Bianchi een seizoen in de hoogste autosportklasse had afgewerkt, crashte hij zwaar tijdens de Grand Prix van Japan in 2014.

De Fransman overleefde het zware ongeluk niet. Leclerc zei over het verlies van zijn boezemvriend dat hij er 'misschien wel nooit overheen zou komen'. De Monegask ging wel door met racen, omdat hij niets liever wilde. In 2016 ging Leclerc Bianchi achter na door te tekenen bij Ferrari's driver Academy. Na zijn succesvolle jaar in de Formule 3, mocht Leclerc het in 2017 de Formule 2 gaan proberen. De Monegask pakte snel de leiding in het kampioenschap, toen er weer een zware tegenslag op zijn pad kwam. Vader Herve Leclerc overleed vlak voor het raceweekend in Azerbeidzjan voor de vierde GP van het seizoen. Na slechts een rouwdag moest Charles zich laten gelden in de straten van Baku. Zoals zijn vader had gewild won hij beide races. Charles zei hierover: " Mijn vader was niet tevreden met een tweede plaats, dus ik won zodat ik wist dat hij blij zou zijn." Na zijn kampioenschap in de Formule 2 werd hij gepromoveerd om naast Marcus Ericsson plaats te nemen in de Sauber in de Formule 1. Bij de vierde Grand Prix van het seizoen in Azerbeidzjan pakte hij zijn eerste punten. Leclerc: "Ik denk dat Jules en Herve trots op me zijn."