Het bijzondere verhaal van Red Bull: van vreemde eend in de bijt, tot dominante wereldmacht

In de wereld van autofabrikanten is Red Bull een vreemde eend in de bijt. Het merk dat energiedrankjes produceert besloot om in 2004 de stap naar de Formule 1 te wagen door het team van Jaguar over te nemen. Moederbedrijf Ford wilde graag van de kwakkelende renstal af en Red Bull greep de kans met beide handen aan.

Red Bull deed alles op zijn 'Red Bulls': Christian Horner werd aangesteld als teambaas, wat hem de jongste teambaas van het moment maakte. Velen twijfelden of hij al wel klaar was voor deze positie binnen het team, maar de Brit bewees eenieder zijn ongelijk.

Het seizoen 2005 was er vooral eentje van investeren in de toekomst en McLaren was met stomheid geslagen toen haar topontwerper Adrian Newey bekend maakte bij Red Bull aan de slag te gaan. Waarom zou een grootheid als Newey naar een matig subtopteam gaan? De RB3, ontworpen door de Brit, debuteerde in 2007 en was een stapje vooruit, maar in 2008 bleef het team hangen in de subtop met door de jaren heen coureurs als Christian Klien, Robert Doornbos en David Coulthard.

Pijnlijk voor Red Bull was dat zusterteam Toro Rosso als eerste een race won: Sebastian Vettel won in zijn Toro Rosso de Italiaanse Grand Prix van 2008. Het leverde hem een overstap op naar Red Bull in 2009 met Mark Webber als teamgenoot.

Tekst gaat verder onder tabel. Let op, in deze periode werd er nog gebruik gemaakt van een ouder puntensysteem

Gouden tijden met wonderkind Vettel

Vanaf het moment dat Vettel onder contract stond bij de Oostenrijkse renstal kwam er een stijgende lijn in de prestaties van het team. Hoewel een oppermachtig Brawn GP er met de titel vandoor ging in 2009, behaalde Red Bull Racing dat jaar vijf poleposities en zes overwinningen. Het jaar bleek een voorbode voor wat komen zou: in zowel 2010, 2011, 2012 als 2013 werd Red Bull kampioen der constructeurs. Wonderkind Sebastian Vettel schreef maar liefst vier rijderstitels achter zijn naam, Mark Webber bewees zich als een stabiele tweede coureur.

Ondanks dat de ontwerpen van Newey erg snel waren, was het niet zo dat Vettel zijn vier titels zonder tegenstand binnensleepte. In 2010 werd het kampioenschap in de laatste ronde beslist; Vettel werd wereldkampioen met slechts drie punten voorsprong op Fernando Alonso. 2011 verliep 'makkelijker' voor de Duitser, want aan het eind van het seizoen stond hij maar liefst 122 punten los van vicekampioen Jenson Button.

In 2012 kreeg Vettel het wederom aan de stok met Alonso. Evenals in het seizoen 2010 kwam het aan op de laatste ronde van het seizoen. Vettel wist - ondanks een dramatische start in Brazilië - genoeg punten bij elkaar te sprokkelen en kroonde zich tot drievoudig wereldkampioen. Het jaar erop was Red Bull oppermachtig en won Vettel dertien races, een record dat Max Verstappen in 2022 wist te verbreken.

Tekst gaat verder onder tabel. In 2010 stapte men over naar het huidige puntensysteem.

De magere jaren

Na het seizoen van 2013 hing veteraan Webber zijn F1-helm aan de wilgen. Landgenoot Daniel Ricciardo verving hem. De komst van het nieuwe motorreglement zorgde voor een wisseling van de wacht op het gebied van dominante Formule 1-teams. De Renault-krachtbron van Red Bull was niet opgewassen tegen de sterke Mercedes-motor wat maakte dat Vettel en Ricciardo alleen maar konden dromen van een kampioenschap. Wél scoorde Ricciardo een drietal overwinningen, Vettel bleef voor het eerst in zes seizoenen met lege handen achter. Aan het eind van het seizoen besloot Vettel zijn biezen te pakken en te verkassen naar Ferrari, het team waar zijn idool Michael Schumacher zijn gloriejaren had gekend. Red Bull werd tweede bij de constructeurs.

In 2015 kende Red Bull een matig seizoen. Ricciardo en diens nieuwe teamgenoot Daniil Kvyat hengelden slechts drie podiumplaatsen binnen. Red Bull werd vierde in het kampioenschap en scoorde voor het eerst sinds 2008 geen overwinningen.

Ondanks een gespannen relatie met motorleverancier Renault, bleef Red Bull de Franse motorfabrikant in 2016 trouw. Het team begon het seizoen op de manier waarmee het 2015 eindigde: 'rondzwemmend' achter de topteams. Vanaf de Grand Prix van Spanje kreeg het team echter een nieuwe impuls: Max Verstappen verving Daniil Kvyat en vergezelde Daniel Ricciardo als teamgenoot. Verstappen maakte direct indruk: hij won zijn debuutrace op achttienjarige leeftijd. Tijdens het restant van het seizoen vochten Verstappen en Ricciardo voor ieder punt en bezorgden zij Red Bull een tweede plaats in het eindklassement.

Zowel in 2017 al 2018 kampte Red Bull wederom met een onbetrouwbare Renault-krachtbron. Hoewel Verstappen en Ricciardo heel wat punten en podiumplaatsen bij elkaar reden, konden zij niet meestrijden om de wereldtitel. Zowel in 2017 als 2018 werd Red Bull derde in het kampioenschap.

Ricciardo besloot zijn geluk vanaf 2019 elders te zoeken en vertrok - ironisch genoeg - naar het fabrieksteam van Renault. Verstappen had daarentegen niets meer met Renault van doen; hij reed vanaf dat seizoen met een Honda-motor. Met de nieuwe motor leek Red Bull een stap in de goede richting te hebben gezet. De motor bleek erg betrouwbaar en Verstappen wist drie keer te winnen in 2019. Desondanks bleven de krachtbronnen van Mercedes en Ferrari oppermachtig. Dat, in combinatie met de tegenvallende resultaten van Ricciardo's vervangers Gasly (eerste seizoenshelft) en Albon (tweede seizoenshelft) zorgde ervoor dat Red Bull wederom derde werd.

In 2020 borduurde Red Bull voort op de betrouwbaarheid van een jaar eerder. Helaas voor het Oostenrijkse team was Mercedes wederom een klasse apart. Verstappen scoorde in een seizoen dat overschaduwd werd door de coronapandemie elf podiumplaatsen, waarvan twee overwinningen. De Limburger en teamgenoot Albon bezorgden Red Bull een tweede plaats onder de constructeurs.

Tekst gaat verder onder tabel.

Comeback en dominantie

Vanwege het feit dat Alexander Albon zich niet kon meten aan Max Verstappen, contracteerde Red Bull Racing de ervaren Sergio Perez voor het team van 2021. Perez en Verstappen reden in 2021 met de zogeheten RB16B, een doorontwikkeling van de RB16 uit 2020. De nieuwe Red Bull-bolide bleek erg snel en al snel werd duidelijk dat de Oostenrijkse renstal voor het eerst in jaren weer mee kon strijden om het kampioenschap. De strijd werd hoofdzakelijk gevoerd tussen zevenvoudig wereldkampioen Lewis Hamilton en de slechts 23-jarige Max Verstappen. Het hele seizoen dreven de twee kemphanen elkaar tot de limiet - en soms erover. Het was Verstappen die aan het langste eind trok en er met de wereldtitel vandoor ging na een merkwaardige finalerace in Abu Dhabi.

Vanaf 2022 gingen de F1-reglementen flink op de schop. Ieder team werd verplicht aan de start te verschijnen met een compleet ander model auto. Wederom wist aerodynamica-genie Adrian Newey zijn team op de juiste manier aan te sturen. De Red Bull RB18 was enorm snel én betrouwbaar. Max Verstappen sleepte maar liefst vijftien(!) overwinningen binnen en verbrak daarmee het record van Sebastian Vettel uit 2013. Teamgenoot Perez won twee keer en stond ook geregeld op het podium. Red Bull won het kampioenschap met overmacht en vestigde een nieuw record met 759 punten.

Schrijft Red Bull wederom geschiedenis in 2023?

De tijd zal het leren. Op het moment dat dit artikel geschreven wordt, wist Red Bull alle acht Grands Prix van het 2023 F1-seizoen te winnen. Één ding is zeker: de energiedrankjes-fabrikant is inmiddels een van de meest toonaangevende merken in de geschiedenis van de Formule 1.