Kimi Raikkonen: een ode aan een oude, bijzondere rot

Wanneer een coureur bij zijn debuut in de Formule 1 met punten naar huis weet te keren, dan is dat meestal een goed teken voor de toekomst. Van Kimi Raikkonen had de wereld in 2001, in Australië, niets minder mogen verwachten. Hoewel hij een megasprong maakte door van de Formule Renault, waar hij een jaar eerder reed, direct over te stappen naar het Formule 1-team van Sauber, kon hij de uitdaging eenvoudig aan. In zijn eerste Grand Prix eindigde Raikkonen zesde, twee plaatsen achter zijn meer ervaren teamgenoot Nick Heidfeld. Raikkonen zou dat jaar in het klassement ook achter Heidfeld eindigen, maar zijn prestaties waren vele malen indrukwekkender – vooral aangezien hij slechts een rookie was. De Fin vocht zich later dat seizoen nog naar twee vierde en een vijfde plaats. Het sprookje begon pas net. Een seizoen later wordt hij door Ron Dennis, die een zwak heeft voor stuurlui uit het kille noorden, opgepikt om voor het team van McLaren te komen rijden. In zijn tijd bij de formatie uit Woking ontpopt hij zich tot een van de weinige coureurs die het de onverslaanbare Michael Schumacher écht lastig kan maken.

Bij zijn overstap naar Ferrari, op dat moment een directe rivaal van McLaren, stelt hij eveneens niet teleur. In zijn eerste jaar voor het team brengt hij de wereldtitel naar Maranello, waarmee hij de dominantie van Renault in 2005 en 2006 doorbreekt. Wanneer Felipe Massa het seizoen daarop een beter jaar kent, zet Ferrari hem zonder pardon opzij om plaats te maken voor Fernando Alonso. De reactie van Raikkonen hierop is kenmerkend voor zijn karakter en geeft op haarfijne wijze weer waarom iedereen die ook maar enigszins passie voelt voor de sport de Fin zo'n verfrissend figuur vindt in de oneindige zee van PR-nonsens en ontwijkend gezwets. In plaats van bij de pakken neer te zitten, pakt Raikkonen zijn cheque en gaat hij op avontuur. Het Wereldkampioenschap Rally wordt aangedaan, evenals de NASCAR. Wanneer hij in 2012 terugkeert van zijn semi-geforceerde sabbatical, is het alsof hij nooit is weggeweest. Met dezelfde norse blik op zijn smoelwerk vinden we hem in maart dat jaar in Melbourne, met het team van Lotus. Na een valse start belandt hij na drie races op het podium, een prestatie die hij dat jaar nog meerdere malen herhaalt, op weg naar een verbluffende derde positie in het klassement. Raikkonen behaalt in Abu Dhabi zelfs een heuse overwinning. Teamgenoot Romain Grosjean scoort dat seizoen nog niet eens de helft van zijn puntentotaal.

Dankzij zijn succes bij Lotus – een jaar later wint hij nogmaals en staat hij wederom een handvol keren op het podium – bedenkt Ferrari zich wanneer Felipe Massa onderpresteert. In 2014 wordt Raikkonen teruggehaald naar Maranello, maar het loopt uit op een fiasco. De F14 T is een regelrechte zeepkist, waarmee alleen Fernando Alonso overweg lijkt te kunnen. Het is in die zin een tekenend jaar voor Raikkonen. Wanneer Sebastian Vettel een jaar later binnentreedt als vervanger van de Spanjaard, wordt de Fin een rol als tweede viool toegewezen. Hoewel het niet zo lijkt, doet Raikkonen zijn werk met grote overgave en helpt hij Ferrari bij de ontwikkeling. Het betaalt zich uit: Ferrari kan na verloop van tijd weer meedoen om de prijzen en wanneer hij eenmaal zijn transfer naar Alfa Romeo wereldkundig maakt, rijdt hij als herboren. Bij de Grand Prix van de Verenigde Staten, enkele races later, scheurt hij 2.044 dagen na zijn laatste overwinning weer naar een formidabele zege. Waar velen Raikkonen al jaren geleden hebben afgeschreven, blijft de Fin verbazen, want ook bij Alfa Romeo is hij een gewaardeerde kracht. Het voorbeeldig presteren in een omgeving waar hij de underdog kan zijn, verder weg van de spotlichten die op de grote teams zijn gevestigd, is slechts één van de vele eigenaardigheden van zijn persoonlijkheid.

De prestaties van Raikkonen vertellen de helft van het verhaal dan ook niet. De Fin heeft in zijn carrière heel wat sensationele wedstrijden achter de rug, juist zijn gedrag naast de baan is wat Raikkonen het onvergetelijke, onmisbare personage in de paddock maakt dat hij is. Is hij het ene moment kurkdroog en terughoudend tegenover de pers, ontspoort hij het andere moment na ettelijke glazen alcohol te hebben geconsumeerd op een internationaal gala. Raikkonen als persoon is een raadsel, een absoluut enigma. Niemand in de Formule 1 is zo onbeschaamd zichzelf als hij. Het is dan ook Raikkonen die sinds zijn debuut op talloze momenten de show heeft gestolen, vaak nog zonder het zelf door te hebben. Of hij nu een halve woestijn trotseert in vol kostuum, juist verkoeling opzoekt bij zijn vrienden op een joekel van een jacht in de haven van Monaco, halverwege een verregende Grand Prix een ijsje oppeuzelt of op weg naar de start als een schorre alpaca schreeuwt om zijn handschoenen en stuurwiel: met Kimi weet je nooit wat je te wachten staat. Het zal dan ook een enorm verlies zijn wanneer Raikkonen besluit een eind te breien aan zijn carrière. De Fin, die ongetwijfeld geen bal geeft om het feit dat wij dit artikel aan hem opdragen, rijdt volgend jaar nog in de Formule 1 met Alfa Romeo, maar wat hij daarna van plan is, daar kunnen wij enkel gissen. We zullen om deze reden van ieder moment genieten waarop hij ons de komende tijd gaat zal trakteren. Kimi, onneksi olkoon . Luister hieronder naar de F1-podcast van RacingNews365, waarin Tom Coronel, Joe van Burik en Rudy van Buren uitgebreid terugblikken op de Grand Prix van Japan.