De Ferrari-tifosi hebben de afgelopen decennia weinig Italiaanse coureurs gehad om in de armen te sluiten en dat zorgt er mede voor dat ze al snel een Italiaans-tintje vinden bij de buitenlandse coureurs die voor de Scuderia rijden. Zo is men op dit moment wild van Charles Leclerc die als Italiaan wordt gezien omdat hij perfect Italiaans spreekt. Eind jaren zeventig ging de aandacht van de tifosi echter uit naar een kleine Canadees met de naam Gilles Villeneuve. Hij veroverde de harten van de Ferrari-fans als maar weinig andere coureurs hem voor of na deden. Anno 2020 vult de in 1982 overleden coureur nog wekelijks een artikel in de grootste Italiaanse sportkranten als de Corriere dello Sport . Villeneuve wordt door de Italianen gezien als de ultieme coureur, geen veelwinnaar, maar wel een coureur die immer de snelste wilde zijn. Zijn spectaculaire rijstijl was dan ook de voornaamste reden van Enzo Ferrari om Villeneuve in dienst te nemen. De Canadees joeg de befaamde renstal flink op kosten met al zijn crashes, maar de harten van de autosportfans waren al snel gestolen. In 1979 vocht Villeneuve een spectaculaire strijd uit met Rene Arnoux op het circuit van Dijon in Frankrijk, won hij drie races en zag hij zijn teamgenoot Jody Scheckter wereldkampioen worden. De overwinningen was iedereen echter al snel vergeten, de strijd met Arnoux echter niet. Vorig jaar nog sprak RacingNews365 met Arnoux en de ogen van de Fransman begonnen nog steeds de sprankelen bij het aanhalen van het legendarische gevecht dat nog altijd terug is te zien op Youtube. De tweede gebeurtenis die voor altijd in het geheugen blijft van de Formule 1-fans en zeker van de Ferrari-tifosi is de ronde waarin Villeneuve op drie wielen terugkeerde naar de pitstraat in Zandvoort. Villeneuve had te maken met een leeglopende achterband en verloor de controle over zijn bolide bij het ingaan van de Tarzan-bocht. Zijn race leek voorbij te zijn, maar de immer strijdvolle coureur zag toch nog kans om zijn race te vervolgen door zijn wagen in zijn achteruit weer op het circuit te krijgen. Terwijl de omstanders doorhebben dat de linkerachterband van de Ferrari-312T4 naar de filistijnen is, wil Villeneuve van rustig aan doen niets weten. Hij bedenkt zich geen moment, zet de wagen in zijn versnelling en stuurt zijn wagen op volle snelheid over het circuit. Door de hoge snelheid rijdt de Canadees logischerwijs gedurende zijn ronde richting de teambox zijn totale linkerachterkant aan gort. Eenmaal gearriveerd in de pitstraat blijft hij echter doodleuk zitten en vragend kijken naar de monteurs om zijn wiel te vervangen. De woedende monteurs laten hem direct weten dat doorrijden onmogelijk is. Die woede slaat later echter ook bij monteurs om in bewondering. Net als Enzo Ferrari zijn zowel de monteurs als de fans idolaat geworden van Villeneuve. In 1982 komt er echter een abrupt einde aan de carrière en het leven van de Ferrari-coureur als hij tijdens de kwalificatie op het circuit van Zolder hard crasht en uit zijn bolide wordt geworpen. De beelden van zijn befaamde ronde op het circuit van Zandvoort, ondersteund met de prachtige woorden van commentator Murray Walker vormen echter een prachtige legacy van een legendarische coureur die slechts zes races wist te winnen zijn carrière.
Meest gelezen
