Het ene weekend is het andere niet in de Formule 1. Acht races waren er verreden en nagenoeg alle acht de races waren dodelijk saai. Voorafgaand aan het GP-weekend in Spielberg waren de verwachtingen dan ook niet al te hooggespannen. Een duel tussen Ferrari en Mercedes zou al bijzonder welkom zijn, na acht zilveren zeges op rij. Met een zege in Oostenrijk zou de renstal van Toto Wolff zelfs haar elfde zege op rij behalen, een evenaring van het McLaren-record. Het liep echter totaal anders en de kwalificatie was daarvoor al een voorbode. Verstappen kwalificeerde zich als derde, iets dat in 2019 schier onmogelijk was op reguliere banen. Natuurlijk, hij profiteerde van problemen bij Vettel, fouten van Bottas en later nog van een gridstraf van Hamilton waardoor hij als tweede op de grid stond. Tienduizenden Nederlandse fans maakten zich zondag om iets over drieën op voor de start van de race. Binnen twee seconden was alles al verloren, nadat Verstappens Red Bull bijna afsloeg. Gevloek, gekreun en gesteun en de hartslag ging weer fors omlaag. De zevende positie na een ronde, wat kon er nog van de race terecht komen? De afstandsbediening werd in menig huiskamer al richting de televisie gegooid. Anderen zochten na wat krachttermen het terras op en de Ziggo Dome viel even stil. Alles was verloren, een vierde of vijfde positie was het maximale. Halverwege de race zag het er nog altijd zo uit voor Verstappen die een degelijke eerste stint kende, maar vijftien seconden achter lag. Vervolgens had hij achtereenvolgens het geluk dat de pitstop van Vettel mislukte doordat de banden niet klaarstonden, waardoor het gat aanzienlijk kleiner werd, en Hamilton zelfs een complete voorvleugel moest vervangen en achter Max op de baan terug kwam.
Op de harde band reed Verstappen magistraal. Ronde na ronde voerde hij het tempo op en ondanks dat je op de Red Bull Ring nauwelijks het verschil kan maken, deed hij het toch. Als snel kwam het besef er dat Verstappen mogelijk wel eens op weg kon zijn naar een dikke podiumplaats en de hartslag schoot omhoog. Het gaatje naar Vettel werd gedicht en tot ieders verbazing bleek de Honda-motor in de race opgewassen tegen de krachtige Ferrari-motor. Verstappen rekende vakkundig af met Vettel na een mooi gevecht, waarbij beide coureurs elkaar lieten leven. Van een gevecht met Bottas was geen sprake, aangezien de Fin -2.0 zijn ballen weer eens thuis op had nachtkastje had liggen. De deur stond wagenwijd open. Tja, Valtteri.. zo wordt je nooit kampioen. Met een hartslag van 160 werd het leven als journalist er niet makkelijker op. Die hartslag vloog in de laatste ronden nog verder omhoog. Diverse keren prikken bij Leclerc en dan ein-de-lijk de dik verdiende eerste positie! En hoe! Verstappen toonde eens te meer dat hij anders is dan al zijn concurrenten. Zijn manier van racen, de ingecalculeerde risico’s die hij neemt en zijn ongelooflijke snelheid… Ditmaal geen yoheee yohoo, maar direct het besef dat de ‘rechtbank der Formule 1’ nog een oordeel moest vellen over de prachtige inhaalactie op Leclerc. Het vellen van dat oordeel zorgde voor een mix van emoties. Het werd 18:00 uur, het moment waarop de beide mannen zich moesten melden bij de stewards. Toen om 18:35 uur de mannen weer naar buiten liepen, stonden de gezichten strak. Geen uitspraak? Nee, geen uitspraak! Uiteindelijk duurde het tot 19:45 voordat er een uitspraak kwam! De race was inmiddels drie uur afgelopen!
De periode tussen het vallen van de vlag en het bevrijdende bericht dat Max hem echt gewonnen had, was een ware hel! Een marteling! Een onnodige marteling voor iedereen die ook maar een racehart heeft. In die drie uur ben ik honderd jaar ouder geworden en met mij duizenden fans. Was het uiteindelijk de druk van Liberty Media dat niet wilde dat een schandaal wederom de doorslag gaf? De uitslagen van de Formule 1 hadden immers meer weg van het vonnis van een rechtbank, dan van het resultaat van een racewedstrijd. Het verlossende oordeel om 19:45 uur voelde als een bevrijding! Dit is zoals autosport hoort te zijn, dit zijn de heroïsche races die je maar eens in de zoveel jaar ziet. De hele wereld kon en mocht weer eens genieten van Verstappen en zijn bijzondere kwaliteiten. Magistraal, ongekend en pure klasse. De overwinning was van Max, is van Max en hij is dik en dik verdiend! Voordat we nu in een polonaise naar Silverstone gaan: er is nog werk aan de winkel. Heel veel werk aan de winkel voor Red Bull en Honda, maar dit pakt niemand ze meer af. Laat het de opmaat zijn naar veel nieuwe successen en mooie avonturen van Verstappen. De Nederlander maakte de Japanners trots, wat zorgt voor volop hoop en misschien wel 20 pk extra in het blok. Max is wat de Formule 1 nodig heeft: het medicijn dat niet alles goedmaakt, maar wel veel.
Meest gelezen
