Vijf Formule 1-records die je als coureur niet wil hebben

RacingNews365 dook de geschiedenisboeken in en selecteerde vijf records die voor een coureur pijnlijk zijn om op zijn naam te hebben staan.

1. Meeste uitvalbeurten

Andrea de Cesaris, of toch de Crasharis? De getalenteerde coureur wist zelden de eindstreep te halen in een Grand Prix. Zijn reputatie als crashkoning is niet uit de lucht gegrepen. De Italiaan is houder van het record van het meeste aantal uitvalbeurten. Crashes en technisch malheur zorgde ervoor dat van de 208 Grands Prix waar de Cesaris deelnam, hij liefst 148 maal uitviel. Met liefst 14 uitvalbeurten in 16 races in 1987, wat tevens een record is. In totaal zag hij in de periode 1985-1986 liefst in achttien opeenvolgende Grands Prix de finish niet!

2. Meeste races zonder podiumplaats

Een record dat toebehoort aan de sympathieke Nico Hulkenberg. Als groot talent kwam de Duitser in de Formule 1 en een aantal maal was hij dichtbij een podiumplaats, maar vaak vergooide hij zelf zijn kans op eremetaal. In 2019 ging hij in de fout tijdens de natte Duitse Grand Prix en tekende daarmee zijn eigen doodvonnis bij Renault. Teambaas Abiteboul wist het zeker: Hulkenberg zou nooit een echte topper worden in de Formule 1. Dat de andere teambazen ook niet genoeg vertrouwen in hem hadden, blijkt uit het feit dat Hulkenberg zonder F1-stoeltje zit. 182 GP-weekenden zonder een podiumplaats, een pijnlijk record.

3. Meeste straffen in een seizoen

De naam die mogelijk velen verwacht hadden bij de coureurs met het meeste uitvalbeurten in de Formule 1 zien we hier wel terug: Pastor Maldonado. Soms bloedsnel, maar even zo vaak ging hij in de fout. Belachelijke crashes en gevaarlijke acties zorgden ervoor dat hij in 2014 liefst tien straffen op zijn naam kreeg. Uiteindelijk verscheen Maldonado in 96 GP-weekenden aan de start, waarin hij in totaal 76 WK-punten wist te bemachtigen. Eenmaal schitterde hij door de Spaanse Grand Prix van 2012 te winnen, waarna -ironisch genoeg- zijn Williams in vlammen op ging.

4. Kortste F1-carrière

Marco Apicella, wie kent hem niet? Precies. Zijn Formule 1-carrière begon bij de Italiaanse GP van 1993 op het circuit van Monza, waar deze ook direct eindigde. Apicella wist zich als 23ste te kwalificeren voor de race, maar daarin werd hij in de eerste bocht al geraakt door JJ Letho. Met schade aan zijn Jordan zat er niets anders op dan zijn auto naast de baan te parkeren. Apicella had van Jordan slechts een contract voor één race gekregen.

5. Langzaamste Formule 1-ronde

De Italiaan Bruno Giacomelli mocht het in 1990 proberen tijdens het GP weekend van San Marino. Het Life Racing Team had een draak van een auto meegenomen naar de race, die meer weghad van een F3000 wagen, dan van een F1-auto. Het resultaat was dat Giacomelli bij voorbaat kansloos was voor een topklassering. Tijdens de pre-kwalificatie kampte de bolide met een technisch probleem, waardoor onze Italiaanse racevriend alleen de derde versnelling kon gebruiken. 'Opgeven is geen optie', moet Giacomelli gedacht hebben, want zijn kansloze poging zette hij stug voort om een rondetijd te noteren van ruim ZEVEN minuten, met een gemiddelde snelheid van 'liefst' 22 miles per hour. Een slordige 40 kilometer per uur.