Vijf optredens waardoor Sebastian Vettel een F1-legende is

Voor degene die sinds de komst van Max Verstappen de Formule 1 nauwgezet is gaan volgen klinkt het wellicht een beetje apart. Sebastian Vettel, viervoudig wereldkampioen? Toch is er geen woord aan gelogen - de Duitser scoorde als jonge twintiger vier achtereenvolgende titels, iets wat slechts twee andere Formule 1-coureurs in het verleden presteerden.

In zijn tijd als coureur van Red Bull Racing reeg Vettel de polepositions, overwinningen en titels aaneen. Sterker nog: op een bepaald moment was Vettel dusdanig dominant, dat het complete Formule 1-gezelschap ervan uitging dat de Duitser op een gegeven moment alle records van Michael Schumacher uit de boeken zou rijden. Sinds 2014 heeft Baby Schumi, zoals hij in zijn eerste jaren werd genoemd, echter te maken met onwillige motoren, onwillige banden, sterke concurrenten en een onnoemelijk hoge druk.

Aangezien het de verjaardag van Vettel is kijkt RacingNews365 niet naar de negatieve momenten, de akkefietjes en de controversiële gebeurtenissen, maar belichten we die dagen waardoor Vettel in de toekomst als Formule 1-legende zal worden herinnerd.

14 september 2008, Monza
Grand Prix van Italië

Een Grand Prix winnen in je debuutjaar is vrijwel onmogelijk, mits je over een ijzersterke Formule 1-wagen beschikt. Van het huidige veld kreeg slechts Lewis Hamilton het voor elkaar om in zijn allereerste seizoen één of meerdere races op zijn naam te schrijven. Vettel debuteerde medio 2007 in een BMW Sauber, destijds het vierde team van de grid. Dat de jonge Duitser (toen 19 jaar oud) in zijn eerste optreden direct achtste werd, werd zodoende als erg knap beschouwd.

Lang verbleef Vettel niet bij het team: vaste rijder Robert Kubica was enkel voor één Grand Prix geblesseerd en keerde zodoende al snel terug. Red Bull, bij wie Vettel onderdeel uitmaakte van het juniorteam, had echter genoeg gezien. Toro Rosso-rijder Scott Speed werd in de nazomer van 2007 aan de kant geschoven zodat Vettel een vaste plek in de F1 kreeg.

Toro Rosso stond in 2007 op ongeveer dezelfde plaats als waar ze tegenwoordig bivakkeert - zo nu en dan worden punten gescoord, niet meer dan dat. Vettel etaleerde zijn uitzonderlijke talent door in drijfnatte wedstrijden met zijn inferieure wagen naar voren te rijden. De Italiaanse Grand Prix van 2008 vormde als kers op de taart. In een natte kwalificatie trainde Vettel zich against all odds, tegen alle verwachtingen in, naar de poleposition. Een dag later hield de toen nét 21-jarige Duitser de aanstormende McLarens, Ferrari's, Renaults en BMW's achter zich om de race te winnen. In een Toro Rosso. Stel je eens voor dat Alexander Albon zoiets tegenwoordig voor elkaar zou krijgen!

14 november 2010, Yas Marina
Grand Prix van Abu Dhabi

Briljante prestaties in de Toro Rosso doen Vettel in een wagen van Red Bull Racing belanden, iets wat types als Max Verstappen en Pierre Gasly later ook zou overkomen. Eenmaal bij het 'moederteam' groeit Vettel razendsnel uit tot een van de Formule 1-sterren - na een ijzersterk slot van 2009 vermoedt menigeen dat Vettel zich in 2010 kan mengen om de titelstrijd, door sommigen wordt de dan altijd nog maar 22-jarige Duitser zelfs aangewezen als favoriet.

Na een enerverend en memorabel seizoen vindt Vettel zich voor de laatste Grand Prix van het jaar terug op een derde plek in de tussenstand. Red Bull-teammaat Mark Webber en Ferrari-coureur Fernando Alonso kunnen betere papieren overleggen. Vettel kan niets meer doen dan de poleposition trainen en de race domineren - wil hij de titel winnen, dan moeten Alonso en Webber steken laten vallen.

En dat doen ze. Webber maakt een véél te vroege pitstop in een alles-of-niets poging om Alonso te undercutten. Ferrari, in 2010 ook al niet erg sterk op het tactische vlak, panikeert en haalt haar Spaanse sterrijder eveneens vroeg naar binnen voor een onderhoudsbeurt. Het gevolg: Alonso en Webber verliezen kostbare plaatsen en zien Vettel, die een haarfijn optreden besluit met 25 WK-punten, beiden aan zich langszij komen in de stand. Wereldtitel nummer één is een feit.

4 november 2012, Yas Marina
Grand Prix van Abu Dhabi

Na die magistrale eerste titel in 2010 volgt er een ietwat eenvoudige prolongatie. Liefst elf zeges worden er in 2011 door Vettel geboekt, in negentien wedstrijden eindigt de Red Bull-coureur zeventien (!) keer op het podium. Een jaar later verloopt het minder voortvarend. De McLarens van Jenson Button en Hamilton zijn pijlsnel, Alonso weet zijn minder capabele Ferrari vrijwel altijd naar voren te rijden. Vettel moet zo af en toe het onderspit delven, maar weet op goede dagen races te winnen.

In die tijd wordt vaak over Vettel gezegd dat hij lijdt aan het 'Felipe Massa-syndroom' - supersnel over één rondje in de kwalificatie en daarom vooraan het veld. Volgens velen kan de Duitser enkel met die uitgangspositie races winnen - hij heeft geen omkijken naar de concurrenten. Pas als Vettel vanuit de subtop of het middenveld moet komen, zo zegt men, dan komt de ware aard van het beestje bovendrijven en moet de (nog altijd slechts) 25-jarige Duitser passen.

De voorlaatste GP van 2012 wordt verreden in Abu Dhabi, de finale is drie weken later in Brazilië. Vettel leidt het kampioenschap met dertien punten voorsprong en zou dus op het Yas Marina Circuit (wederom) een titel kunnen scoren. Nadat de Duitser stilvalt in de kwalificatie moet hij verplicht vanuit de pitstraat starten - er is niet genoeg brandstof over om te controleren of hij met een legale wagen heeft rondgereden, oordelen de stewards.

Met titelrivaal Alonso op startplaats zes staat de druk erop - Vettel moet in een veld dat destijds nog 24 starters kent op zijn minst naar de punten rijden, en het liefst naar zo veel als mogelijk. De Duitser slaagt glansrijk - na anderhalf uur racen heeft hij zich met fair ellebogenwerk naar een razend knappe derde stek geknokt. Alonso, tweede in de race, kan zijn ogen niet geloven als hij in de slotronden in de spiegels kijkt. Hij kan écht racen, die Vettel!

22 september 2013, Marina Bay
Grand Prix van Singapore

Na een bloedstolle finale van het F1-seizoen 2012 vermoedt menigeen dat ook 2013 een spannende strijd op zal leveren. De beginfase is voor de objectieve kijker zeker leuk, maar later komt de klad er behoorlijk in. Oorzaak? Een ontzettend dominante Vettel. Goed, de Red Bull RB9 blijkt een topwagen, maar enkel de Duitser kan er perfect mee omgaan. Teammaat Webber wint geen enkele race, waar Vettel liefst dertien (!) keer als eerste over de meet rijdt.

Gaap - de Formule 1 wordt saai, zo roepen liefhebbers in 2013 (ook al). Wie verder kijkt dan de neus lang is ziet echter dat Vettel op de top van zijn kunnen presteert. Vooral het Singaporese Grand Prix-weekend is er eentje waardoor natuurkundigen steil achterover vallen.

In 2013 is Mercedes nog niet dominant. Sterker nog, het Duitse merk wint 'maar' drie van de negentien races. De W04 waarmee Hamilton en Nico Rosberg overweg mogen is echter wel razendsnel over één rondje. Het tweetal verdeelt daardoor liefst acht polepositions. Het stratencircuit van Singapore zou een kolfje naar de hand van met name Rosberg moeten zijn, maar tegen alle verwachtingen in houdt Vettel hem van de eerste startplaats.

De Singaporese zondag wordt een grote Vettel-show. De Duitser houdt geen spaan heel van zijn tegenstanders, hij slaat de concurrentie tot pulp. In de bloedhete en veeleisende straten rond de Marina Bay rijdt Vettel de rest ondanks een safety car-fase halverwege de wedstrijd op ruim een halve minuut achterstand. De ronden die hij produceert doen aan als kwalificatierondjes - keer op keer vergroot hij de voorsprong op de achtervolgers. Pole, snelste raceronde, alle rondjes aan de leiding en een snaarstrakke winst. Wauw.

10 juni 2018, Montréal
Grand Prix van Canada

Na een moeizaam 2014, waarin de titels niet worden geprolongeerd, verlaat Vettel het Red Bull-nest. De Duitser wil net als leermeester Michael Schumacher Ferrari weer op de kaart zetten - evenals toen zijn voorbeeld het Italiaanse team bij de hand nam, verkeert Ferrari begin 2015 in een crisis. Met nieuwe teambaas Maurizio Arrivabene en sterrijder Sebastian Vettel moeten de Jean Todt/Schumacher-tijden herleven in Maranello.

Ferrari en Vettel hebben echter de pech dat Mercedes haast onverslaanbaar is, zeker in 2015 en 2016. Sporadisch mag Vettel zich eens in de strijd om de kop mengen, in het eerste Ferrari-jaar wint hij zowaar drie GP's. Na een teleurstellend 2016 is Ferrari dusdanig goed met de nieuwe reglementen omgesprongen dat er in 2017 een sterke auto voorhanden is. Vettel komt dichtbij, leidt zelfs een tijdje het WK, maar moet uiteindelijk het hoofd buigen voor een te sterke Hamilton.

Ondanks twee zeges in de eerste twee races van 2018 staat Vettel rap weer achter Hamilton in de strijd om het WK. De Duitser laat het er in eerste instantie niet bij zitten en vecht zich na enkele moeilijke races knap terug in het Canadese Montreal. Het is Vettel op zijn allerbest: pole, alle ronden aan de leiding en een winstmarge van ruim zeven seconden.