Waarom Jan met de Pet niet met een F1-auto kan rijden

Als jij als gewone sterveling door bizarre omstandigheden in de Red Bull van Max Verstappen terecht komt en met je handen en voeten exact dezelfde input geeft als de Nederlandse stercoureur, dan zou je inderdaad net zo snel moeten kunnen gaan als de Nederlander. Maar het besturen van een F1-auto is misschien meer te vergelijken met het besturen van een ruimteschip dan met het besturen van een gewone personenauto. En nee, daar willen we jouw kwaliteiten als chauffeur op de Nederlandse wegen echt niet tekort mee doen.

Een Formule 1-auto is een precisie-instrument, tegenwoordig veel meer nog dan in het verleden. Een instrument bovendien met meer functies toeters en bellen dan een gemiddeld accordeon. Het leren begrijpen én gebruiken van al die functies vraagt al om een weekje vakantie bij de nonnen in Vught voor volledige focus. Maar ook als je de bolide uitkleed tot een instrument met enkel pedalen en een stuur, is het hoogst twijfelachtig of je een volledig rondje, op welk willekeurig circuit dan ook, weet te voltooien.

Puur praktisch bekeken is het al maar de vraag of je in een Formule 1-auto past. Een F1-cockpit wordt wereldwijd beschouwd als het krapste kantoor om je beroep in uit te oefenen. Ben je te lang, dan kan je al een streep zetten door je ambities om ergens een ronderecord te vestigen. Ben je te breed, ook dan doe je er verstandig aan om andere dromen na te streven.

Fit genoeg?

Eén en ander hangt ook samen met de fitheid van de persoon in kwestie. Want er zijn heus kansen om als gewone sterveling een F1-auto aan de tand te voelen. Mensen met een goedgevulde portemonnee kunnen op bijvoorbeeld Paul Ricard zich inschrijven voor een dag waarin men stapsgewijs toewerkt naar een outing in de F1-bolide. Echter, dit wordt altijd voorafgegaan door een medische keuring. 

En dan is niet voor niks. Het besturen van een F1-auto vraagt om kracht, en misschien nog wel belangrijker, om een ongekende focus. De focus om de handelingen die razendsnel op elkaar volgen, bij te kunnen benen. Niet zelden geven mensen met geringe ervaring aan dat alles veel sneller gebeurt dan het brein kan bevatten. De handelingssnelheid ligt hoger dan de verwerkingssnelheid van de hersenen. Het gevolg is dat je, vrij letterlijk, achter de feiten aanloopt, excuseer, achter de feiten aan rijdt.

Dat laatste is natuurlijk vooral van toepassing op de extreem hoge snelheden waar F1-auto’s nu eenmaal toe in staat zijn. Het zijn de snelheden die voelbaar zijn op je lichaam op een manier die je niet voor mogelijk houdt als je de piekprestaties van je Ford Fiësta gewend bent. G-krachten hebben een verwoestend effect op het ongetrainde lichaam. De nekspieren zijn doorgaans de eerste spieren die er de brui aan geven. Een hoofd weegt doorgaans zo’n vijf kilo, vermenigvuldig dat keer 5 kom 5G te simuleren en je komt uit op 25 kilo dat je voortdurend en op hoge snelheid het hoofd moet kunnen bieden. Het gewicht van de helm hebben we dan nog niet meegerekend.

En toch heb je die snelheid van de auto nodig om überhaupt rond te kunnen komen op een manier die enig respect afdwingt van de omstanders die je ongetwijfeld mee hebt genomen voor jouw moment of fame. Immers, alles valt of staat met de juiste temperatuur. Om temperatuur in je banden te krijgen, zul je toch met noemenswaardige snelheden de bochten moeten nemen. Om de remmen op temperatuur te krijgen zul je toch flink en langdurig in de ankers moeten gaan.

En met name dat is iets dat coureurs jarenlang getraind hebben. Om werkelijk hard te gaan met een Formule 1-auto moet je over je eigen grenzen heengaan om die grenzen uiteindelijk te verleggen. Elke reflex in je lichaam schreeuwt om bezinning de eerste keren dat je een in een serieuze raceauto stapt. Op dat moment kikt het survival instinct in waar iedereen over beschikt. Zelfbehoud maakt dat je niet als een waanzinnige het gaspedaal intrapt en aan het stuur trekt. Dat proces kost tijd. 

Alles in anders

Overigens is snelheid van secundair belang. Het van de plaats krijgen van een F1-auto is al moeilijk genoeg. Zoek wat je wilt naar het koppelingspedaal in de Red Bull, Ferrari of Mercedes, maar je gaat dat niet vinden. Ontkoppelen doe je met een flipper aan het stuur. Die druk je in en dien je precies op het juiste moment, bij het juiste toerental en met de juiste handelingssnelheid weer los te laten. Hadden we al gezegd dat een F1-instrument een precisie-instrument is?

Alles in een F1-auto voelt anders dan in een gewone auto. Hetgeen waar zelfs ervaren autocoureurs zonder relevante F1-ervaring altijd van onder de indruk zijn, zijn de remmen. Sterker nog, de leek is al onder de indruk van niet remmen. Want ook als je het gaspedaal in een F1-auto loslaat, remt de auto al veel krachtiger en met meer geweld af dan de ‘bolides’ die de A2 op welke weg dan ook in Nederland sieren. 

En één en ander is maar goed ook. Als F1-werkelijk zo simpel zou zijn als menig leek doet vermoeden, zouden we niet elk weekend massaal afstemmen op de koningsklasse van de autosport. We willen anderen dingen zien doen die wij niet kunnen, die we met name zelf niet kunnen. Een Formule 1-auto is puur, een F1-auto is geweld, een F1-auto is niet voor niets een machine die vele miljoenen waard is. Ja, het heeft vier wielen, pedalen en een stuur, maar daarmee houdt elke vergelijking met de gemiddelde personenauto wel op. 

En ja, jij vindt ongetwijfeld dat je lekker sportief optrekt en dat je de lokale afrit van de snelweg perfect volgens de ideale lijn weet te namen, maar neem van ons aan, dat maakt je nog geen coureur, laat staan een Formule 1-coureur.