Sinds het jaar 1990 wordt de Braziliaanse Grand Prix steevast verreden op Autódromo José Carlos Pace, het circuit in de sloppenwijk Interlagos van de miljoenenstad Sao Paolo. Vaak staat de race garant voor prachtige en razendspannende races, waar ook de regen regelmatig een rol speelt. We duiken terug in de tijd en belichten een paar memorabele Grands Prix van Brazilië.
1991
De Braziliaanse Grand Prix van 1991 ging de boeken in als de eerste raceoverwinning van Ayrton Senna op eigen bodem. Daar had hij zeven eerdere pogingen voor nodig, maar ook tijdens zijn achtste Braziliaanse GP ging het niet vanzelf. De manier waarop deze overwinning tot stand kwam, was namelijk op zijn minst bewonderingswaardig te noemen. De Braziliaanse F1-legende, die was gestart vanaf de poleposition, kreeg namelijk te maken met vesnellingsbakproblemen. Daardoor moest hij het in eerste instantie doen zonder de vierde versnelling, alvorens aan het einde van de race ook zijn derde en vijfde versnelling de geest gaven. In een uiterste inspanning wist Senna de race uiteindelijk toch als winnaar af te sluiten, maar na afloop was hij dusdanig uitgeput, dat hij uit zijn McLaren-Honda moest worden getild en met de doktersauto naar het podium werd vervoerd. Maar, zijn droom om voor eigen publiek een Formule 1-race te winnen, was eindelijk uitgekomen.
2003
De Braziliaanse Grand Prix van 2003 was een bijzondere. De race werd door toedoen van zware regenval de eerste acht ronden achter de safety car verreden. Nadat de regen eindelijk was verdwenen barstte het geweld 46 ronden lang los, alvorens Mark Webber en vervolgens Fernando Alonso hard crashte bij het opkomen van het rechte stuk. Daardoor werd de race al in ronde 56 van 71 afgevlagd en won Kimi Raikkonen in eerste instantie tenminste de Grand Prix. Het Jordan-team, dat met Giancarlo Fisichella als tweede werd afgevlagd diende een protest in. De rode vlag werd namelijk gezwaaid op het moment dat de Italiaan in leidende positie lag, waardoor de Jordan-coureur tijdens het daaropvolgende raceweekend in San Marino alsnog de overwinningsbokaal overhandigd kreeg van Raikkonen.
2007
De zeventiende en laatste race van het Formule 1-seizoen van 2007 was er een om door een ringetje te halen. Aan het begin van het Grand Prix-weekend waren er nog drie coureurs die kans maakten op de wereldtitel. Beide McLaren-coureurs, Lewis Hamilton en Fernando Alonso, maar ook Kimi Raikkonen namens Ferrari waren verzeild in een verhitte strijd om het Formule 1-wereldkampioenschap. Het was Hamilton die aanvankelijk de beste papieren had. De kersverse rookie had tot aan de start van de Braziliaanse Grand Prix al 107 punten verzameld, tegenover 103 voor Alonso en 100 voor The Iceman . Een prachtig schouwspel ontvouwde zich vervolgens op zondag 21 oktober 2007. Hamilton wist zich voor teamgenoot Alonso en Raikkonen als tweede te kwalificeren. Het wereldkampioenschap kon hem niet meer ontglippen, dacht men. Al in de eerste bocht zag de Brit zijn Ferrari-rivaal Raikkonen echter al langszij komen. Na enkele ronden stopte de versnellingsbak van de McLaren-coureur er tot overmaat van ramp zelfs kortstondig mee, waardoor hij terugviel naar de achttiende plaats. Na een razendspannende race was het uiteindelijk Raikkonen die er verrassend genoeg met het kampioenschap vandoor ging. De overwinning van de Fin was voldoende voor de wereldtitel, Hamilton en Alonso kwamen uiteindelijk één schamel punt tekort. Tot op de dag van vandaag is het de laatste wereldtitel die een coureur in dienst van Ferrari heeft gewonnen.
2008
Een jaar later was het daarentegen wel Lewis Hamilton die aan het langste eind trok in de knotsgekke race in Sao Paolo. Ook in 2008 zou de beslissing in het wereldkampioenschap pas tijdens de laatste race, in Brazilië, vallen. De strijd ging tussen McLaren-coureur Hamilton en Ferrari-coureur Felipe Massa, die voor de neus van zijn eigen fans geschiedenis kon schrijven. En dat schreef hij. Althans, dat dachten hij en zijn team een halve minuut lang. Geheel in stijl kwam Massa in de regen als winnaar over de streep. In de allerlaatste bocht was concurrent Hamilton echter Timo Glock voorbijgestoken, waardoor de Brit ternauwernood als vijde finishte; precies genoeg om de Braziliaan voor te blijven in het kampioenschap. Wat een ontknoping.
2016
De Braziliaanse Grand Prix van 2016 zal bij menig Formule 1-liefhebber nog op het netvlies gebrand staan. In de knotsgekke regenrace leek Max Verstappen een goede klassering te kunnen vergeten, nadat een wissel naar de intermediate regenband te opportunistisch bleek te zijn en hij ver terugviel toen hij noodgedwongen een nieuwe set full wets moest halen. Wat volgt is een masterclass regenrijden. Van de zestiende plaats werkt hij zich in luttele ronden op naar de derde plaats. De Red Bull-coureur vindt grip waar andere coureurs daar niet in slagen. De vergelijking met de legendarische Ayrton Senna is die race niet overtrokken.
2018
Een Grand Prix die waarschijnlijk - om de verkeerde reden - in het geheugen van Verstappen gegrift staat, is de Braziliaanse GP van 2018. In de kwalificatie kwam de Nederlander er in zijn RB14 niet aan te pas, maar tijdens de race was het een compleet ander verhaal. Vanaf de vijfde plaats werkte hij zich knap op naar de leidende positie, was duidelijk de snelste man op de baan, totdat hij niemand minder dan Esteban Ocon tegenkwam op zijn weg. De toenmalig Racing Point-coureur had een ronde aan zijn broek, maar wilde zichzelf op verse banden 'unlappen'. Daarbij nam hij een geweldig risico in de eerste bochtencombinatie en raakte hij Verstappen, die spinde. Het gevolg: Lewis Hamilton ging er vandoor met de overwinning, terwijl een zwaar geïrriteerde Verstappen genoegen moest nemen met plek twee. Na de race ging de Nederlander verhaal halen bij Ocon, waarna hij een duw uitdeelde aan de Fransman. Het kwam Verstappen te staan op een straf, waardoor hij twee dagen vrijwilligerswelk moest uitvoeren.
Meest gelezen
